Прагляд зыходнага тэксту старонкі Літоўская мова

{{Іншыя значэнні|Літоўская мова (значэнні)}}
{{Мова
|Назва мовы = Літоўская мова
|Назва мовы ў арыгінале = lietuvių kalba
|Краіны ўжывання = [[Беларусь|Беларусі]], [[Польшча|Польшчы]] і 14 іншых краінах
|Рэгіён = Літва, Беларусь, Польшча і іншыя
|Колькасць носьбітаў = каля 3 мільёнаў<ref>[http://www.ethnologue.com/language/lit Lithuanian] // ethnologue.com</ref>
|катэгорыя = [[Мовы Еўразіі]]
|Класіфікацыя = [[Індаеўрапейскія мовы|Індаеўрапейская]]
: [[Балцкія мовы|Балцкія]]
:: [[Усходнебалцкія мовы|Усходнебалцкія]]
::: '''Літоўская'''
|Афіцыйная мова ў = [[Літва|Літве]], [[Еўрапейскі Саюз]]
|Рэгулюецца = Дзяржаўнай камісіяй літоўскай мовы (''Valstybinė lietuvių kalbos komisija'')
|Код па ISO 639-1 = lt
|Код па ISO 639-2(B) = lit
|Код па ISO 639-2(T) = lit
|Код па SIL = LIT
}}

'''Літо́ўская мо́ва''' ({{lang-lt|lietuvių kalba}}), радзей сустракаецца варыянт '''летувіская мова'''<ref>http://jivebelarus.net/publicism/historical-authenticity-of-the-name-of-the-Lithuania.html?page=2</ref> — нацыянальная [[мова]] [[Літоўцы|літоўцаў]], належыць да ўсходнебалтыйскай падгрупы [[Балтыйскія мовы|балтыйскіх моў]], ёй карыстаецца каля 3 млн чалавек (2012)<ref>[http://www.ethnologue.com/language/lit Lithuanian] // ethnologue.com</ref> — галоўным чынам, [[літоўцы]] — у [[Літва|Літве]] (2,8 млн<ref>[http://www.ethnologue.com/language/lit Lithuanian] // ethnologue.com</ref>), а таксама ў [[Беларусь|Беларусі]], паўночна-ўсходняй [[Польшча|Польшчы]], [[Расія|Расіі]], [[Злучаныя Штаты Амерыкі|ЗША]], [[Канада|Канадзе]], [[Аўстралія|Аўстраліі]] і [[Германія|Германіі]]. [[Дзяржаўная мова]] Літвы.

Вылучэнне з цэнтральнай групы [[Балтыйскія мовы|балтыйскіх моў]] і складванне ранніх форм літоўскай мовы адносяць да V—VII стст.<ref>Языки мира: Балтийские языки. — Москва, 2006. — С. 34.</ref> Сучасныя формы пачалі складвацца пасля XIII ст. у выніку цеснага ўзаемадзеяння ўсходнебалтыйскіх моў, якія аказаліся ў межах [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]<ref>Языки мира: Балтийские языки. — Москва, 2006. — С. 34—35; [http://lingvarium.org/eurasia/IE/balt.shtml Балтийские языки]</ref>. Першыя пісьмовыя помнікі з’явіліся ў XVI ст.

Сучасная літоўская літаратурная мова пачала стварацца з 1880-х гадоў на аснове балцкіх гаворак вакол [[Марыямпале|Марыямпаля]] (па сучаснай класіфікацыі — [[Сувалкія|сувалкійская]] гаворка аўкштайцкага дыялекту літоўскай мовы, складзеная пад уплывам гаворак [[яцвягі|яцвягаў]]<ref>На тэрыторыі вакол гарадоў [[Марыямпале]] і [[Сувалкі]] ў старажытнасці жыло заходнебалцкае племя [[яцвягі|яцвягаў]]. Паводле даследаванняў сучаснага літоўскага лінгвіста [[Зігмас Зінкявічус|Зігмаса Зінкявічуса]] менавіта на базе гаворак яцвягаў у Вялікім Княстве Літоўскім былі складзены сучасныя паўднёвыя гаворкі аўкштайцкага дыялекту літоўскай мовы, якія далі пачатак сучаснай літоўскай літаратурнай мове, надаўшы ёй пазней арэол вельмі старажытнай мовы ў цэлым. Гл.: ''Зинкявичюс, З.'' Откуда родом литовцы… С. 100. Балцкія гаворкі ў Вільні і Віленшчыне не захаваліся да нашага часу, бо яшчэ ў часы Вялікага Княства Літоўскага выцеснены або заменены славянскімі гаворкамі.</ref><ref>Языки мира: Балтийские языки. — Москва, 2006. — С. 95.</ref>). Алфавіт літаратурнай мовы на лацінскай графічнай аснове.

