Перайсці да зместу

Трытон грабеньчаты

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Трытон грабеньчаты
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Triturus cristatus Laurenti, 1768

Арэал

выява

Ахоўны статус

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  668401
NCBI  8323
EOL  1018157
FW  332948

Трытон грабеньчаты (Triturus cristatus), земнаводнае сямейства саламандравых.

Даўжыня цела 5-7 см, з хвастом — 9,5-13,5 см (часам да 18 см), маса 3-12 г. Скура буйназярністая. Галава адносна шырокая, адмежавана ад тулава шыйным звужэннем. Афарбоўка верхняй часткі цела чорная або карычнева-чорная з больш цёмнымі плямамі. Ніжняя частка цела аранжавая, з чорнымі плямамі. У шлюбны перыяд у самцоў добра развіты высокі зубчасты грэбень, які перарываецца, або рэзка зніжаецца каля асновы хваста. Па баках хваста праходзіць блакітнаватая паласа з перламутравым адлівам. Лічынка мае вонкавыя жабры, доўгі ніткападобны адростак на хвасце і вельмі доўгія ўнутраныя пальцы канечнасцей.

Арэал віду займае большую частку Еўропы (акрамя Паўднёвай Францыі, Пірэнейскага паўвострава і поўначы Скандынаўскага), паўночную частку Малой Азіі. На Беларусі грабеньчаты трытон сустракаецца па ўсёй тэрыторыі, аднак значна радзей, чым трытон звычайны.

Асаблівасці біялогіі

[правіць | правіць зыходнік]

Грабеньчаты трытон насяляе поймы рэк і азёр, лясы, хмызнякі, паркі. Усю вясну і лета праводзіць у вадаёмах, пазбягае забруджаных месцаў, часцей за ўсё корміцца лічынкамі насякомых, малюскамі, іншы раз можа паядаць апалонікаў. Пасля шлюбнага перыяду, калі выходзіць на сушу, трытон днём знаходзіцца ў сховішчах, а ноччу або ў дажджлівыя дні палюе. Паядае пераважна дажджавых чарвей, слізнякоў, насякомых і іх лічынкі. На зімоўку грабеньчаты трытон ідзе апошнім з земнаводных, зімуе звычайна ў лісцевых лясах.

  • Земнаводныя. Паўзуны: Энцыклапедычны даведнік. Мн., БелЭн, 1996. ISBN 985-11-0067-6
  • Пікулік М. М. Навошта нам амфібіі? — Мн.: Навука і тэхніка, 1992. ISBN 5-343-00383-4