Перайсці да зместу

Інсерцыя (генетыка)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Адлюстраванне інсерцыі на храмасомным узроўні

У генетыцы інсерцыя — гэта даданне адной або некалькіх пар асноў нуклеатыдаў у паслядоўнасць ДНК. Гэта часта можа адбывацца ў мікрасатэлітных рэгіёнах з-за памылкі ДНК-палімеразы пры рэплікацыі. Устаўкі могуць быць любога памеру: ад адной пары асноў, няправільна ўстаўленай у паслядоўнасць ДНК, да ўчастка адной храмасомы, устаўленай у іншую. Мяркуецца, што механізм самых маленькіх мутацый інсерцыі адзінай асновы заключаецца ў падзеле пары асноў паміж матрычным і праймерным ланцужкамі з наступным нагрувашчваннем несуседніх асноў, якое можа адбывацца лакальна ў актыўным цэнтры ДНК-палімеразы.[1] На храмасомным узроўні пад інсерцыяй маецца на ўвазе ўстаўка паслядоўнасці ў храмасому з іншай храмасомы. Гэта можа адбыцца з-за неаднолькавага красінговеру падчас меёзу.

Далучэнне N-вобласці — гэта далучэнне канцавой дэзаксінуклеатыдылтрансферазай некадуючых нуклеатыдаў падчас рэкамбінацыі.

Інсерцыя P нуклеатыдаў — гэта ўстаўка паліндромных паслядоўнасцей, закадаваных канцамі рэкамбінуючых сегментаў гена.

Трынуклеатыдныя паўторы класіфікуюцца як інсерцыйныя мутацыі[2][3], а часам і як асобны клас мутацый.[4]

Нуклеаза цынкавага пальца (ZFN), эфектарная нуклеаза, падобная на актыватар транскрыпцыі (TALEN) і рэдагаванне гена CRISPR — гэта тры асноўныя метады, якія выкарыстоўваліся ў папярэдніх даследаваннях для дасягнення ўстаўкі гена. Інструменты CRISPR/Cas ужо сталі аднымі з найбольш часта выкарыстоўваемых метадаў сучасных даследаванняў.

На аснове інструментаў CRISPR/Cas ужо былі распрацаваны розныя сістэмы для дасягнення пэўных функцый. Напрыклад, адной з стратэгій з’яўляецца сістэма двухланцуговых нуклеаз з выкарыстаннем бялку Cas9 з адной кіруючай РНК (sgRNA), а затым дасягненне інсерцыі гена шляхам злучэння канцоў або дзялення клетак з дапамогай сістэмы рэпарацыі ДНК.[5] Іншым прыкладам з’яўляецца сістэма прайм-рэдагавання, якая выкарыстоўвае ніказу Cas9 і кіруючую прайм-РНК для рэдагавання (pegRNA), якая нясе таргетныя гены.[5]

Адным з абмежаванняў сучаснай тэхналогіі з’яўляецца тое, што памер для дакладнай устаўкі ДНК недастаткова вялікі[6], каб задаволіць попыт пры даследаваннях геному. Транспазіцыя ДНК з напраўляючай РНК — гэта новая вобласць для вырашэння гэтай праблемы.[7] Больш эфектыўныя метады плануецца распрацаваць і прымяніць у галіне геномнай інжынерыі.

Устаўкі могуць быць асабліва небяспечнымі, калі яны адбываюцца ў экзоне, вобласці кадавання амінакіслот гена. Мутацыя зруху рамкі счытвання, якая змяняе рамку счытвання гена, узнікае, калі колькасць устаўленых нуклеатыдаў не дзеліцца на тры, то-бок колькасці нуклеатыдаў на кадон. Мутацыі зруху рамкі счытвання змяняюць усе амінакіслоты, закадаваныя генам пасля мутацыі. Звычайна ўстаўкі і наступная мутацыя зруху рамкі счытвання прыводзяць да таго, што актыўная трансляцыя гена сутыкаецца з заўчасным стоп-кадонам, што прыводзіць да спынення трансляцыі і прадукцыі ўсечанага бялку. Транскрыпты, якія нясуць мутацыю зруху рамкі счытвання, таксама могуць пагаршацца шляхам нонсэнс-апасродкаванага распаду падчас трансляцыі, што не прыводзіць да ўзнікнення бялковага прадукту. У выпадку трансляцыі, усечаныя бялкі часта не могуць функцыянаваць належным чынам і могуць прывесці да любой колькасці генетычных парушэнняў у залежнасці ад гена, у якім адбываецца інсерцыя.[8]

