Ліскі (археалагічныя помнікі)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Ліскі — група археалагічных помнікаў — гарадзішча і курганны могільнік каля в. Ліскі Рэчыцкага раёна Гомельскай вобласці.

У вёсцы на левым беразе р. Ведрыч існавала паселішча бронзавага і жалезнага вякоў і больш позняга часу.

Гарадзішча[правіць | правіць зыходнік]

Гарадзішча мілаградскай культуры знаходзіцца за 3 км на поўдзень ад вёскі, ва ўрочышчы Гарадок (Зарэцк), наўзвышшы правабярэжнай поймы р. Ведрыч. Пляцоўка трохвугольная, з закругленымі вугламі, умацавана валам вышынёй каля 2,5 м, шырынёй 16—18 м, з усходу — дадатковым валам вышынёй каля 1 м, шырынёй 6—8 м і ровам глыбінёй 0,5—0,75 м, шырынёй 2—4 м.

Выявіў у 1976 годзе Г. В. Штыхаў, даследаваў 2620 м², у 1980—1983 гадах М. І. Лашанкоў. Першапачаткова вал быў насыпаны на вышыню 1,5 м, шырыню 8 м і быў абкладзены бярвёнамі. У выніку рэканструкцыі яго вышыня павялічылася да 2,2 м, шырыня — да 18 м. Апошняя падсыпка павялічыла вал да 3 м. Культурны пласт у цэнтры 0,3—0,4 м, каля вала 0,6—0,7 м. Выяўлена каля 15 ям гаспадарчага прызначэння глыбінёй 0,2— 0,55 м, дыяметрам 0,4—0,8 м або памерамі 1,25—1,95×0,45—0,75 м. Слупавыя ямы належалі наземным драўляным пабудовам, рэшткі якіх не захаваліся.

Знойдзена больш за 30 тыс. фрагментаў гліняных ляпных гаршкоў 4 тыпаў: з яйкападобным тулавам, круглаватым дном і адагнутым вонкі венчыкам; з шарападобным тулавам і вертыкальным венчыкам; слабапрафіляваныя з круглаватым тулавам і дном, зрэзаным верхам і выразным венчыкам; прысадзістыя з круглавата-пляскатым тулавам, закругленым дном і загнутым у сярэдзіну краем без выразнай шыйкі. Частка керамікі па шыйцы арнаментавана скразнымі праколамі, ямкавымі ўцісканнямі палачкай, пальцавымі і пазногцевымі ўцісканнямі і інш. Сярод знаходак: крамянёвыя наканечнік стралы, сякера, вастрыі, праколка, пласціны, нож, укладышы, адшчэпы, рэтушоры; каменныя ступа, таўкачы, сякеры, зерняцёркі; 2 бронзавыя люстэркі; жалезныя сярпы, касар, абломкі сякер, нажы, іголка, шылы, утулкавы наканечнік стралы, шпількі (посаха-, цвікападобныя і з кальцавым навершам), гладкія і арнаментаваныя бранзалеты, пярсцёнкі, завушніцы, 3 пацеркі, падковападобная фібула балцкага тыпу, гліняныя прасліцы (ражковыя, круглаватыя, біканічныя, канічныя, посуда-, цыліндра-, шпулепадобныя і інш.), косткі свойскіх і дзікіх жывёл. Датуецца VIIIII стст. да н.э.

Курганны могільнік[правіць | правіць зыходнік]

Курганны могільнік дрыгавічоў знаходзіцца за 0,5 км на поўнач ад вёскі, на ўскрайку лесу за чыгуначным пераездам. 27 курганоў вышынёй 0,4—1,5 м, дыяметрам 5—11 м. Выявіў і даследаваў 2 насыпы ў 1981 годзе М. І. Лашанкоў. У адным кургане знойдзены фрагменты ганчарнай керамікі і попельна-вугальная праслойка, у другім — пахаванне па абраду трупапапажэння на падсыпцы галавой на захад. Каля ног нябожчыка выяўлены цвікі, каля галавы — абломкі ганчарнага посуду і пояс, каля рук — 2 бронзавыя кольцы і прамавугольная спражка. