Весткі з Непала
| Весткі з Непала | |
|---|---|
| Жанр | апавяданне |
| Аўтар | Віктар Пялевін |
| Мова арыгінала | руская |
| Дата першай публікацыі | 1991 |
«Весткі з Непала» (руск.: Вести из Непала) — ранняе апавяданне расійскага пісьменніка Віктара Пялевіна, якое ўвайшло ў зборнікі «Сіні ліхтар» і «Жоўтая страла»[1][2].
Змест
[правіць | правіць зыходнік]Апавяданне пачынаецца з апісання звычайнай працоўнай раніцы Любачкі, інжынера па рацыяналізацыі ў тралейбусным парку. Яна скача з дзвярэй тралейбуса, які адпраўляецца, прама ў лужыну і ідзе на працу. Паступова ўкрадваюцца дэталі, якія прымушаюць сумнявацца ў рэалістычнасці дзеяння, а таксама нагнятаецца цяжкі настрой апавядання. Напрыклад, Любачка сустракае двух незнаёмцаў у начных кашулях, адзін з якіх на пытанне «Ці холадна ім?» адказвае, што ім усё гэта сніцца. На стале стаяць зробленыя з чэрапаў чары з прыліплымі да сценак чаінкамі[3]. Затым над галавой Любачкі пралятае «перапончатакрылае стварэнне» памерам з вялікага сабаку. Потым у кішэні сваёй ватоўкі Любачка выяўляе памятку пра «шматаблічны Катманду», якая распавядае пра райскае жыццё ў Непале[4]. У рэшце рэшт, падчас вытворчага сходу адкрываецца горкая ісціна — гэта першы дзень герояў апавядання пасля смерці ў парадыйным замагільным свеце, калі, паводле праваслаўнай дагматыцы, пачынаюцца так званыя паветраныя пакуты — героі адчуваюць прыкладна тое ж, што і пры жыцці. Апавяданне заканчваецца, як і пачынаецца, — магчыма, пад уплывам апавяданняў У. У. Набокава, аднаго з любімых пісьменнікаў Пялевіна. Чорная паласа на белай кофтачцы гераіні аказваецца следам ад пратэктара. Усвядоміўшы ўласную смерць, Любачка кідаецца да дзвярэй, але тыя аказваюцца дзвярыма тралейбуса, які адпраўляецца.
У апавяданні «Весткі з Непала» аўтар іранізуе над савецкай рэчаіснасцю, якая стала для герояў жахлівым сном, блізкім да пекла. З самага пачатку гаворыцца пра безвыходнасць становішча людзей у гэтым свеце[4]. Ісціна пра тое, што героі знаходзяцца ўжо у іншым свеце, падаецца ў выглядзе палітінфармацыі вуснамі дыктара па радыё[5].
Публікацыя
[правіць | правіць зыходнік]Апавяданне ўпершыню апублікавана ў складзе першага аўтарскага зборніка Пялевіна «Сіні ліхтар» (1991).
Зноскі
- ↑ В. Пелевин. Синий фонарь. М.: Текст, 1991, стр. 125.
- ↑ В. Пелевин. Желтая стрела. М.: Вагриус, 1998, стр. 171.
- ↑ История русской литературы ХХ века. В 4 кн. Кн. 4. 1970-2000 годы под ред. Л. Ф. Алексеевой. М.: Высшая школа, 2008. — С. 79
- ↑ а б Щучкина Т. В. Циклическое единство малой прозы В. Пелевина (сборник рассказов «Синий фонарь») // Вестник Санкт-Петербургского университета. Язык и литература. 2009.
- ↑ Радуга. 2001. — С. 132.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Ивченко О. А. Интертекстуальный анализ рассказа В. Пелевина «Вести из Непала» // Мова i культура. Т. 7. 2004.