Арган (зброя): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
VladimirZhV (размовы | уклад) Новая старонка: '{{значэнні|Арган}} thumb|Арган, 17 ст. '''Арга{{subst:націск}}н, Сарока''' — мнагаствольна...' |
VladimirZhV (размовы | уклад) дапаўненне |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{значэнні|Арган}} |
{{значэнні|Арган}} |
||
[[File:Organki.jpg|thumb|Арган, 17 ст.]] |
[[File:Organki.jpg|thumb|Арган, 17 ст.]] |
||
'''Арга́н, Сарока''' — мнагаствольная [[гармата]], якая выкарыстоўвалася ў XVI—XVII стагоддзях. На [[Русь|Русі]] насіла назву ''сарока''. |
'''Арга́н, Сарока''' — [[агнястрэльная зброя]], мнагаствольная [[гармата]], якая выкарыстоўвалася ў XVI—XVII стагоддзях. На [[Русь|Русі]] насіла назву ''сарока''. |
||
Уяўляла некалькі аднолькавых [[пісталет]]ных, ружэйных або [[пішчаль]]ных [[Ствол, зброя|ствалоў]], замацаваных радамі на адным лафеце. Запальныя адтуліны ствалоў злучаліся жолабам з [[порах]]ам для забеспячэння залпавага або паслядоўнага выстралу. У залежнасці ад колькасці ствалоў і іх [[калібр]]у, арганы былі стацыянарнымі і перасоўнымі. |
Уяўляла некалькі аднолькавых [[пісталет]]ных, ружэйных або [[пішчаль]]ных [[Ствол, зброя|ствалоў]], замацаваных радамі на адным лафеце. Запальныя адтуліны ствалоў злучаліся жолабам з [[порах]]ам для забеспячэння залпавага або паслядоўнага выстралу. У залежнасці ад колькасці ствалоў і іх [[калібр]]у, арганы былі стацыянарнымі і перасоўнымі. |
Версія ад 16:46, 5 лютага 2012
Арга́н, Сарока — агнястрэльная зброя, мнагаствольная гармата, якая выкарыстоўвалася ў XVI—XVII стагоддзях. На Русі насіла назву сарока.
Уяўляла некалькі аднолькавых пісталетных, ружэйных або пішчальных ствалоў, замацаваных радамі на адным лафеце. Запальныя адтуліны ствалоў злучаліся жолабам з порахам для забеспячэння залпавага або паслядоўнага выстралу. У залежнасці ад колькасці ствалоў і іх калібру, арганы былі стацыянарнымі і перасоўнымі.
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).