Сядзіба (Дзям’янкі): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
clean up з дапамогай AWB |
||
Радок 11: | Радок 11: | ||
|Назва месцазнаходжання = Вёска |
|Назва месцазнаходжання = Вёска |
||
|Месцазнаходжанне = [[Дзям’янкі]] |
|Месцазнаходжанне = [[Дзям’янкі]] |
||
|lat_dir = |lat_deg = |lat_min = |lat_sec = |
|||
|lon_dir = |lon_deg = |lon_min = |lon_sec = |
|||
|region = |
|region = |
||
|CoordScale = |
|CoordScale = |
||
Радок 42: | Радок 40: | ||
== Гісторыя == |
== Гісторыя == |
||
[[Файл:Dziamjanki, Gierard. Дзям’янкі, Герард (1901-18).jpg| |
[[Файл:Dziamjanki, Gierard. Дзям’янкі, Герард (1901-18).jpg|thumb|злева]] |
||
Сядзібны дом і парк закладзены ў другой палове XIX стагоддзя |
Сядзібны дом і парк закладзены ў другой палове XIX стагоддзя ў маентку Герардаў. Двухпавярховы будынак складанай асіметрычнай аб’ёмна-прасторавай кампазіцыі. Цэнтр галоўнага фасада вылучаны развітай уваходнай часткай з высокім ганкам і стылізаваным порцікам на 2 калонках. Сцены 1-га паверха гарызантальна руставаны, прарэзаны высокімі прамавугольнымі аконнымі праёмамі ў ліштвах. На 2-м паверсе вокны паўцыркульныя, у прасценках — філёнгавыя лапаткі. Бакавыя і дваровы фасады асіметрычныя. Аб’ёмна-прасторавую кампазіцыю будынка ўзбагачаюць вуглавы паўкруглы эркер, вялікая тэраса, дзве прыбудоўкі да дваравога і бакавога пасадаў. |
||
Парк займае параўнальна высокі ўзгорак са стромкім, тэрасападобным схілам, рассечаны папяречным ярам, і нізіну ў яго падставы. Разам з садам плоўа каля 7 га. Вялікую дэкаратыўную ролю мае масіўны чатырохарачны каменны мост. Яго праезная частка шырынёй 7 м аформлена дзвюма невялікімі агароджамі тыпу балюстрад. Уезд на мост фіксаваны адзінкавымі ліпамі. |
Парк займае параўнальна высокі ўзгорак са стромкім, тэрасападобным схілам, рассечаны папяречным ярам, і нізіну ў яго падставы. Разам з садам плоўа каля 7 га. Вялікую дэкаратыўную ролю мае масіўны чатырохарачны каменны мост. Яго праезная частка шырынёй 7 м аформлена дзвюма невялікімі агароджамі тыпу балюстрад. Уезд на мост фіксаваны адзінкавымі ліпамі. |
||
Уздоўж грэбня схілу размешчаны сядзібны дом, пабудаваны ў канцы XIX — пачатку XX ст. за старым будынкам ужо пасля закладкі парку. Ад дома адкрываецца маляўнічая панарама на атачальную тэрыторыю. Блізкі план перспектывы ўтвараў вадаём, створаны ў падножжа тэрасы (спушчаны). Удалечыні за сядзібай віднеецца рэчышча р. Іпуць. Пейзажны парк пабіты з двух бакоў яра і каля сядзібнай хаты. У сувязі з будаўніцтвам будынка школы ад яго захаваліся толькі невялікія фрагменты і адзінкавыя экзоты: хвоя чорная, конскі каштан, рябінік. У апошнія гады выпаў клён востралісты Шведлера. Верхні парк з ніжнім быў злучаны ўсходамі па стромкім схіле ўзгорка. Ніжні парк займаў плоскую нізіну з сажалкай і двума вузкімі каналамі. Ад старых насаджэнняў тут захаваліся асобныя буйныя дрэвы вярбы белай. Паўночная яго частка переувлажнена і занята ольсом. У ахоўным абсаджванні па перыметры выкарыстоўваўся ясень звычайны. З трох бакоў тэрыторыя парку мае схілы рознай крутасці. Паўднёва- |
Уздоўж грэбня схілу размешчаны сядзібны дом, пабудаваны ў канцы XIX — пачатку [[XX стагоддзе|XX ст.]] за старым будынкам ужо пасля закладкі парку. Ад дома адкрываецца маляўнічая панарама на атачальную тэрыторыю. Блізкі план перспектывы ўтвараў вадаём, створаны ў падножжа тэрасы (спушчаны). Удалечыні за сядзібай віднеецца рэчышча р. Іпуць. Пейзажны парк пабіты з двух бакоў яра і каля сядзібнай хаты. У сувязі з будаўніцтвам будынка школы ад яго захаваліся толькі невялікія фрагменты і адзінкавыя экзоты: хвоя чорная, конскі каштан, рябінік. У апошнія гады выпаў клён востралісты Шведлера. Верхні парк з ніжнім быў злучаны ўсходамі па стромкім схіле ўзгорка. Ніжні парк займаў плоскую нізіну з сажалкай і двума вузкімі каналамі. Ад старых насаджэнняў тут захаваліся асобныя буйныя дрэвы вярбы белай. Паўночная яго частка переувлажнена і занята ольсом. У ахоўным абсаджванні па перыметры выкарыстоўваўся ясень звычайны. З трох бакоў тэрыторыя парку мае схілы рознай крутасці. Паўднёва-ўсходні схіл найбольш стромкі вышынёй больш 10 м, з’яўляецца, мабыць, часткай старажытнай тэрасы. Схілы добра замацаваны, маюць важнае дэкаратыўнае і кампазіцыйнае значэнне. На галоўным схіле — разрэджаны дрэвастой дуба. У другім ярусе атрымала распаўсюджанне белая акацыя, у падлеску — адзінкава ірга каласістая. |
