Леў Шлюбіч-Заленскі

Леў Шлюбіч-Заленскі
польск.: Lew (Leon) Ślubicz-Załęski
Уладзімірскія і берасцейскія ўніяцкія епіскапы з 1679
Папярэднік	Бенедыкт Глінскі
каталіцкі архібіскуп з 22 верасня 1695
Дыяцэзія	Руская ўніяцкая царква
Папярэднік	Кіпрыян Жахоўскі
Пераемнік	Юрый Вінніцкі
Адукацыя	Універсітэт Палацкага
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	1648 Валынь, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Смерць	21 ліпеня (1 жніўня) 1708 Уладзімір, Уладзімірскі павет[d], Валынскае ваяводства, Малапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мітрапаліт Леў I Слюбыч-Заленскі гербу Прус I (Тужына) (польск.: Lew (Leon) Ślubicz-Załęski herbu Turzyna (1648/1649). — 24 жніўня (часам 21 ліпеня) 1708, Уладзімір) — епіскап Рускай уніяцкай царквы, базыльянін; з 22 верасня 1695 г. 7-ы мітрапаліт Кіеўскі, Галіцкі і ўсяе Русі — кіраўнік Украінскай Грэка-Каталіцкай Царквы.

Біяграфія

Леў Слюбіч-Заленскі паходзіў з валынскага шляхецкага роду, які валодаў вёскай Любічы. Гэта і дало другую частку яго прозвішча — Слюбіч (часам Шлюбіч), гэта значыць «з Любіч». Яго бацька — Францішак — быў падляшскім гарністам. Матчын брат — Венядзікт Глінскі — быў уладзімірскім біскупам.

У маладыя гады, дзякуючы свайму дзядзьку, біскупу Венедыкту, Леў паступіў у базыльянскі манастыр, прайшоў навіцыят у Быцені і прыняў манаскі пострыг у Супраслі. Спачатку вучыўся ў Оламаўцкім і Віленскім універсітэтах, вывучаў метафізіку ў Рыме. У 1673 годзе, ва ўзросце 25 гадоў, ужо будучы святаром, Леў прыехаў вучыцца ў Грэцкі калегіум св. Афанасія ў Рыме. Пасля трох гадоў вучобы настаяцель па прычыне пагаршэння стану здароўя адклікаў студэнта на радзіму, дзе ён стаў архімандрытам Жыровіцкага манастыра.

У 1677 (1678?) пасля смерці дзядзькі заняў уладзімірскую кафедру (спачатку як епіскап-каад’ютар (1678—1679), з 1679 — епіскап уладзімірскі і берасцейскі). Ужо ў 1678 г. ён адстойваў правы уніяцкай царквы на Гродзенскім сойме. Пасля смерці мітрапаліта Кіпрыяна Жохаўскага ў 1693 г. Апостальскі нунцый прызначыў біскупа Льва Слюбіча-Заленскага адміністратарам Кіеўскай мітраполіі і Полацкай архідыяцэзіі. У 1694 годзе епіскапы-мітрапаліты на сінодзе ў Варшаве абралі яго мітрапалітам і архімандрытам манастыра Святой Тройцы ў Дзермане.

У 1697 г. курфюрст Аўгуста II Моцнага ад Львоўскай зямлі і Перамышльскай зямлі. У 1700 -х гадах пачалася Паўночная вайна і рускія войскі акупавалі тэрыторыю Польшчы. З-за ненавіснага стаўлення цара Пятра І да уніяцкай царквы мітрапаліт Леў Слюбіч-Заленскі быў вымушаны бегчы ў Саксонію. Ён вярнуўся адсюль, як толькі рускія войскі адступілі. Памёр мітрапаліт 24 жніўня 1708 г. ва Уладзіміры.