Інсерцыі ў рамку счытвання адбываюцца, калі рамка счытвання не змяняецца ў выніку ўстаўкі; колькасць устаўленых нуклеатыдаў дзеліцца на тры. Рамка счытвання застаецца непашкоджанай пасля ўстаўкі, і трансляцыя, хутчэй за ўсё, завершыцца, калі ўстаўленыя нуклеатыды не кадуюць стоп-кадон. Аднак з-за ўстаўленых нуклеатыдаў гатовы бялок будзе мець, у залежнасці ад памеру ўстаўкі, некалькі новых амінакіслот, якія могуць паўплываць на функцыю бялку.

  1. Banavali, Nilesh K. (2013). "Partial Base Flipping is Sufficient for Strand Slippage near DNA Duplex Termini". Journal of the American Chemical Society. 135 (22): 8274–8282. doi:10.1021/ja401573j. PMID 23692220.
  2. Mechanisms: Genetic Variation: Types of Mutations(недаступная спасылка). Evolution 101: Understanding Evolution For Teachers. University of California Museum of Paleontology. Архівавана з першакрыніцы 14 красавіка 2009. Праверана 19 верасня 2009. ] Understanding Evolution For Teachers Home. Retrieved on September 19, 2009
  3. Brown, Terence A. (2007). "16 Mutations and DNA Repair". Genomes 3. Garland Science. p. 510. ISBN 978-0-8153-4138-3.
  4. Faraone, Stephen V.; Tsuang, Ming T.; Tsuang, Debby W. (1999). "5 Molecular Genetics and Mental Illness: The Search for Disease Mechanisms: Types of Mutations". Genetics of Mental Disorders: A Guide for Students, Clinicians, and Researchers. Guilford Press. p. 145. ISBN 978-1-57230-479-6.
  5. а б Anzalone, Andrew V.; Koblan, Luke W.; Liu, David R. (2020). "Genome editing with CRISPR–Cas nucleases, base editors, transposases and prime editors". Nature Biotechnology. 38 (7): 824–844. doi:10.1038/s41587-020-0561-9. PMID 32572269. S2CID 256820370.
  6. Sun, Chao; Lei, Yuan; Li, Boshu; Gao, Qiang; Li, Yunjia; Cao, Wen; Yang, Chao; Li, Hongchao; Wang, Zhiwei; Li, Yan; Wang, Yanpeng; Liu, Jun; Zhao, Kevin Tianmeng; Gao, Caixia (2023). "Precise integration of large DNA sequences in plant genomes using PrimeRoot editors". Nature Biotechnology: 1–12. doi:10.1038/s41587-023-01769-w. PMID 37095350. S2CID 258311438.
  7. Wang, Joy Y.; Doudna, Jennifer A. (2023). "CRISPR technology: A decade of genome editing is only the beginning". Science. 379 (6629): eadd8643. doi:10.1126/science.add8643. PMID 36656942. S2CID 255966509.
  8. Shmilovici, A.; Ben-Gal, I. (2007). "Using a VOM Model for Reconstructing Potential Coding Regions in EST Sequences" (PDF). Journal of Computational Statistics. 22 (1): 49–69. doi:10.1007/s00180-007-0021-8. S2CID 2737235. Архівавана з арыгінала (PDF) 31 мая 2020. Праверана 5 сакавіка 2024.

Дадатковая літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Pierce, Benjamin A. (2013). Genetics: A Conceptual Approach (5th ed.). W. H. Freeman. ISBN 978-1-4641-5084-5.