Лінгвісты вылучаюць дзве групы гаворак ([[дыялект]]аў): {{нп3|Аўкштайцкі дыялект|аўкштайцкая|be-x-old|Аўкштайцкі дыялект}} група гаворак (дыялект) і [[Жамойцкая мова|жамойцкая]] група гаворак (дыялект), якія ў сваю чаргу падзяляюцца на паддыялекты<ref>Языки мира: Балтийские языки. — Москва, 2006. — С. 94, 146.</ref>.

== Алфавіт ==
Для запісу літоўскай мовы з XVI ст. ужываецца троху змененая [[Лацінскі алфавіт|лацінка]]. Гвалтоўнае насаджэнне [[кірыліца|кірыліцы]] ў 2-й палове 1860-х гадоў выклікала супраціўленне і вынікаў не мела. У 1901—1905 гадах была праведзена рэформа правапісу, калі былі ўнесены змены таксама і ў алфавіт.

Алфавіт сучаснай літоўскай мовы створаны на лацінскай аснове. На форму графікі паўплывалі таксама некаторыя літары чэшскага і [[Польская мова#Пісьменства|польскага]] алфавітаў. Літоўскі алфавіт складаецца з 32 літар:
{|
|
{|class="standard" style="text-align:center; font-family: Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, sans-serif;"
! № !! Літара !! Назва !! Гучанне ([[Міжнародны фанетычны алфавіт|МФА]])
|-
| 1
! A a
| ''a''
| [ ɑ ]
|-
| 2
! [[Ą|Ą ą]]
| ''a nosinė''
| [ ɑː ]
|-
| 3
! B b
| ''bė''
| [ b ]
|-
| 4
! C c
| ''cė''
| [ t͡s ]
|-
| 5
! [[Č|Č č]]
| ''čė''
| [ t͡ʃ ]
|-
| 6
! D d
| ''dė''
| [ d ]
|-
| 7
! E e
| ''e''
| [ ɛ ] [ æː ]
|-
| 8
! [[Ę|Ę ę]]
| ''e nosinė''
| [ æː ]
|-
| 9
! [[Ė|Ė ė]]
| ''ė''
| [ eː ]
|-
| 10
! F f
| ''ef''
| [ f ]
|-
| 11
! G g
| ''gė''
| [ g ]
|-
| 12
! H h
| ''ha''
| [ ɣ ]
|-
| 13
! I i
| ''i trumpoji''
| [ ɪ ]
|-
| 14
! Į į
| ''i nosinė''
| [ iː ]
|-
| 15
! Y y
| ''i ilgoji''
| [ iː ]
|-
| 16
! J j
| ''jot''
| [ j ]
|}
| ||
|valign=top|
{|class="standard" style="text-align:center; font-family: Arial Unicode MS, Lucida Sans Unicode, sans-serif;"
! № !! Літара !! Назва !! Гучанне ([[Міжнародны фанетычны алфавіт|МФА]])
|-
| 17
! K k
| ''ka''
| [ k ]
|-
| 18
!L l
| ''el''
| [ ɫ ]
|-
| 19
! M m
| ''em''
| [ m ]
|-
| 20
! N n
| ''en''
| [ n ]
|-
| 21
! O o
| ''o''
| [ ɔ ] [ oː ]
|-
| 22
! P p
| ''pė''
| [ p ]
|-
| 23
! R r
| ''er''
| [ r ]
|-
| 24
! S s
| ''es''
| [ s ]
|-
| 25
! [[Š|Š š]]
| ''eš''
| [ ʃ ]
|-
| 26
! T t
| ''tė''
| [ t ]
|-
| 27
! U u
| ''u''
| [ ʊ ]
|-
| 28
! [[Ų|Ų ų]]
| ''u nosinė''
| [ uː ]
|-
| 29
! [[Ū|Ū ū]]
| ''u ilgoji''
| [ uː ]
|-
| 30
! V v
| ''vė''
| [ ʋ ]
|-
| 31
! Z z
| ''zė''
| [ z ]
|-
| 32
! [[Ž|Ž ž]]
| ''žė''
| [ ʒ ]
|}
|}

Дзеля запісу некаторых зычных і галосных гукаў выкарыстоўваюцца камбінацыі, напрыклад, '''ch''' — х.

