Васіль Мікалаевіч Шлапуноў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Васіль Мікалаевіч Шлапуноў
Дата нараджэння 30 ліпеня 1932(1932-07-30)
Месца нараджэння
Дата смерці 4 жніўня 2021(2021-08-04) (89 гадоў)
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковец
Месца працы
Навуковая ступень доктар сельскагаспадарчых навук (1988)
Навуковае званне
Альма-матар
Узнагароды
Ордэн «Знак Пашаны»

Васіль Мікалаевіч Шлапуноў (30 ліпеня 1932, в. Белая Дубрава, Касцюковіцкі раён, БССР — 4 жніўня 2021) — беларускі вучоны ў галіне кормавытворчасці. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2003), акадэмік Акадэміі аграрных навук Рэспублікі Беларусь (1996—2002), замежны член Украінскай акадэміі аграрных навук (1999), доктар сельскагаспадарчых навук (1988), прафесар (1989).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 30 ліпеня 1932 года ў в. Белая Дубрава (цяпер — Касцюковіцкі раён, Магілёўская вобласць). У 1960 годзе скончыў агранамічны факультэт Беларускай сельскагаспадарчай акадэміі.

У 1950—1951 гадах працаваў участковым аграномам у Мастоўскай МТС Гродзенскай вобласці, у 1953—1955 гадах у Касцюковіцкай МТС Магілёўскай вобласці. У 1955—1959 гадах памочнік загадчыка, загадчык Давід-Гарадоцкага дзяржсортаўчастка Брэсцкай вобласці. У 1960—1961 гадах начальнік Пінскай райсельгасінспекцыі, галоўны дзяржаўны інспектар па закупках сельгаспрадуктаў па Мінскім раёне.

З 1964 года старшы навуковы супрацоўнік, у 1970—2000 гадах намеснік дырэктара па навуковай рабоце Беларускага НДІ земляробства. З 2001 года загадчык аддзела, з 2005 года галоўны навуковы супрацоўнік Навукова-практычнага цэнтра Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі па земляробстве[1].

Памёр 4 жніўня 2021 года[2].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Навуковыя працы ў галіне кормавытворчасці. Распрацаваў навукова абгрунтаваныя тэхналогіі вырошчвання кукурузы ў Беларусі (аптымізацыя срокаў і гушчыні пасеву, сістэмы прымянення ўгнаенняў, апрацоўкі глебы, аховы ад пустазелля, тэрміны ўборкі), навуковыя прынцыпы фарміравання і тэхналогіі вырошчвання 2-3-укосных высокапрадуктыўных аграфітацэнозаў аднагадовых траў. Прапанаваны занальныя сістэмы і тэхналогіі вырошчвання прамежкавых пасеваў (азімых, падсяўных, пажніўных). Удасканаліў сістэмы вытворчасці расліннага бялку для жывёлагадоўлі. Вывучаў заканамернасці фарміравання ўраджаю і змены пажыўных уласцівасцей азімага і яравога рапсу, азімай сурэпіцы, гарчыцы белай, рэдзькі маслічнай у залежнасці ад агракліматычных рэсурсаў, сістэмы ўгнаенняў, гушчыні травастояў, апрацоўкі глебы і іншых фактараў.

Аўтар звыш 280 навуковых прац, у т.л. 7 манаграфій, аўтар 16 гібрыдаў кукурузы, раяніраваных у Беларусі, 2 сартоў суданскай травы і сорту рэдзькі маслічнай Ніка.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • Полевое кормопроизводство. 2-е изд. Мн.: Ураджай, 1991.
  • Кукуруза. Мн.: Беларуская навука, 1999 (в соавт.).
  • Производство грубых кормов. Кн. 1-2. Торжок: ООО «Вариант», 2002 (в соавт.).
  • Кормопроизводство. Мн.: ИВЦ Минфина, 2006 (в соавт.).

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]