Зайнаб Садрыева

Зайнаб Садрыева
Зайнаб Садрыева
Дата нараджэння	25 кастрычніка 1914
Месца нараджэння	Астрахань, Астраханская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	30 кастрычніка 1991 (77 гадоў)
Месца смерці	Ташкент, Узбекістан;
Месца пахавання	Чыгатайскія могілкі[d];
Прафесія	акцёрка
Узнагароды	Дзяржаўная прэмія Узбекскай ССР імя Хамзы[d] (1979)
IMDb	ID 1086482

Зайнаб Садрыева (узб.: Zaynab Sadriyeva; 25 кастрычніка 1914, Астрахань, Расійская імперыя — 31 кастрычніка 1991, Ташкент) — узбекская савецкая актрыса тэатра і кіно. Народная артыстка Узбекскай ССР (1952). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Узбекскай ССР імя Хамзы (1979).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася ў сям’і казанскіх татар. У 1920 годзе яе бацька — Садрыдзін перавёз сям’ю ў гарадок Каунчы блізу Ташкента, дзе стаў працаваць на цукровым заводзе (цяпер горад Янгіюль). З дзяцінства ўвабрала ўзбекскую мову, якая стала яе другой мовай, вызначыў усё сцэнічнае жыццё. Асвойвала і рускую мову. Займаючыся ў педагагічным тэхнікуме, выступала ў самадзейных спектаклях. У 1929 годзе паступіла ў Працоўны перасоўны тэатр, дзе атрымала першы тэатральны досвед.

З 1932 года — актрыса тэатра імя Хамзы (цяпер Узбекскі Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр). Стварыла яркія, буйныя, востра драматычныя характары; гуляла валявых жанчын цяжкага лёсу: Васу Жалязнову, Кручыніну, Любоў Яравую, Глафіру ў «Апошняй ахвяры», Фяклушу ў «Навальніцы» і інш. Глыбокі тэмперамент, сіла пачуццяў надавалі вобразам З. Садрыевай рамантыка-трагедыйнае гучанне. Важнае значэнне ў фарміраванні майстэрства актрысы мела драматургія Горкага.

Пахавана на Чыгатайскіх могілках у Ташкенце.

Выбраныя тэатральныя ролі[правіць | правіць зыходнік]

«Падступства і каханнеў» Шылера, 1936
Пашо-аім («Бай і парабак» Хамзы, 1939),
Маці («Маці» Уйгуна, 1943),
Харытонава («За тых, хто ў моры!» Б. Лаўранёва, 1947).
Ксенія («Ягор Булычоў і іншыя» М. Горкага),
Фармон-Бібі («Бунт нявестак» С. Хусанхаджаева, 1976)

Абраная фільмаграфія[правіць | правіць зыходнік]

1991 — Жалезны мужчына — бабуля
1989 — Каменны ідал
1987 — Сыходзячы, застаюцца — Зайнаб опа
1982 — Бабуля-генерал — бабуля Анзірат
1961 — Адпрэчаная нявеста — Хаспят
1961 — Дачка Гангу — Хеманкоры
1953 — Бай і парабак — Пашаяім, першая жонка бая

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Тэатральная энцыклапедыя. Тым 4 / Кіраўнікоў. рэд. П. А. Маркаў — м.: Савецкая Энцыклапедыя, 1965.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Зайнаб Садрыева на сайце «Internet Movie Database» (англ.)
Зайнаб Садриева Архівавана 18 лютага 2022.