== Фанетыка ==
[[Файл:Oldest surviving writing in Lithuanian language.jpg|thumb|150px|Найстарэйшы захаваны рукапіс літоўскай мовай (пасля 1503), на думку [[Альфрэдас Бамблаўскас|Альфрэдаса Бамблаўскаса]], мог быць спісаны з ранейшага тэксту.]]
Для сістэмы вакалізму літоўскай мовы характэрны кароткія (''a, e, i, u'') і доўгія (''ą, ę, ė, y, į, ų, ū, o'') [[галосныя]]. Многія лінгвісты лічаць, што ў беларускай мове [[аканне]]/[[яканне]] — гэта з‘ява субстратнага балцкага паходжання. У рэгіёне толькі ў беларусаў і літоўцаў яканне замацавана графічна ў літаратурнай норме. Тое, што ў сучасных літоўцаў у не запазычаных словах пішацца як ''е'', чытаецца як гук, вельмі блізкі да ''я''. Для перадачы ж уласна гуку [e:] у літоўскай мове прыйшлося ўвесці асобную літару — ''ė'' (''e'' з дыякрытычным знакам — кропкай), якая пазначае доўгі закрыты [ē]<ref>''Т. В. Булыгина, О. В. Синѐва'', Литовский язык, [w:] Балтийские языки, Москва: Academia, 2006, с. 95</ref>.

Асаблівасць фанетычнага ладу літоўскай мовы — наяўнасць [[дыфтонг]]аў (''ei, ai, ui, au, ie, uo''), трыфтонгаў (''ieu, uoi''), а таксама мяшаных дыфтонгаў (''a, e, i, u'' + ''l, m, n, r'') і трыфтонгаў (''ie, uo'' + ''l, m, n, r'').

Усе [[зычныя]], за выключэннем ''j'', маюць пары па цвёрдасці — мяккасці.

[[Націск]] рухомы, з дынамічным і музычным элементамі. Ён свабодны, можа падаць на любы склад у выразе, а таксама змяняць сваю пазіцыю пры змене выразу.

Інтанацыя бывае сыходная, калі тон рэзка падымаецца і апускаецца (акут), і ўзыходная — тон падымаецца і апускаецца павольна (цыркумфлекс); для ўказання на тое, што націскны склад вымаўляецца коратка, ужываецца гравіс.

== Граматыка ==
[[Файл:Grammar of Lithuanian language; 1737.jpg|thumb|150px|«Universitas lingvarum Litvaniae» (Вільня, 1737) — найстарэйшай вядомая граматыка літоўскай мовы, выдадзеная ў Вялікім Княстве Літоўскім.]]
[[Файл:Lithuanian primer for kids, published in Vilnius, Grand Duchy of Lithuania, 1783 edition.jpg|thumb|150px|Тытульны ліст літоўскага буквара «Moksłas skaytima raszta lietuwiszka» (Вільня, 1783).]]
У граматычную сістэму ўваходзяць 11 часцін мовы. Граматыка літоўскай мовы няпростая, але падпарадкаваная строгім правілам. Літоўская — мова з развітай сістэмай [[Флексія|флексій]], што робіць яе падобнай на [[Лацінская мова|лацінскую]], асабліва ў сваім фіксаванні склонавых канчаткаў і выкарыстанні для апісання [[назоўнік]]аў размешчаных перад ім прыметнікаў ці іншых назоўнікаў, якія ставяцца ў родным склоне.

У літоўскай мове два роды — мужчынскі і жаночы (прыметнікі, залежныя дзеепрыметнікі і субстантыўныя займеннікі маюць і ніякі род), адзіночны і множны лік (у гаворках і мастацкай літаратуры сустракаецца парны).

