Інь і ян: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
JerzyKundrat (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі Тэг: першае рэдагаванне |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл:Yin yang.svg|thumb| |
[[Файл:Yin and yang.svg|thumb|Інь і ян]] |
||
'''Інь і ян''' (陰陽) — у старажытнакітайскай міфалогіі і [[натурфіласофія|натурфіласофіі]] цёмны, жаночы пачатак (інь) і супрацьлеглы яму светлы, мужчынскі пачатак (ян). 3 эпохі [[Дынастыя Чжоу|Чжоў]] (1027—256 да н.э.) кітайцы разглядалі неба як увасабленне ян, а зямлю — інь. Увесь працэс светабудовы яны ўяўлялі як вынік узаемадзеяння інь і ян, не проціборства іх, а імкнення адно да аднаго. Сістэму інь і ян шырока выкарыстоўваў [[даасізм]]. |
'''Інь і ян''' (陰陽) — у старажытнакітайскай міфалогіі і [[натурфіласофія|натурфіласофіі]] цёмны, жаночы пачатак (інь) і супрацьлеглы яму светлы, мужчынскі пачатак (ян). 3 эпохі [[Дынастыя Чжоу|Чжоў]] (1027—256 да н.э.) кітайцы разглядалі неба як увасабленне ян, а зямлю — інь. Увесь працэс светабудовы яны ўяўлялі як вынік узаемадзеяння інь і ян, не проціборства іх, а імкнення адно да аднаго. Сістэму інь і ян шырока выкарыстоўваў [[даасізм]]. |
||
Версія ад 20:06, 17 снежня 2019
Інь і ян (陰陽) — у старажытнакітайскай міфалогіі і натурфіласофіі цёмны, жаночы пачатак (інь) і супрацьлеглы яму светлы, мужчынскі пачатак (ян). 3 эпохі Чжоў (1027—256 да н.э.) кітайцы разглядалі неба як увасабленне ян, а зямлю — інь. Увесь працэс светабудовы яны ўяўлялі як вынік узаемадзеяння інь і ян, не проціборства іх, а імкнення адно да аднаго. Сістэму інь і ян шырока выкарыстоўваў даасізм.
Літаратура
- Інь і ян // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).