Яўгеній Мікалаевіч Панасенкаў (руск.: Евгений Николаевич Понасенков; нар. 13 сакавіка1982) — расійскі гісторык, які спецыялізуецца на гістарычным рэвізіянізме, тэлевядучы, рэжысёр. Удзельнік грамадскага аб’яднання «Руская акадэмія навук і мастацтваў»[1], член Незалежнага савета па правах чалавека[2]. Здымаўся ў фільмах і серыялах. Арганізатар шматлікіх культурных мерапрыемстваў; аўтар публіцыстычных прац на тэму напалеонаўскіх войнаў, якія выклікалі супярэчлівую рэакцыю з боку навукова-гістарычнай супольнасці.
Нарадзіўся 13 сакавіка 1982 года ў Маскве ў сям’і ваеннага ўрача і інжынера. Па матчынай галіне мае арыстакратычныя карані[3]. Пачатковую адукацыю атрымаў у маскоўскай школе № 1287 з паглыбленым вывучэннем англійскай мовы. Па ўласных успамінах Панасенкава цікавіцца эпохай Напалеона ён пачаў з 9 гадоў і сцвярджае, што яшчэ падчас вучобы ў школе ён займаўся вывучэннем спецыяльнай літаратуры і зборнікаў дакументаў у бібліятэцы музея «Барадзінская бітва» . У 1999—2004 гг. вучыўся на гістарычным факультэце МДУ, спецыялізаваўся на гісторыі Напалеонаўскіх войнаў пад кіраўніцтвам Фядосава. Выступаў з дакладамі на навуковых канферэнцыях. Па словах Панасенкава, дыплом аб заканчэнні МДУ не стаў абараняць з-за прызначанага на дзень абароны канцэрту, таму дыплома аб вышэйшай адукацыі не мае[4]. З 2001 года браў удзел у навуковых канферэнцыях, публікаваў навуковыя і публіцыстычныя артыкулы, а таксама выступаў з лекцыямі і інтэрв’ю па тэме вайны 1812 года. У 2004 годзе выдаў кнігу «Правда о войне 1812 года», у якой усклаў віну ў развязванні канфлікта на расійскі бок і выказаў пункт гледжання аб бяздарнасці расійскага камандавання, уключаючы імператара Аляксандра I і фельдмаршала Кутузава. 26 чэрвеня 2014 года ў Інстытуце навуковай інфармацыі па грамадскіх навуках РАН на сумесным пасяджэнні Навуковага савета РАН «Гісторыя міжнародных адносін і знешняй палітыкі РФ» і Інстытута расійскай гісторыі РАН выступіў з дакладам «Дзве мадэлі рэфармавання Еўропы: Напалеон і Аляксандр I» па тэме «Замежныя паходы Рускай арміі 1813—1814 гг. і рэфармаванне Еўропы». У 2015 годзе ў часопісе «Мхітар Гош» у сумесным з Т. А. Сакаянам артыкуле «Характар і мэты антыфранцузскіх кааліцый» у агульным выглядзе былі паказаны прычыны ўзнікнення антыфранцузскіх кааліцый і іх мэты. Аўтары асвятлілі прагрэсіўныя рэформы Напалеона, якія выклікалі ўзмацненне варожасці еўрапейскіх манархаў супраць Францыі. У артыкуле абгрунтоўваецца тэзіс, што Напалеон быў супраць магчымай вайны і прыкладаў усе намаганні, каб яе пазбегнуць. У 2017 годзе выдаў кнігу «Первая научная история войны 1812 года», у якой працягнуў развіваць думкі, выкладзеныя ў папярэдняй працы.
Медыяфайлы на Вікісховішчы