Адрозніваецца пяць тыпаў скланення, сем склонаў [[назоўнік]]аў (''linksniai''): ''vardininkas'' ([[назоўны склон|назоўны]]), ''kilmininkas'' ([[родны склон|родны]]), ''naudininkas'' ([[давальны склон|давальны]]), ''galininkas'' ([[вінавальны склон|вінавальны]]), ''įnagininkas'' ([[творны склон|творны]]), ''vietininkas'' ([[месны склон|месны]]) i ''šauksmininkas'' ([[клічны склон|клічны]]). Месны склон ужываецца без прыназоўнікаў, напрыклад, ''mokykloje'' — ''у школе''. Некалі існавалі 4 тыпы гэтага склону, два з якіх захаваліся толькі ў літоўскіх гаворках на тэрыторыі Беларусі (у ваколіцах Дзятлава — гл. [[зецельская гаворка]], [[Лаздуны|Лаздуноў]], [[Гервяты|Гервят]]).

У літоўскай мове няма артыкляў.

Існуе чатыры часы [[дзеяслоў|дзеясловаў]]: цяперашні, будучы, мінулы, радзей выкарыстоўваецца шматразовы мінулы. Такім чынам, ужываюцца дзве разнавіднасці прошлага часу. Дзеясловы маюць тры спражэнні, простыя і складаныя формы (утвараюцца шляхам спалучэння дапаможнага дзеяслова ''būti'' — ''быць'' з дзеепрыметнікамі), чатыры лады (ускосны, загадны, умоўны і абвесны). Дзеяслоў характарызуецца багаццем розных прыслоўных утварэнняў, якія маюць шырокае сінтаксічнае выкарыстанне.

Літоўская мова адрозніваецца багаццем форм [[дзеепрыметнік]]аў, якіх некалькі дзясяткаў. Апрача дзеепрыметнікаў і дзеепрыслоўяў, якія маюць усе чатыры формы часу, ёсць паўдзеепрыметнікі, у гаворках і мастацкай літаратуры ўжываецца супін. 3 сінтаксічных асаблівасцей вылучаюцца родны прыналежны склон у функцыі прыметніка (''aukso žiedas'' — ''залаты пярсцёнак''), давальны самастойны, дзеепрыслоўе ў ролі дапаўнення, разнастайныя канструкцыі з дзеепрыметнікамі.

Літоўская мова вельмі цікавая для мовазнаўства, бо шмат у чым захавала першапачатковую фанетыку і марфалагічныя асаблівасці [[Індаеўрапейская мова|індаеўрапейскай мовы]].

== Лексіка ==
Базавая лексіка літоўскай мовы мае невялікую колькасць запазычанняў. Ёсць старыя запазычанні (''senieji skoliniai'') з моў суседніх рэгіёнаў. Сярод іх: ''stiklas'' (шкло), ''muilas'' (мыла), ''gatvė'' ад славянскага «гатво», дарога, ''spinta'' ад нямецкага ''der Spind''. Прысутнічаюць таксама словы лацінскага і [[грэцызм|грэчаскага паходжання]] (''ciklas'', ''schema'' і г.д.). Пасля аднаўлення Літвой незалежнасці ўзмацняецца ўплыў [[Англійская мова|англійскай мовы]] (''hakeris'', ''singlas'' і іншыя).

== Гаворкі літоўскай мовы ==
{{main|Дыялекты літоўскай мовы}}
[[Файл:Map of dialects of Lithuanian language.png|thumb|300px|right|Карта дыялектаў літоўскай мовы
<table>
<tr><td valign=top>
'''жамойцкая гаворка'''

{{legend|#986b1f|заходнежамойцкі дыялект}}

паўночнажамойцкі дыялект:

{{legend|#e65c5c|[[Крацінга|крацінгскія]] гаворкі}}

{{legend|#e26399|[[Цяльшэй|цяльшэйскія]] гаворкі}}

паўднёважамойцкі дыялект:

{{legend|#e8ec0e|[[Варней|варнейскія]] гаворкі}}

{{legend|#f3b317|[[Расяйней|расяйнейскія]] гаворкі}}
</td>
<td valign=top>
'''аўкштайцкая гаворка'''

заходнеаўкштайцкі дыялект:

{{legend|#34f762|[[Шаўляй|шаўляйскія]] гаворкі}}

{{legend|#39841e|[[Каўнас|каўнаскія]] (сувалкійскія) гаворкі}}

{{legend|#61d31c|[[Клайпеда|клайпедскія]] гаворкі}}

усходнеаўкштайцкі дыялект:

