Перайсці да зместу

Ружа ігластая

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Rosa acicularis)
Ружа ігластая

Агульны выгляд квітнеючай расліны
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Rosa acicularis Lindl.

Сінонімы
  • Rosa acicularis var. bourgeauiana Crép.[3]
  • Rosa acicularis var. engelmannii (S. Watson) Crép. ex Rehder[3]
  • Rosa acicularis var. gmelinii (Bunge) C.A. Mey.[3]
  • Rosa acicularis var. sayiana Erlanson[3]
  • Rosa acicularis var. setacea Liou[3]
  • Rosa baicalensis Turcz. ex Besser[3]
  • Rosa gmelinii Bunge[3]
  • Rosa nipponensis Crép.[3]
  • Rosa carelica Fr.[3]

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  24812
NCBI  117260
EOL  249859
GRIN  t:300515
IPNI  30089555-2
TPL  rjp-56

Ружа ігластая[4] (Rosa acicularis) — куст; від роду Ружа сямейства Ружавыя.

Батанічнае апісанне

[правіць | правіць зыходнік]
Батанічная ілюстрацыя з кнігі У. Кёртыса «Curtis’s Botanical Magazine», 1787

Rosa acicularis — невысокі або сярэдняй велічыні (да 2 м вышынёй) лістападны куст[5].

Парасткі дугападобныя, радзей прамыя, густа пакрыты шылападобнымі шыпамі і кароткімі шчацінкамі. Шыпікі вельмі тонкія, прамыя ці слаба выгнутыя, часта размешчаны папарна ля аснавання лісцеў[5].

Злева направа: кветка, плады, парастак з шыпамі, лісточкі
  • Rosa acicularis var. bourgeauiana Crép.
  • Rosa acicularis var. engelmannii (S.Watson) Crép. ex Rehder
  • Rosa acicularis var. gmelinii (Bunge) C.A. Mey.
  • Rosa acicularis var. sayiana Erlanson
  • Rosa acicularis var. setacea Liou
  • Rosa baicalensis Turcz. ex Besser
  • Rosa gmelinii Bunge
  • Rosa nipponensis Crép.
  • Rosa carelica Fr.
  • Rosa acicularis var. glandulifolia Y.B.Chang
  • Rosa acicularis subsp. sayi (Schwein.) W.H.Lewis

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. а б в г д е ё ж з Rosa acicularis Lindl.
  4. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 112. — 160 с. — 2 350 экз.
  5. а б Хржановский В. Г. Розы. Филогения и систематика. Спонтанные виды европ. части СССР, Крыма и Кавказа. Опыт и перспективы использования. — М.: Советская наука, 1958. — С. 359—361. — 497 с.
  6. Ros. Monogr. 44 (t. 8). 1820