Цыкута ядавітая: Розніца паміж версіямі

?
Цыкута ядавітая
?Цыкута ядавітая
	; Цыкута ядавітая
Навуковая класіфікацыя
Царства:	Расліны
Аддзел:	Пакрытанасенныя
Клас:	Двухдольныя
Парадак:	Парасонакветкавыя
Сямейства:	Парасонавыя
Род:	Цыкута
Від:	Цыкута ядавітая
Навуковая назва
	Cicuta virosa L.
ITIS	182155
NCBI	48109

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 22:24, 22 мая 2013

Цыкута ядавітая, таксама Віхаг шалей (Cicúta virósa) — адна з самых атрутных раслін. Ядавітай з'яўляецца ўся расліна, але асабліва карэнішча. Цыкута прываблівае сваім прыемным маркоўным пахам і карэнішчам, якое па смаку нагадвае бручку або рэдзьку. 100-200 г карэнішча дастаткова, каб забіць карову, а 50-100 г забіваюць авечку. З насення і карэнішча здабываюць цыкутны алей, або цыкутол. Цыкутол лічыцца атрутным, у смале кораня змяшчаецца цыкутаксін, найбольш ядавіты пачатак расліны, ужо праз некалькі хвілін пасля прыёму ўнутр яд выклікае млоснасць, ваніты і колікі у ніжняй частцы жывата, за якімі могуць рушыць услед галавакружэнне, хісткая хада, пена з рота. Зрэнкі пашыраныя, эпілептоідныя прыпадкі і курчы могуць скончыцца паралічам і смерцю. Дапамога пры атручванні - неадкладнае прамыванне страўніка воднай сумессю актываванага вугалю з танінам.

Раней лічылася, што Сакрат быў пакараны прыняццем соку цыкуты, аднак у цяперашні час мяркуюць больш верагодным, што Сакрат прыняў напой на аснове балігалову плямістага (Conium maculatum). Расце цыкута ля вады: на рэках, балотах, ручаях.

Квітнее ў другой палове лета (ліпень-жнівень).

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 {{Taxobox
-| name         = Цыкута ядавiтая
+| name         = Цыкута ядавітая
 | image file   = Cicuta virosa.jpeg
-| image title  = Цыкута ядавiтая
+| image title  = Цыкута ядавітая
-| image descr  = Цыкута ядавiтая
+| image descr  = Цыкута ядавітая
 | regnum       = Расліны
 | divisio      = [[Пакрытанасенныя]]
@@ Радок 10: / Радок 10: @@
 | familia      = [[Парасонавыя]]
 | genus        = '''Цыкута'''
-| species      = '''Цыкута ядавiтая'''
+| species      = '''Цыкута ядавітая'''
 | latin        = {{btname|Cicuta virosa|[[L.]]}}
 | wikispecies = Cicuta virosa
@@ Радок 17: / Радок 17: @@
 | ncbi = 48109
 }}
-'''Цыкута ядавітая''', таксама '''Віхаг шалей''' (Cicúta virósa) — адна з самых атрутных раслін. Ядавітай з'яляецца ўся расліна, але асабліва карэнішча. Цыкута прываблівае сваім прыемным маркоўным пахам і карэнішчам, па смаку якое нагадваюць бручку або рэдзьку. 100-200 г карэнішчы дастаткова, каб забіць карову, а 50-100 г забіваюць авечку. З насення і карэнішча здабываюць цыкутны алей, або цыкутол. Цыкутол лічыцца атрутным, у смале кораня змяшчаецца цыкутаксін, найбольш ядавіты пачатак расліны, ужо праз некалькі хвілін пасля прыёму ўнутр яд выклікае млоснасць, ваніты і колікі у ніжняй частцы жывата, за якімі могуць рушыць услед галавакружэнне, хісткая хада, пена з рота. Зрэнкі пашыраныя, эпілептоідныя прыпадкі і курчы могуць скончыцца паралічам і смерцю. Дапамога пры атручванні - неадкладнае прамыванне страўніка воднай сумессю актываванага вугалю з танінам.
+'''Цыкута ядавітая''', таксама '''Віхаг шалей''' (Cicúta virósa) — адна з самых атрутных раслін. Ядавітай з'яўляецца ўся расліна, але асабліва карэнішча. Цыкута прываблівае сваім прыемным маркоўным пахам і карэнішчам, якое па смаку нагадвае бручку або рэдзьку. 100-200 г карэнішча дастаткова, каб забіць карову, а 50-100 г забіваюць авечку. З насення і карэнішча здабываюць цыкутны алей, або цыкутол. Цыкутол лічыцца атрутным, у смале кораня змяшчаецца цыкутаксін, найбольш ядавіты пачатак расліны, ужо праз некалькі хвілін пасля прыёму ўнутр яд выклікае млоснасць, ваніты і колікі у ніжняй частцы жывата, за якімі могуць рушыць услед галавакружэнне, хісткая хада, пена з рота. Зрэнкі пашыраныя, эпілептоідныя прыпадкі і курчы могуць скончыцца паралічам і смерцю. Дапамога пры атручванні - неадкладнае прамыванне страўніка воднай сумессю актываванага вугалю з танінам.
 Раней лічылася, што [[Сакрат]] быў пакараны прыняццем соку цыкуты, аднак у цяперашні час мяркуюць больш верагодным, што Сакрат прыняў напой на аснове балігалову плямістага (Conium maculatum). Расце цыкута ля вады: на рэках, балотах, ручаях.