Пладовыя целы маюць хвосцікі і аднааскавую форму (асобныя пладовыя целы незалежныя) і сустракаюцца ў гронках. Пладовыя целы да 2 мм у вышыню. Аскі маюць форму лінзы, але верхняя паверхня часта ўвагнутая ў цэнтры і мае форму пупка. Колер паверхні вагаецца ад жоўтага да цьмяна-аранжавага, але часам здаецца залацістым або серабрыстым. Сцябло зверху аранжавае да жоўтага колеру, але больш цёмнае ў аснове. Унутраная структура аскі не мае восі, а злучальныя ніткі доўгія і мала разгаліноўваюцца. Вапнавыя вузлы доўгія і ад жоўтага да аранжавага колеру. Споры выглядаюць цёмна-карычневымі ў праходным святле, маюць тонкія шыпы па ўсёй паверхні і маюць дыяметр 10-12 мкм.
Плазмодый жоўтага колеру. Калі ўмовы становяцца неспрыяльнымі, ён застывае і ўтварае склероцыі, але вядомы выпадак, калі склероцыі гэтага віду, якія ўтварыліся ў няволі, захоўваліся сем з паловай гадоў і было пацверджана іх аднаўленне. У гэтым прыкладзе яны захоўваліся ў агароднінным аддзяленні халадзільніка.
Даволі распаўсюджаны від, які з’яўляецца на гнілых дрэвах і грыбах з вясны да восені. Вядома некалькі міксаміцэтаў, якія выкарыстоўваюць грыбы ў якасці крыніцы харчавання, і гэты від адносіцца да такіх.
Henney, H. R.; Henney, Mary R. (1968), «Nutritional Requirements for the Grouth in Pure Culture of the Myxomycete Physarum rigidum and Related species.», J. gen. Microbiol 53: 333—339, doi:10.1099/00221287-53-3-333
Henney Jr., Henry R.; Lynch, Thomas (1969), «Growth of Physarum flavicomum and Physarum rididum in Chemically Defined Minimal Media.», Journal of Bacteriology 99 (2): 531—534, doi:10.1128/jb.99.2.531-534.1969, https://jb.asm.org/content/99/2/531.short
