Перайсці да зместу

Шамбала (міфалогія)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Ша́мбала — міфічная краіна, схаваная ў Гімалаях.

Упершыню згадваецца ў будысцкім тэксце Калачакра (XI ст.)[1], згодна з якім, калі наступіць Канец Света, Шамбала стане апошняй цытадэллю сапраўднай Дхармы ў вайне з ордамі варвараў. Шамбала згадваецца ў тэкстах старадаўняй культуры заходняга Тыбету Жан Жун. Таксама падобная краіна з'яўляецца ў рэлігійных тэкстах дабудыйскага рэлігійнага вучэння Тыбету Бон[2].


Згодна з ірана-тыбецкай картаграфічнай традыцыяй, пад паняццем Шамбала маецца на ўвазе эпоха панавання Сірыі. Сірыя па персідску называецца Шам, а слова «бала» азначае «верх», «уверх». Такім чынам, Шамбала перакладаецца як «панаванне Сірыі», што і адпавядала рэчаіснасці ў перыяд III-II стст. да н.э.[3]

З Шамбалай звязана велізарная колькасць міфаў, што асабліва тычыцца інда-тыбецкай гістарычнай традыцыі. Напрыклад, Шамбала можа ўспрымацца як стан душы, злучэнне чалавека з Богам. Гэта значыць знайсці Шамбалу азначае дасягнуць прасвятлення.

Зноскі

  1. The Tantra by Victor M. Fic, Abhinav Publications, 2003, p.49.
  2. The Bon Religion of Tibet by Per Kavǣrne, Shambhala, 1996
  3. Л.Н. Гумилёв, Б. И. Кузнецов. «Две традиции древнетибетской картографии» (Ландшафт и этнос. VIII)