Гастон Агюст Галіфэ

Гастон Агюст Галіфэ
фр.: Gaston de Galliffet
ваенны міністр Францыі[d] 1899 — 1900
Нараджэнне	23 студзеня 1830(1830-01-23) 10-я акруга Парыжа[d], Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Смерць	8 ліпеня 1909(1909-07-08) (79 гадоў) ці 9 ліпеня 1909(1909-07-09) (79 гадоў) Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	могілкі Манпарнас
Жонка	Florence Georgina Laffitte[d]
Дзеці	Comte Charles de Galliffet[d]
Член у	Таварыства гісторыі Францыі[d]
Аўтограф
Прыналежнасць	Францыя
Званне	дывізіённы генерал[d]
Бітвы	франка-пруская вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гастон Аляксандр Агюст дэ Галіфэ (фр.: Gaston Alexandre Auguste de Galliffet; 23 студзеня 1830, Парыж — 8 ліпеня 1909, Парыж) — маркіз, французскі кавалерыйскі генерал, ваенны міністр (1899—1900 гады), вядомы як стваральнік штаноў галіфэ.

Біяграфія

У 1848 годзе паступіў у 1-ы кавалерыйскі полк і 1853 быў падпарудчыкам гвардыі. Падчас Крымскай вайны 1853—1855 гадоў у штабе генерала Боске адправіўся ў Крым і за заслугі ў адным з штурмаў Севастопаля быў узнагароджаны Ордэнам Ганаровага легіёна. У 1857 пераведзены ў 2-і мусульманскі кавалерыйскі полк. З ім Галіфэ ўдзельнічаў у экспедыцыях у Афрыцы і ў італьянскай кампаніі 1859.

У 1862 камандзіраваны ў распараджэнне камандуючага экспедыцыйнымі войскамі ў Мексіцы. Удзельнічаў у паходзе ў Мексіку. Вызначыўся пры узяцці Гвадэлупскага манастыра пры Пуэбла, дзе быў цяжка паранены ў жывот (пасля насіў сталёвую пласціну, якая засцерагала пашкоджанае месца). У 1863 годзе прызначаны камандзірам эскадрона 1-га гусарскага палка, вярнуўся ў Францыю з узятымі у мексіканцаў сцягамі і пасля канчатковага выздараўлення быў зноў накіраваны на службу ў Афрыку, дзе служыў да 1866, калі быў пераведзены ў 12-ы кавалерыйскай-стралковы полк і зноў накіраваны ў Мексіку. Там, за баявыя заслугі ў бітве пры Медэліне атрымаў 7 студзеня 1867 г. званне палкоўніка і пераведзены ў 8-ы гусарскі полк.

Вярнуўшыся ў Алжыр, Галіфэ быў прызначаны камандзірам 3-га палка конных афрыканскіх стралкоў.

Пасля Седанскай капітуляцыі трапіў у палон і быў адпраўлены ў Кобленц, дзе прабыў да сакавіка 1871 года.

Па заключэнні міру камандаваў брыгадай версальскіх войскаў пры абароне Парыжа і вызначыўся пры падаўленні Парыжскай Камуны, дзе дзейнічаў з такой энергіяй і рашучасцю, што заслужыў папрокі ў расстрэле невінаватых. Гэтая акалічнасць пасля вельмі шкодзіла Галіфэ. Гамбета папракалі за яго сяброўства з Галіфэ. Але Гамбета апраўдваў Галіфэ імкненнем вярнуць рэспубліцы Рэйнскую вобласць і Страсбург, што адкупала яго віну.

Прызначаны 24 кастрычніка 1871 г. начальнікам атрада ў Кабільскім паходзе, Галіфэ здзейсніў хуткі і энергічны пераход праз пустыню Эт-Гале да аазіса Уаргла (на самым поўдні Алжыра), падавіўшы паўстанне арабаў.

Пасля вяртання ў Францыю, Галіфэ па асабістым жаданні быў прызначаны камандзірам пяхотнай брыгады. У 1875 годзе прызначаны камандзірам 15-й пяхотнай дывізіі ў Дыжоне. Ён далучыўся да рэспубліканскай партыі і стаў таварышам Гамбета. Карыстаючыся вялікім уплывам, ён задумаў план рэарганізацыі французскай кавалерыі, шмат пісаў пра кавалерыйскай службе, кіраваў вялікімі кавалерыйскімі манеўрамі, ім жа створанымі, і ўсяляк імкнуўся падрыхтаваць кавалерыю да вайны. У 1879 годзе ён быў прызначаны начальнікам 9 армейскага корпуса корпуса ў Туры і старшынёй кавалерыйскага камітэта.