||
Парк мае агароджу, добра захаваўся ў ранейшых межах. Ён не вылучаецца памерамі, маляўнічасцю і якасцю насджэнняў, але мае маляўнічыя перспектывы і формы рэльефу<ref>[http://dobrush.gov.by/ru/ist-kult/ Звесткі аб гісторыка-культурных каштоўнасцях]</ref>. |
Парк мае агароджу, добра захаваўся ў ранейшых межах. Ён не вылучаецца памерамі, маляўнічасцю і якасцю насджэнняў, але мае маляўнічыя перспектывы і формы рэльефу<ref>[http://dobrush.gov.by/ru/ist-kult/ Звесткі аб гісторыка-культурных каштоўнасцях]</ref>. |
||
Радок 60: | Радок 58: | ||
[[Катэгорыя:Сядзібы Беларусі]] |
[[Катэгорыя:Сядзібы Беларусі]] |
||
[[Катэгорыя:Будынкі і збудаванні Добрушскага раёна]] |
[[Катэгорыя:Будынкі і збудаванні Добрушскага раёна]] |
||
[[Катэгорыя:Гісторыка-культурныя каштоўнасці Рэспублікі Беларусь]] |
Версія ад 20:44, 9 лістапада 2020
Сядзіба | |
Кіякоўская сядзіба | |
---|---|
| |
52°31′45″ пн. ш. 31°28′18″ у. д.HGЯO | |
Краіна | Беларусь |
Вёска | Дзям’янкі |
Архітэктурны стыль | псеўдарускі стыль |
Будаўніцтва | XIX—XX стагоддзі |
Сядзіба ў Дзям’янках — сядзіба ў в. Дзям’янкі, Добрушскі раён, Гомельская вобласць. Пабудаваны ў канцы XIX — пачатку XX ст.
Гісторыя
Сядзібны дом і парк закладзены ў другой палове XIX стагоддзя ў маентку Герардаў. Двухпавярховы будынак складанай асіметрычнай аб’ёмна-прасторавай кампазіцыі. Цэнтр галоўнага фасада вылучаны развітай уваходнай часткай з высокім ганкам і стылізаваным порцікам на 2 калонках. Сцены 1-га паверха гарызантальна руставаны, прарэзаны высокімі прамавугольнымі аконнымі праёмамі ў ліштвах. На 2-м паверсе вокны паўцыркульныя, у прасценках — філёнгавыя лапаткі. Бакавыя і дваровы фасады асіметрычныя. Аб’ёмна-прасторавую кампазіцыю будынка ўзбагачаюць вуглавы паўкруглы эркер, вялікая тэраса, дзве прыбудоўкі да дваравога і бакавога пасадаў.
Парк займае параўнальна высокі ўзгорак са стромкім, тэрасападобным схілам, рассечаны папяречным ярам, і нізіну ў яго падставы. Разам з садам плоўа каля 7 га. Вялікую дэкаратыўную ролю мае масіўны чатырохарачны каменны мост. Яго праезная частка шырынёй 7 м аформлена дзвюма невялікімі агароджамі тыпу балюстрад. Уезд на мост фіксаваны адзінкавымі ліпамі.
Уздоўж грэбня схілу размешчаны сядзібны дом, пабудаваны ў канцы XIX — пачатку XX ст. за старым будынкам ужо пасля закладкі парку. Ад дома адкрываецца маляўнічая панарама на атачальную тэрыторыю. Блізкі план перспектывы ўтвараў вадаём, створаны ў падножжа тэрасы (спушчаны). Удалечыні за сядзібай віднеецца рэчышча р. Іпуць. Пейзажны парк пабіты з двух бакоў яра і каля сядзібнай хаты. У сувязі з будаўніцтвам будынка школы ад яго захаваліся толькі невялікія фрагменты і адзінкавыя экзоты: хвоя чорная, конскі каштан, рябінік. У апошнія гады выпаў клён востралісты Шведлера. Верхні парк з ніжнім быў злучаны ўсходамі па стромкім схіле ўзгорка. Ніжні парк займаў плоскую нізіну з сажалкай і двума вузкімі каналамі. Ад старых насаджэнняў тут захаваліся асобныя буйныя дрэвы вярбы белай. Паўночная яго частка переувлажнена і занята ольсом. У ахоўным абсаджванні па перыметры выкарыстоўваўся ясень звычайны. З трох бакоў тэрыторыя парку мае схілы рознай крутасці. Паўднёва-ўсходні схіл найбольш стромкі вышынёй больш 10 м, з’яўляецца, мабыць, часткай старажытнай тэрасы. Схілы добра замацаваны, маюць важнае дэкаратыўнае і кампазіцыйнае значэнне. На галоўным схіле — разрэджаны дрэвастой дуба. У другім ярусе атрымала распаўсюджанне белая акацыя, у падлеску — адзінкава ірга каласістая.
Парк мае агароджу, добра захаваўся ў ранейшых межах. Ён не вылучаецца памерамі, маляўнічасцю і якасцю насджэнняў, але мае маляўнічыя перспектывы і формы рэльефу[1].