Вопыт Ламмерта
Вопыт Ламмерта[1][2] — фізічны эксперымент 1929 года, пастаўлены нямецкім фізікам-эксперыментатарам Бертольдам Ламмертам для пацверджання размеркавання Максвела.
У вопыце выкарыстоўваецца скрыня з газам, малекулы якога вылятаюць праз адтуліну вонкі. Дыяметр адтуліны шмат менш даўжыні вольнага прабегу малекул, малекул ў скрыні шмат, таму знікненне тых, якія вылятаюць не мяняе наяўнае размеркаванне па хуткасцях ўсярэдзіне скрыні. Колы селектара, на паверхні якіх знаходзяцца выступы, якія прапускаюць або спыняюць рухаючыеся малекулы, круцяцца з кутняй хуткасцю . Так, пераадолеўшы першае кола, малекула ляціць адлегласць да другога, якое за гэты час паварочваецца на кут . Выконваецца суадносіна:
Так, рэгулюючы , и , можна прапускаць толькі малекулы з пэўнай хуткасцю . Праляцеўшыя праз другое кола малекулы пакідаюць след на пласціне. Правёўшы эксперымент для розных значэнняў , можна атрымаць эксперыментальную карціну размеркавання хуткасцяў ў доследным газе.
У выніку эксперыменту было пацверджана размеркаванне Максвелла з значна большай дакладнасцю, чым у вопыце Штэрна 1920 года, давалага набліжаныя звесткі аб характары размеркавання. Схема эксперыменту падобная з вопытам, праведзеным у 1927 годзе амерыканскім фізікам-эксперыментатарам Джонам Элдрыджам, аднак менавіта вопыт Ламмерта прызнаецца як пацвердзіўшы размеркаванне Максвела эксперыментальна.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
- ↑ Eldridge J. A. Experimental Test Of Maxwell’s Distribution Law Архівавана 12 жніўня 2017. Physical Review. 931—936 c.
- ↑ Савельев И.В.[Механика. Молекулярная физика и термодинамика.] 320—321 c.