Любоў Уладзіміраўна Хатылёва

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Любоў Уладзіміраўна Хатылёва
Дата нараджэння 12 сакавіка 1928(1928-03-12) (96 гадоў) ці 1928[1]
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці генетык, палітык
Навуковая сфера генетыка
Месца працы Інстытут біялогіі АН БССР, Інстытут генетыкі і цыталогіі НАН Беларусі
Навуковая ступень доктар біялагічных навук
Навуковае званне прафесар, акадэмік НАНБ
Альма-матар Беларуская сельскагаспадарчая акадэмія
Прэміі
Узнагароды
Ордэн Леніна Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга
Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
Дзяржаўная прэмія БССР

Любоў Уладзіміраўна Хатылёва[2] (12 сакавіка 1928, Гомель) — беларускі вучоны ў галіне генетыкі раслін, доктар біялагічных навук (1967), прафесар (1969), акадэмік Акадэміі навук Беларусі (1980). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1978).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася 12 сакавіка 1928 года ў Гомелі. Сярэднюю адукацыю атрымала ў горадзе Кінель Куйбышаўскай (зараз Самарскай) вобласці Расіі. Там жа ў 1944 годзе паступіла на вучобу ў сельскагаспадарчы інстытут. З 1946 годзе працягвала навучанне ў Беларускім сельскагаспадарчым інстытуце (сучасная Беларуская дзяржаўная сельскагаспадарчая акадэмія), які скончыла ў 1948 годзе. Скончыла аспірантуру на кафедры генетыкі Маскоўскага ўніверсітэта імя М. В. Ламаносава і абараніла дысертацыю на званне кандыдата біялагічных навук. З 1955 годзе Л. У. Хатылёва ў Акадэміі навук БССР: у 1955—1963 гг. — старшы навуковы супрацоўнік у Інстытуце біялогіі, з 1965 года — старшы навуковы супрацоўнік, намеснік дырэктара Інстытута генетыкі і цыталогіі, з 1971 г. дырэктар, з 1994 года — ганаровы дырэктар Інстытута генетыкі і цыталогіі[3]. Адначасова ў 1992—1997 гг. акадэмік-сакратар Аддзялення біялагічных навук Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, у 1997—2002 гадах — саветнік Прэзідыума НАН Беларусі, з 2002 года — загадчык лабараторыяй Інстытута генетыкі і цыталогіі, потым — галоўны навуковы супрацоўнік лабараторыі функцыянальнай генетыкі раслін[3].

Навуковая і грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Л. У. Хатылёвай належаць навуковы працы па праблемах гетэрозісу і генетыкі колькасных прыкмет, пытаннях матэматычнай генетыкі, генетыкі камбінацыйнай здольнасці раслін і жывёл. З’яўляецца адным з аўтараў шэрагу гібрыдаў таматаў, сартоў перцу, сорту трыцікале «Няміга»[3].

Аўтар больш за 400 навуковых прац, у т.л. 18 манаграфій, 12 аўтарскіх пасведчанняў, 3 патэнтаў Рэспублікі Беларусь[3]. Сярод апублікаванага:

  • Селекция гибридной кукурузы. Мн.: Наука и техника, 1965.;
  • Взаимодействие генотипа и среды: (Методы оценки). Мн.: Наука и техника, 1982 (разам з Л. А. Таруцінай);
  • Генотип и среда в селекции растений. Мн.: Наука и техника, 1989 (разам з А. У. Кільчэўскім);
  • Взаимодействие генов при гетерозисе. Мн.: Наука и техника, 1990 (разам з Л. А. Таруцінай);
  • Экологическая генетика растений. Мн.: Тэхналогія, 1997 (А. У. Кільчэўскім);
  • Взаимодействие генотипа и среды: (методы оценки) / АН БССР, Ин-т генетики и цитологии, Белорус. о-во генетиков и селекционеров, (1982);
  • Генетика люпина: (генетич. предпосылки использ. гетерозиса) / АН БССР, Ин-т генетики и цитологии, Белорус. о-во генетиков и селекционеров (1988).
  • Проблемы цитоплазматической мужской стерильности у растений / А. Н. Палилова, Т. Данков, Н. В. Турбин и др.; науч. ред.: Л. В. Хотылева. АН БССР, Ин-т генетики и цитологии [и др.]. — Мн.: Наука и техника, 1988.
  • Биоэнергетические процессы при гетерозисе / Л. В. Хотылева, А. Н. Разумович, В. В. Титок и др.; Акад. наук БССР, Ин-т генетики и цитологии, Белорус. о-во генетиков и селекционеров. — Мн.: Навука і тэхніка, 1991.

Прэзідэнт Міжнароднай асацыяцыі таварыстваў генетыкаў і селекцыянераў краін СНД, прэзідэнт Беларускага таварыства генетыкаў і селекцыянераў, член Прэзідыума НАН Беларусі, член Прэзідыума Вышэйшай атэстацыйнай камісіі СССР і Вышэйшай атэстацыйнай камісіі Беларусі, член праўлення ISSEP, кіраўнік секцыі біялагічных навук Беларускага фонду фундаментальных даследаванняў[3].

Узнагароды і прэміі[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Czech National Authority Database Праверана 8 чэрвеня 2022.
  2. ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16.
  3. ↑ а б в г д Хотылёва Любовь Владимировна (руск.) // Рэспубліканская навукова-тэхнічная бібліятэка Беларусі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16). — С. 561.
  • Беларусь: Энцыкл. даведнік / Беларуская энцыклапедыя; Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 738. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
  • Любовь Владимировна Хотылева / сост. : В. В. Титок [и др.]; под ред. И. Д. Волотовского, А. В. Кильчевского, Н. А. Картеля. — Минск : Беларус. навука, 2013. — 173 с. — (Биобиблиография ученых Беларуси). ISBN 978-985-08-1535-4.
  • Любовь Владимировна Хотылева: (к юбилею) / Л. М. Сущеня [и др.] // Весці Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. — 2008. ― № 2. ― С. 115―117.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Любоў_Уладзіміраўна_Хатылёва&oldid=4277572"