Міхаіл Паўлавіч Дрынеўскі: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 23:56, 6 красавіка 2011

Міхаіл Паўлавіч Дрынеўскі - мастацкі кіраўнік і галоўны дырыжор Нацыянальнага акадэмічнага народнага хору Рэспублікі Беларусі імя Г. І. Цытовіча.

Міхаіл Дрынеўскі нарадзіўся 12 лютага 1941 года ў вёсцы Тонеж Тураўскага раёна Гомельскай вобласці (БССР). У 13 гадоў пачаў працаваць кіраўніком хору калгаса «Труд» у вёсцы Тонеж.

У 1959 годзе паступіў у Гомельскае музычнае вучылішча, якое скончыў у 1963 г. У час вучобы Міхаіл Дрынеўскі працаваў з народным хорам вёскі Прыбытка Гомельскага раёна, дзіцячым хорам Палаца піянераў г. Гомеля.

У 1963 годзе паступіў у Беларускую дзяржаўную кансерваторыю ім. А. В. Луначарскага (клас Г. П. Зелянковай), пасля заканчэння якой быў накіраваны на працу ў Мінскае музычнае вучылішча. З 1973 годзе М. Дрынеўскі - галоўны хармайстар, з 1975 г. - мастацкі кіраўнік Народнага хору Рэспублікі Беларусь імя Г. І. Цытовіча. Дырыжор, фалькларыст, этнограф, знаўца народнай музыкі М. П. Дрынеўскі перапрацаваў і ўзбагаціў творчы працэс Народнага хору, сфармаваў высокапрафесійны нацыянальны калектыў. Ён працягвае развіваць традыцыі, закладзеныя заснавальнікам хору Г.І. Цытовічам.

Міхаіл Паўлавіч Дрынеўскі - заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1978), лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР (1982), народны артыст БССР (1987), узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга (1986), медалём Францыска Скарыны (1990), ордэнам Францыска Скарыны (2002), прафесар.

Версія ад 23:54, 6 красавіка 2011 правіць Vadim i z (размовы \| уклад) Аўтадаглядчыкі, Даглядчыкі 512 правак Новая старонка: ''''Міхаіл Паўлавіч Дрынеўскі''' - мастацкі кіраўнік і галоўны дырыжор [[Народны хор імя Г.І. Цы...'		Версія ад 23:56, 6 красавіка 2011 правіць адкат Vadim i z (размовы \| уклад) Аўтадаглядчыкі, Даглядчыкі 512 правак Няма тлумачэння праўкі Наступная праўка →
Радок 7:		Радок 7:
	У [[1963]] годзе паступіў у [[Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі \| Беларускую дзяржаўную кансерваторыю ім. А. В. Луначарскага]] (клас [[Ганна Паўлаўна Зелянкова\| Г. П. Зелянковай]]), пасля заканчэння якой быў накіраваны на працу ў Мінскае музычнае вучылішча. З [[1973]] годзе М. Дрынеўскі - галоўны хармайстар, з 1975 г. - мастацкі кіраўнік Народнага хору Рэспублікі Беларусь імя Г. І. Цытовіча. Дырыжор, фалькларыст, этнограф, знаўца народнай музыкі М. П. Дрынеўскі перапрацаваў і ўзбагаціў творчы працэс Народнага хору, сфармаваў высокапрафесійны нацыянальны калектыў. Ён працягвае развіваць традыцыі, закладзеныя заснавальнікам хору [[Генадзь Іванавіч Цытовiч\| Г.І. Цытовічам]].		У [[1963]] годзе паступіў у [[Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі \| Беларускую дзяржаўную кансерваторыю ім. А. В. Луначарскага]] (клас [[Ганна Паўлаўна Зелянкова\| Г. П. Зелянковай]]), пасля заканчэння якой быў накіраваны на працу ў Мінскае музычнае вучылішча. З [[1973]] годзе М. Дрынеўскі - галоўны хармайстар, з 1975 г. - мастацкі кіраўнік Народнага хору Рэспублікі Беларусь імя Г. І. Цытовіча. Дырыжор, фалькларыст, этнограф, знаўца народнай музыкі М. П. Дрынеўскі перапрацаваў і ўзбагаціў творчы працэс Народнага хору, сфармаваў высокапрафесійны нацыянальны калектыў. Ён працягвае развіваць традыцыі, закладзеныя заснавальнікам хору [[Генадзь Іванавіч Цытовiч\| Г.І. Цытовічам]].

	Міхаіл Паўлавіч Дрынеўскі - заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1978), лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР (1982), народны артыст БССР (1987), узнагароджаны [[Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга \| ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга]] (1986), [[Медаль Францыска Скарыны \| медалём Францыска Скарыны]] (1990), [[Ордэн Францыска Скарыны \| ордэнам Францыска Скарыны]] (2002), прафесар.		Міхаіл Паўлавіч Дрынеўскі - [[Заслужаны дзеяч мастацтваў Рэспублікі Беларусь\|заслужаны дзеяч мастацтваў БССР]] (1978), лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР (1982), народны артыст БССР (1987), узнагароджаны [[Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга \| ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга]] (1986), [[Медаль Францыска Скарыны \| медалём Францыска Скарыны]] (1990), [[Ордэн Францыска Скарыны \| ордэнам Францыска Скарыны]] (2002), прафесар.