Ліпа

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ліпа

Кветкі Tilia insularis
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Tilia L., 1753

Тыпавы від

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  21535
NCBI  64580
EOL  61647
GRIN  g:12151
IPNI  39532-1
FW  56055
Bombus terrestris на ліпе драбналістай (Tilia cordata)

Лі́па[4] (Tilia) — род лістападных дрэў сямейства Ліпавыя (Tiliaceae).

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Дрэвы вышынёй да 15—20 м (часам да 40 м), дыяметрам ствала да 2 м. Лісце нераўнабокае, круглавата-сэрцападобнае, завостранае, пілаватае. Кветкі жоўтыя, або жоўта-белыя, духмяныя, у паўпарасоніках. Цвітуць ліпы ў чэрвеніжніўні. Плод — арэшак. Садовыя формы адрозніваюцца сілуэтам кроны, афарбоўкай лісця і кветак.

Цене-, мароза- і ветраўстойлівае дрэва. Жыве 300—400 гадоў.

Віды[правіць | правіць зыходнік]

Ліпа драбналістая (Tilia cordata) пашырана на ўсёй тэрыторыі Беларусі ў шыракалістых лясах. У садах і парках каля 30 інтрадукаваных відаў, разнавіднасцей і форм, у тым ліку: ліпа раскідзістая, ліпа амерыканская (Tilia americana), ліпа амурская (Tilia amurensis), ліпа лямцавая, ліпа еўрапейская (Tilia europaea), ліпа крымская, ліпа буйналістая (Tilia platyphyllos).

Значэнне[правіць | правіць зыходнік]

Кветкі меданосныя, ліпавы цвет ужываецца ў якасці лекавага сродка. Ліпа — каштоўнае дрэва, якое выкарыстоўваецца для азелянення.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Tilia Архівавана 28 мая 2013.// NCU-3e. Names in current use for extant plant genera Electronic version 1.0 (Праверана 6 студзеня 2011)
  4. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 131. — 160 с. — 2 350 экз.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Биологический энциклопедический словарь / Гл. ред М. С. Гиляров. Ред. колл. А. А. Баев, Г. Г. Винберг, Г. А. Заварзин и др.. — 2-е изд. исправл. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 321. — 864 с. — 150 000 экз. — ISBN 5-85270-002-9. (руск.)