Хан (тытул)
Хан (ад цюркск.: хаган, хакан, каган — уладар, манарх) — цюркскі і мангольскі тытул.
Першапачаткова азначаў правадыра племя (напрыклад, у качэўнікаў Ірана і Афганістана). Пры Сельджукідах і Харэзмшахах — княжацкі тытул, у Мангольскай імперыі 13—14 ст. — кіраўнік улуса. У Мангольскай імперыі тытул кіраўніка дзяржавы, пачынаючы з Чынгісхана — вялікі хан. У дзяржавах, якія ўтварыліся пасля распаду Мангольскай імперыі, хан — тытул валадара, у Асманскай імперыі — тытул султана. У Іране пры Сефевідах хан — кіраўнік вобласці, а таксама адзін з тытулаў ваенна-феадальнай вярхавіны грамадства. Тытул хана можа атрымаць толькі торы — прамы нашчадак Чынгізхана па мужчынскай лініі.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16).