Вілейскае партызанскае злучэнне

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вілейскае партызанскае злучэнне
Гады існавання ліпень-жнівень 1943 года — ліпень 1944 года
Краіна  СССР
Падпарадкаванне Беларускі штаб партызанскага руху
Уваходзіць у Савецкі партызанскі рух у Беларусі
Тып партызаны
Функцыя змаганне з акупантамі
Колькасць 12000 партызан (ліпень 1944 года)
Дыслакацыя Вілейская вобласць
Войны Другая сусветная вайна
Вялікая Айчынная вайна
Удзел у
Камандзіры
Вядомыя камандзіры Іван Клімаў

Вілейскае партызанскае злучэннепартызанскае злучэнне ў гады Вялікай Айчыннай вайны, было створана ў ліпені — жніўні 1943 года Вілейскім падпольным абкомам КП(б)Б.

Камандаванне[правіць | правіць зыходнік]

Узначальвалася ваенна-аператыўным аддзелам Вілейскага падпольнага абкома КП(б)Б. Кіруючы склад злучэння: 1-ы сакратар падпольнага абкома Іван Фролавіч Клімаў, начальнік ваенна-аператыўнага аддзела Фёдар Рыгоравіч Клімаў.

Структура[правіць | правіць зыходнік]

Тэрыторыя вобласці была падзелена на тры зоны: Паўднёва-Усходнюю, Цэнтральную і Паўночную (упаўнаважаныя па зонах Павел Антонавіч Жуковіч, Аляксандр Андрэевіч Манахаў, В. А Цітавец), у кожнай былі створаны аператыўныя групы падпольных абкомаў КП(б)Б і ЛКСМБ, замацаваны партызанскія брыгады і атрады.

На час злучэння з Чырвонай арміяй (ліпень 1944 года) яднала васемнаццаць партызанскіх брыгад:

5 асобна дзейных атрадаў:

усяго каля 12 000 партызан.

Аляксандру Сямёнавічу Азончыку, Андрэю Іванавічу Валынцу, Ганне Іванаўне Маслоўскай, Пятру Міронавічу Машэраву прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]