Апытанне пра палітычную будучыню Каталоніі
| Апытанне пра палітычную будучыню Каталоніі 9 лістапада 2014 года | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Паводле афіцыйных вынікаў апытання, большасць тых, хто прагаласаваў ва ўсіх гарадах і адміністрацыйна-тэрытарыяльных утварэннях паўвострава, выказалася за незалежнасць Каталоніі. Урад Іспаніі лічыць, што апытанне не мае законнай сілы. | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Дата | 9 лістапада 2014 года | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Месца |
 Каталонія |
||||||||||||||||||||||||||||||
| Сістэма галасавання | Большасцю галасоў | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
Апытанне пра статус Каталоніі (катал.: Consulta popular no referendària sobre el futur polític de Catalunya[2]; ісп.: Proceso participativo sobre el futuro político de Cataluña de 2014) стаў альтэрнатывай рэферэндуму, правядзенне якога было таксама вызначана на 9 лістапада 2014 года, але было замарожана[3] 27 верасня 2014 года Канстытуцыйным судом Іспаніі з прычыны неадпаведнасці рэферэндуму канстытуцыі Іспаніі. Зрэшты, у кастрычніку 2014 года ўлады Іспаніі абвясцілі, што і само апытанне з’яўляецца незаконным[4].
Падрыхтоўка
[правіць | правіць зыходнік]
Нягледзячы на падвойную забарону[5], урад Каталоніі, якім кіруе Артур Мас, працягнуў падрыхтоўку да нефармальнага галасавання, якое не мае юрыдычнай сілы, але мае важнае кансультатыўнае значэнне для публікі і прэсы. Падчас падрыхтоўкі да апытання, 920 з 947 кірааўнікоў муніцыпалітэтаў Каталоніі (97 % іх колькасці) абвясцілі пра падтрымку рэферэндуму, 800 прадстаўнікоў з іх прыехалі на сустрэчу з Масам[6]. У канчатковым выніку, галасаванне ахапіла 92,29 % тэрыторыі Каталоніі[7]. У астатніх 8 % тэрыторыі рэгіёна муніцыпалітэтамі кіруюць прадстаўнікі правай прамадрыдскай Народнай партыі (PP), якія абвясцілі галасаванне фарсам і адмовіліся адкрываць участкі для галасавання. На тэрыторыі гэтых гарадскіх муніцыпалітэтаў, як правіла, пераважаюць выхадцы з іншых рэгіёнаў Іспаніі. Тым не менш і іх жыхары, якія пажадалі прыняць удзел у галасаванні, маглі прыехаць у суседні муніцыпалітэт. Арганізацыю працэсу нефармальнага галасавання ўзялі на сябе каля 40 тысяч валанцёраў паколькі ўлады Іспаніі забаранілі выдаткоўвай на яго дзяржсродкі. У рэгіёне з’явілася 1 317 участкаў[8].
Пытанні
[правіць | правіць зыходнік]На рэгіянальнае галасаванне былі вынесены два пытанні: «Ці жадаеце Вы, каб Каталонія стала дзяржавай?» і, калі так, «Ці жадаеце Вы, каб гэта дзяржава была незалежнай?»[9].
Яўка і вынікі
[правіць | правіць зыходнік]У цэлым у апытанні прынялі ўдзел 2 305 290 рэзідэнтаў Каталоніі ва ўзросце ад 16 гадоў (у тым ліку 13 тысяч каталонцаў замежжа), што складае 37 % насельніцтва, надзеленых правам голасу. Такое права па агульнаіспанскіх законах у Каталоніі як часткі Іспаніі маюць на дату выбараў 5,49 мільёна[8] з больш чым 7,5 мільёнаў чалавек. Аднак, улады Каталоніі дазволілі галасаваць моладзі старэй за 16 (а не 18 гадоў), а таксама ўсім замежнікам з відам на жыхарства ў Іспаніі і каталонскай прапіскай. Гэтыя юрыдычныя маніпуляцыі прывялі да павелічэння электарату з 5,49 да 6,2 млн чалавек[1]. Больш за 80 % каталонцаў, які прагаласавалі, выказаліся за поўную незалежнасць рэгіёна ад Іспаніі[10]. Аднак вынік апытання не мае прамой юрыдычнай сілы, хоць і запускае доўгачасовы працэс легітымізацыі суверэнітэту пасродкам народнага волевыяўлення[3].
| Варыянты адказу | Галасы | Працэнт |
|---|---|---|
| Так — Так | 1 861 753 | 80,76 % |
| Так — Не | 232 182 | 10,07 % |
| Так — неадзначаны | 22 466 | 0,97 % |
| Не | 104 772 | 4,54 % |
| Неадзначаны | 12 986 | 0,56 % |
| Іншыя | 71 131 | 3,09 % |
Рэакцыя
[правіць | правіць зыходнік]- Пасля апублікавання папярэдніх вынікаў старшыня ўрада Каталоніі Артур Мас заявіў, што каталонцы жадаюць самі вырашаць свой лёс і публічна заклікаў урад Іспаніі «правесці канчатковы рэферэндум пра суверэнітэт Каталоніі, як гэта было зроблена ў Шатландыі, а раней у Квебеку».
- У адказ міністр юстыцыі Іспаніі Рафаэль Катала ахарактарызаваў апытанне як «падман насельніцтва Каталоніі» і яшчэ раз падкрэсліў, што Мадрыд лічыць гэта галасаванне «непатрэбным», і што яно «не мае ніякіх юрыдычных наступстваў» і «ўносіць раскол у каталонскае грамадства»[11].
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б 'Support for Catalan self-rule less than it seems' - The Local. Архівавана з першакрыніцы 20 лістапада 2014. Праверана 17 лістапада 2014.
- ↑ Consulta sobre el futuro político de Cataluña de 2014 — Wikipedia, la enciclopedia libre
- ↑ а б Ъ-FM — «К каким-то серьезным политическим последствиям референдум пока не приведет»
- ↑ La Generalitat estima en 2,25 millones la participación y en un 81 % el sí a la independencia . El Correo(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 10 лістапада 2014. Праверана 8 сакавіка 2015.
- ↑ Каталонцы выкажуць пазіцыю пра незалежнасць, нягледзячы на забарону ўлад | РІА Навіны
- ↑ Mapa de los ayuntamientos catalanes que apoyan la consulta soberanista
- ↑ Los ayuntamientos catalanes cierran filas con la convocatoria del 9N: «Ahora o nunca» — RTVE.es
- ↑ а б Catalonian vote for independence could lead to compromise — Fortune
- ↑ ВЕДАМАСЦІ — 80,72 % каталонцаў выказаліся за незалежнасць рэгіёна
- ↑ Больш за 80 % каталонцаў выказаліся за незалежнасць — Інтэрфакс
- ↑ Каталонія выказалася за аддзяленне ад Іспаніі | Forbes.ru
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Апытанне пра палітычную будучыню Каталоніі
