Фараон
Шаблон:Вызнч — агульны тытул цароў у Старажытным Егіпце, а таксама тытул Пталемееў у грэка-македонскай гісторыі. Паводле старажытнаегіпецкіх вераванняў, фараон лічыўся сынам сонца (Ра), зямным увасабленнем Хору і спадчыннікам Асірыса.
Этымалогія
Паходжанне слова «фараон» сапраўды невядома. Паводле Іосіфа Флавію, яно азначае «цар». Гэтае жа значэнне знойдзена ў копцкім слове «пуро» або «фура» (сравн. евр. слова «фирах», т.е. князь).
Іншыя адносяць яго дарэчы «Фра» або «пра», т.е. сонца, сустракаемаму ў іерогліфах (Гл. таксама: старажытнаегіпецкае пісьмо).
Найноўшыя егіптолагі лічаць, старажытныя егіпцяне, не жадаючы зваць святое імя цара дарэмна, замест яго казалі «пёр-аб» («per-oh») — літаральна «вялікі дом», «палац».
У Бібліі тытул егіпецкіх цароў быў перададзены як «фараон» (іўр.: פַּרְעֹה, грэч.: Φαραώ).