Галадок

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Галадок

Галадок шматгадовы (Scleranthus perennis)
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Scleranthus L. (1753)


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  20359
NCBI  191670
EOL  71098
GRIN  t:10954
IPNI  19957-1

Галадо́к[3][4] (Scleranthus) — род кветкавых раслін сямейства Гваздзіковыя (Caryophyllaceae).

Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Аднагадовыя і шматгадовыя травяністыя расліны. Сцёблы шматлікія, прамастойныя, прыўзнятыя і распасцёртыя, даўжынёй да 20 см. Лісце простае, супраціўнае, вузкалінейнае (накшталт шчацінак), без прылісткаў. Кветкі дробныя, без пялёсткаў, у густых паўпарасоніках. Плод — аднанасенная каробачка.

Пашырэнне і экалогія[правіць | правіць зыходнік]

Род налічвае 10[4] (7[5]) відаў. Расліны роду пашыраныя ў Еўропе, Азіі, Паўночнай Афрыцы і Аўстраліі. Растуць у сухіх хваёвых лясах, на ўзлесках, лугах, пустках, каля дарог. Пустазелле на палях.

Некаторыя віды — лекавыя расліны.

Віды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 118. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. а б Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4.
  5. Дивала — род Scleranthus: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — С. 447. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).
  • Пашкевич Л. С. Ботаника. Лабораторный практикум: учеб.-метод. пособие для студентов специальностей 1-75 01 01 «Лесное хозяйство», 1-75 02 01 «Садово-парковое строительство» / Л. С. Пашкевич, И. Ф. Ерошкина, Д. В. Шиман. − Минск: БГТУ, 2014. − 294 с. — ISBN 978-985-530-364-1. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]