Ханс Ларсан
Ханс Ларсан | |
---|---|
![]() | |
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 18 лютага 1862[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 16 лютага 1944[1][2] (81 год) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Месца працы | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | эсэіст, філосаф, пісьменнік |
Грамадская дзейнасць | |
Член у | |
Прэміі | |
![]() |
Ханс Ларсан (18 лютага 1862, Эстра-Клагсторп, Сконэ, — 16 лютага 1944, Лунд) — шведскі філосаф і пісьменнік.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
У 1901-27 прафесар універсітэта ў Лундзе. У філасофіі зыходзіў з ідэй нямецкага класічнага ідэалізму (І. Канта і Г. Фіхтэ). Завяршэнне пазнання бачыў у інтуіцыі — канкрэтным «сузіранні» рэчаіснасці як цэлага, але пры гэтым інтуіцыя, у адрозненне ад А. Бергсана, не толькі не супярэчыць лагічнай думцы, а сама разглядаецца як вышэйшая форма інтэлектуальнага працэсу. Ларсану ўласцівы зварот да платанізму (працы пра Платона і Спінозу). Шмат займаўся праблемамі эстэтыкі, псіхалогіі і педагогікі, філасофіі культуры, сацыяльнай жыцця і палітыкі; выступаў супраць вайны і нацызму. Ларсан — аўтар раманаў і лірычных вершаў.
Зноскі
- ↑ а б в г Hans Larsson // Svenskt biografiskt lexikon — 1917.
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France Hans Larsson // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 29 студзеня 2023.
- ↑ а б Larsson, Hans, filosof (1862–1944). Invald 1925 // (unspecified title) Праверана 24 верасня 2019.
- ↑ а б (unspecified title) Праверана 20 ліпеня 2020.