{{legend|#19d5b9|[[Панявежыс|панявежскія]] гаворкі}}

{{legend|#8cdde1|[[Шырвінтас|шырвінцкія]] гаворкі}}

{{legend|#427ec6|[[Анікшчэй|анікшчэйскія]] гаворкі}}

{{legend|#07ddff|[[Купішкіс|купішкенскія]] гаворкі}}

{{legend|#66a6e6|[[Уцяна|уцянскія]] гаворкі}}

{{legend|#3c18ca|[[Вільнюс|вільнюскія]] гаворкі}}

{{legend|#aa51e7|паўднёвааўкштайцкі (дзукійскі) дыялект}}
</td>
</tr>
</table>]]
Літоўская мова падзяляецца на дзве асноўныя гаворкі (дыялекты): '''аўкштайцкая гаворка''' (aukštaičių tarmės) і '''жамойцкая гаворка''' (žemaičių tarmės). У аўкштайцкай гаворцы вылучаюць тры асноўныя групы гаворак (паддыялекты): усходняя, заходняя і паўднёвая (дзукская). У жамойцкай гаворцы (дыялекце) таксама вылучаюць тры групы гаворак (паддыялекты): заходняя, паўночная і паўднёвая. Часам жамойцкая гаворка разглядаецца як асобная [[жамойцкая мова]].
<gallery perrow="5">
File:Современный литовский язык - диалекты.gif|[[Дыялекты літоўскай мовы|Дыялекты сучаснай літоўскай мовы]]

</gallery>

== Гл. таксама ==
* [[Марцінас Мажвідас]]
* [[Літоўская Вікіпедыя]]
* Шматмоўны корпус [[Tatoeba]]

