Заблошчына
Вёска
Заблошчына .jpg)
Заблошчына на карце Беларусі ±   | ||||||||||||||||||||||
Забло́шчына[1] (трансліт.: Zabloščyna, руск.: Заблощина) — вёска ў Вілейскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Людвіноўскага сельсавета.
Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]
Знаходзіцца за 26 км на паўночны ўсход ад г. Вілейка, 11 км ад чыг. ст. Княгінін на лініі Маладзечна—Полацк, 129 км ад Мінска, на аўтадарозе Касцяневічы—Давыдкі.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
У XVII ст. вёска ў Ашмянскім павеце ВКЛ, уласнасць падскарбія літоўскага М. Кішкі; у 1690 г. — С. Альшэўскага; у 1765 г. — Відмонта, З двары.
З 1793 года пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай Заблошчына, як і ўся Вілейшчына, уваходзіла ў склад Расійскай імперыі, быў утвораны Вілейскі павет у складзе спачатку Мінскай губерні, а з 1843 года — Віленскай губерні. У 1800 г. згадваюцца вёска (5 двароў, 40 жыхароў) і маёнтак А. Ходзькі. У 1897 г. вёска і сядзіба (2 жыхары) у Княгінінскай воласці Вілейскага павета.
З 1921 года вёска і фальварак у складзе Польскай Рэспублікі, належалі да Віленскага ваяводства, Вілейскага павета, гміны Касцяневічы[2][3].
З лістапада 1939 года ў БССР, з 15 студзеня 1940 г. ў Куранецкім раёне Вілейскай вобласці, з 12 кастрыніка 1940 г. ў Касцяневіцкім сельсавеце. У Вялікую Айчынную вайну з 25 чэрвеня 1941 г. да 4 ліпеня 1944 г. акупіравана нацыстамі. З 20 верасня 1944 г. ў Куранецкім, з 5 ліпеня 1946 г. ў Вілейскім раёнах Маладзечанскай вобласці. 21 чэрвеня 1949 г. створаны калгас «Чырвоны маяк». З 20 студзеня 1960 г. ў Мінскай вобласці. Землі ў складзе саўгаса «Беларускі».
Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]
- 1829 год — 17 жыхароў, 8 двароў.
- 1866 год — 54 жыхары, 6 двароў[4].
- 1897 год — 76 жыхароў, 11 двароў.
- 1921 год — 81 жыхар, 14 двароў[5].
- 1931 год — 80 жыхароў, 14 двароў[6].
- 1960 год — 49 жыхароў.
- 1988 год — 47 жыхароў, 22 двары.
- 2008 год — 20 жыхароў, 11 гаспадарак.
- 2019 год — 9 чал.
Славутасці[правіць | правіць зыходнік]
.jpg)
- Месца сядзібы Ходзькаў.
Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]
- Ігнат Ходзька (1794—1861) — пісьменнік і паэт.
Зноскі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58.
- ↑ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ↑ http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/189
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 84.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 60
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Zabłotczyzna, wieś, powiat wilejski, gmina Kniahinin // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIV: Worowo — Żyżyn (польск.). — Warszawa, 1895. — S. 189.
- Zabłotczyzna, zaścianek, powiat wilejski, gmina Kniahinin // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIV: Worowo — Żyżyn (польск.). — Warszawa, 1895. — S. 189.
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 8: Мінская вобласць, кн. 1 / рэдкал.: Т. У. Бялова (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2010. — 736 с.: іл. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0520-1.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Заблошчына
 | |
|---|---|
| Цэнтр | |
| Аграгарадкі | |
| Вёскі | |