Дакументальнае кіно: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Brubaker610 (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі Тэг: рэдактар вікітэксту 2017 |
||
Радок 4: | Радок 4: | ||
{{Зноскі}} |
{{Зноскі}} |
||
{{Навігацыя}} |
|||
{{Вонкавыя спасылкі}} |
{{Вонкавыя спасылкі}} |
||
Версія ад 13:47, 21 сакавіка 2022
Дакументальнае кіно (або неігравое кіно) — від кінематографа. Дакументальным называецца фільм, у аснову якога ляглі здымкі сапраўдных падзей і асоб. Тэрмін «дакументальны» (англ.: documentary) у дачыненні да такога жанру/віду кіно быў упершыню прапанаваны Джонам Грырсанам (пад псеўданімам «Кінаглядач» англ.: The Moviegoer) у рэцэнзіі на фільм Роберта Флаэрці «Маана паўднёвых мораў », апублікаванай 8 лютага 1926 года ў The New York Sun .[1] Да гэтага французскія журналісты і крытыкі называлі так фільмы, зробленыя на матэрыялах здымак вандровак. Грырсан жа вызначыў дакументальнае кіно як «творчую распрацоўку рэчаіснасці»[2].
Першыя дакументальныя здымкі былі зроблены яшчэ пры зараджэнні кінематографа. Тэмай для дакументальных фільмаў найчасцей становяцца цікавыя падзеі, культурныя з’явы, навуковыя факты і гіпотэзы, а таксама знакамітыя персоны і супольнасці. Майстры гэтага віду кінатворчасці нярэдка ўзнімаліся да сур’ёзных філасофскіх абагульненняў у сваіх творах. Рэканструкцыі сапраўдных падзей у ігравым (англ.: fiction) кінематографе (напрыклад, гістарычны фільм, біяграфічны фільм, і да т.п.) не адносяцца да дакументальнага кіно.
Зноскі
- ↑ Curthoys, Lake 2004, p. 151.
- ↑ Бэдли Х. Техника документального кинофильма / Пер. с англ. Ю. Л. Шер. — М.: Искусство , 1972. — 240 с.
Дакументальнае кіно на Вікісховішчы |