{{зноскі}}

== Літаратура ==
* ''Александравичюс, Ю. Ю.'' Литовский язык : [самоучитель] / Ю. Ю. Александравичюс. — Вильнюс : Мокслас, 1989. — 533 с.
* ''Амбразас, В.'' Литовский язык / В. Амбразас, В. Вайткявичюте, А. Валяцкене и др. — В кн.: Языки народов СССР. — Москва : АН СССР, 1966. — Т. I.
* Балтийские языки в настоящем и прошлом / АН ЛатвССР, Ин-т языка и литературы; ред. А. Блинкена. — Рига : Зинатие, 1985. — 249 с.
* ''Войніч, І. В., Свяжынскі, У. М.'' Літоўская мова // Беларуская мова: Энцыклапедыя / Беларус. Энцыкл.; пад. рэд. А. Я. Міхневіча; рэдкал Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 654 с. ISBN 5-85700-126-9
* ''[[Вінцук Вячорка|Вячорка, В.]]'' Кароткая граматыка літоўскай мовы. Мінск, 2010. — 116 с. (Серыя «Беларускія ЕўраГраматыкі») ISBN 978-985-448-091-6
* Грамматика литовского языка / Грамматика литовского языка / АН ЛитССР, Ин-т литов. яз. и лит.; ред. В. Амбразас. — Вильнюс, 1985. — 800 с.
* ''[[Зігмас Зінкявічус|Зинкявичюс, З.]]'' Литовская диалектология / З. Зинкявичюс. — Вильнюс : Минтис, 1966. — 542 с.
* ''[[Зігмас Зінкявічус|Зинкявичюс, З.]]'' Откуда родом литовцы / З. Зинкявичюс, [[Аляксеюс Лухтанас|А. Лухтанас]], Г. Чеснис. — Вильнюс : Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2006. — 144 с.
* ''Молчанова, А. А.'' Балтийские славяне и северо-западная Русь в раннем средневековье / А. А. Молчанова. — Москва : Московский педагогический государственный университет, 2007. — 279 с.
* Языки мира: Балтийские языки / РАН. Ин-т языкознания; Ред. кол.: В. Н. Топоров, М. В. Завьялова, А. А. Кибрик и др. — Москва : Academia, 2006. — 224 с.
* ''[[Стасіс Вайтэкунас|Vaitekūnas, S.]]'' The Population of Lithuania / S. Vaitekūnas. — Vilnius : Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2009. — 150 с.
* ENCYCLOPEDIA LITUANICA I—VI. Boston, 1970—1978.
* Gertrud Bense u.a.: Deutsch-litauische Kulturbeziehungen: Kolloquium zu Ehren von August Schleicher an der Friedrich-Schiller-Universität Jena. Mayer Verlag GmbH, Jena/Erlangen (1994), ISBN 3925978380
* ''Jähnert, Katrin.'' Litauisch — Wort für Wort. REISE KNOW-HOW Verlag Peter Rump GmbH, Bielefeld (2003), ISBN 3-89416-244-9
* ''Križinauskas, J.A.'' Vokiečių-lietuvių lietuvių-vokiečių kalbų žodynas. Deutsch-litauisches litauisch-deutsches Wörterbuch / J.A. Križinauskas. — Vilnius : TEV Verlag, 2003. ISBN 9986-546-94-X
* Lietuvių kalbos žodynas, t. 1-8, Vilnius, 1941—1970.
* Lietuvių kalbos gramatika, t. 1-2, Vilnius, 1965—1971.
* ''Schleicher, August.'' Handbuch der litauischen Sprache. — Bde. — 1856/1857.
* ''[[Зігмас Зінкявічус|Zinkevičius, Z.]]'' Lietuvių dialektologija, Vilnius, 1966.
* ''[[Зігмас Зінкявічус|Zinkevičius, Z.]]'' Lietuvių kalbos dialektologija. Vilnius, 1994
* ''[[Зігмас Зінкявічус|Zinkevičius, Z.]]'' Lietuviu kalbos istorija / Z. Zinkevičius; Rec. V. Ambrazas. — T.6, Lietuviu kalba naujaisiais laikais. — Vilnius : Mokslo ir encikl. l-kla, 1994. — 394 p.
* ''[[Зігмас Зінкявічус|Zinkevičius, Z.]]'' Lietuviu kalbos istorija : rodykles ir bibliogr. / Z. Zinkevičius. — T.6, Lietuviu kalba naujaisiais laikais. — Vilnius : Mokslo ir encikl. l-kla, 1995. — 374 p.
* ''[[Зігмас Зінкявічус|Zinkevičius, Z.]]'' The history of the Lithuanian language / Z. Zinkevičius ; Inst. of Lithuanian lang.; Ed. R. Bendes. — Vilnius : Mokslo ir encikl. l-kla, 1996. — 333 p.
* ''Kazlauskas, J.'' Lietuvių kalbos istorinė gramatika, Vilnius, 1968.
* Dabartinės lietuvių kalbos žodynas, Vilnius, 1972.
* ''Remys, E.'' Review of Modern Lithuanian Grammar/ E. Remys ; Lithuanian Research and Studies Center. — Chicago, 2003.
* ''Schmalstieg, W.R.'' [http://www.lituanus.org/1982_1/82_1_03.htm Early Lithuanian Grammars] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20090530141220/http://www.lituanus.org/1982_1/82_1_03.htm |date=30 мая 2009 }} // Lituanus. — Vol. 28, No.1/1982.
* [http://pbc.biaman.pl/Content/5425/zip/ Stosunki litewsko-polskie w Djecezji Wileńskiej i nadużycia Partji Wszechpolskiej. Memorjał duchowieństwa litewskiego]. — Wilno : Druk. J. Zawadzkiego, 1913. — 66 s.

== Спасылкі ==
{{Interwiki|lt|літоўскай|}}
{{Commons|Category:Lithuanian language}}
* [http://www.lki.lt/ Інстытут літоўскай мовы]
* [http://www.vlkk.lt/ Дзяржаўная камісія літоўскай мовы] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20210420230752/http://www.vlkk.lt/ |date=20 красавіка 2021 }}
* [http://vki.lrs.lt/ Дзяржаўная інспекцыя мовы] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20060704095657/http://vki.lrs.lt/ |date=4 ліпеня 2006 }}
* [http://lingvarium.org/eurasia/IE/balt.shtml Балтийские языки] //lingvarium.org
{{Вонкавыя спасылкі}}
{{Балтыйскія мовы}}
{{МовыЕС}}

[[Катэгорыя:Літоўская мова| ]]
[[Катэгорыя:Літоўцы]]
[[Катэгорыя:Мовы Літвы|*]]
[[Катэгорыя:Мовы Беларусі]]
[[Катэгорыя:Мовы Польшчы]]