Шаблон:Выбраны змест/Паўночна-Заходні край

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Губерні Паўночна-Заходняга края Расійскай імперыі
Губерні Паўночна-Заходняга края Расійскай імперыі

Паўночна-Заходні край — размоўная, публіцыстычная і афіцыйна-бюракратычная назва шасці губерняў Расійскай імперыі (Віленская, Ковенская, Гродзенская, Мінская, Магілёўская і Віцебская губерні). Тэрмін пачаў ужывацца ва ўрадавай тэрміналогіі ў адносінах да Віленскага ваеннага генерал-губернатарства пасля скасавання ў Расійскай імперыі ўніяцтва (1839) як жаданне паказаць этнаканфесійна «рускі» характар гэтых зямель (Віленскай, Гродзенскай, Мінскай і Ковенскай губерняў). Падпарадкаванне ад пачатку паўстання 1863—1864 гадоў Віцебскай і Магілёўскай губерняў уладзе віленскага ваеннага генерал-губернатара распаўсюдзіла тэрмін «Паўночна-Заходні край» і на гэтыя тэрыторыі.

Цэнтрам Паўночна-Заходняга края лічылася Вільня (далей…).