Гаўрыіл Іванавіч Салаўёў

Гаўрыіл Іванавіч Салаўеў
Дата нараджэння	23 сакавіка 1913(1913-03-23)
Месца нараджэння	в. Алешуніна, цяпер Заволжскі раён, Іванаўская вобласць
Дата смерці	5 мая 1982(1982-05-05) (69 гадоў)
Месца смерці	Масква
Месца пахавання	Кунцаўскія могілкі[d]
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	кавалерыя
Гады службы	1935—1937, 1941—1946
Званне	Лейтэнант
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні

Гаўрыіл Іванавіч Салаўёў (23 сакавіка 1913, в. Алешуніна, цяпер Іванаўская вобласць — 8 мая 1982, Масква) — камандзір 3-га ўзвода 3-га эскадрону 60-га гвардзейскага кавалерыйскага палка 16-й гвардзейскай Чарнігаўскай кавалерыйскай дывізіі, сфарміраванай у снежні 1941 года ў горадзе Уфе як 112-я Башкірская кавалерыйская дывізія, 7-га гвардзейскага кавалерыйскага корпуса 61-й арміі Цэнтральнага фронту. Гвардыі лейтэнант. Герой Савецкага Саюза.

Біяграфія

Нарадзіўся 23 сакавіка 1913 года ў вёсцы Алешуніна у сям’і селяніна. Рускі. Скончыў 4 класы сельскай школы. Працаваў вучнем сталяра, сталяром у Кінешме. У 1935—1937 гадах праходзіў тэрміновую службу ў Чырвонай Арміі, у 100-м кавалерыйскім палку 25-й кавалерыйскай дывізіі. Вярнуўшыся дадому, працаваў сталяром на фабрыцы № 2 у Кінешме.

У верасні 1941 года быў зноў прызваны ў армію і накіраваны ў кавалерыйскае вучылішча ў горад Чкалаў. Пасля расфарміравання вучылішча ў ліпені 1942 гады накіраваны на фронт. Скончыў курсы малодшых лейтэнантаў Заходняга фронту.

У дзеючай арміі з снежня 1942 года. Ваяваў на Сталінградскім, Цэнтральным і Беларускім франтах. Быў паранены. Увесь баявы шлях прайшоў у складзе 60-га гвардзейскага кавалерыйскага палка 16-й гвардзейскай кавалерыйскай дывізіі. Быў камандзірам узвода разведкі. Малодшы лейтэнант Салаўёў вызначыўся ў баях за вызваленне Левабярэжнай Украіны.

Узвод пад камандаваннем Салаўёва першым фарсіраваў раку Сноў і, захапіўшы плацдарм, сяло Клачкова, забяспечыў пераправу асноўных сіл і наступленне на Чарнігаў. На плацдарме на рацэ Дняпро Салаўёў зноў у першых шэрагах. Яго ўзвод адбіў 3 контратакі праціўніка, які імкнуўся знішчыць пераправу палка каля вёскі Галкі. Асабіста знішчыў некалькі дзесяткаў гітлераўцаў.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання і праяўленыя мужнасць і гераізм у баях з нямецка-фашысцкімі захопнікамі гвардыі малодшаму лейтэнанту Салаўёву Гаўрылу Іванавічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка».

У верасні 1944 года быў накіраваны на вучобу на Чырванасцяжныя вышэйшыя афіцэрскія кавалерыйскія курсы імя Будзёнага. Тут сустрэў дзень Перамогі. У студзені 1946 года скончыў вучобу, службу праходзіў на пасадзе камандзіра мотастралковага ўзвода 99-га гвардзейскага мотастралковага палка. У кастрычніку 1946 года гвардыі лейтэнант Салаўёў звольнены ў запас.

Жыў у Маскве. Працаваў сталяром на прадпрыемствах Масквы і Маскоўскай вобласці. Памёр 8 мая 1982 года. Пахаваны ў Маскве на Кунцаўскіх могілках.

Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Айчыннай вайны 1-й ступені, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, медалямі.

Памяць

У горадзе Заволжску Іванаўскай вобласці ўстаноўлены бюст Героя. Імя Г. І. Салаўёва высечана залатымі літарамі на мемарыяльных дошках разам з імёнамі ўсіх 78-мі Герояў Савецкага Саюза 112-й Башкірскай кавалерыйскай дывізіі, устаноўленых у Нацыянальным музеі Рэспублікі Башкартастан і ў Музеі 112-й Башкірскай кавалерыйскай дывізіі.

Літаратура

• Ахмадиев Г. Х. Башкирская гвардейская кавалерийская. — Уфа, 1999.
• Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
• Подвиг. 3-е издание, испр. и доп. — Ярославль, 1980.
• Слава башкирских конников. — Уфа: Китап, 2005.

Спасылкі

• Гавриил Иванович Соловьёв на сайце «Героі краіны»