Эўмен II

Эўмен II
Нараджэнне	221 да н.э.
Смерць	159 да н.э.
Род	Аталіды
Бацька	Атал I Сатэр[…]
Маці	Apollonis of Cyzicus[d]
Жонка	Стратаніка Пергамская[d]
Дзеці	Арыстонік Пергамскі[d] і Атал III
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вялікі алтар з Пергамскага музея ў Берліне.

Еўмен II (кіраваў у 197 да н.э. — 159 да н.э.) — цар пергамскі, пры якім Пергамскае царства дасягнула зеніту сваёй магутнасці, а Пергам стаў супернічаць з Александрыяй за статус галоўнага цэнтра эліністычнай культуры.

Сын Атала I, Эўмен працягваў бацькаўскую палітыку саюза з Рымскай рэспублікай супраць сірыйцаў і македанян. Увосень 190 г. разам з рымлянамі разграміў Антыёха III у бітве пад Магнесіяй, пасля чаго авалодаў уладаннямі Селеўкідаў у Малой Азіі і фракійскім Херсанесам. У 176 да н.э. дапамог здабыць царскі трон Антыёху IV Епіфану.

За гэтым Эўмен звярнуў свой позірк на поўнач і пачаткаў баявыя дзеянні з Понтам і Віфініяй, на старане якой выступаў сам Ганібал. Падчас Трэцяй Македонскай вайны падтрымліваў рымлян і для ўмацавання саюза ў 172 г. наведаў Рым. Чуткі пра яго сепаратныя перамовы з Персеем, хоць і малаверагодна, што мелі падставу, атручвалі яго адносіны з рымлянамі ў апошні год жыцця.

У валадаранне Эўмена былі ўзведзены амаль усе грандыёзныя збудаванні пергамскага акропаля, уключаючы знакаміты алтар Зеўса. Пры ім бібліятэка Пергама стала супернічаць з александрыйскай, што вымусіла Пталемеяў забараніць экспарт папірусу з Егіпта. У адказ на гэту меру пергамцы вынайшлі новы матэрыял, які па імі іх горада стаў звацца пергаментам.

Зноскі

Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).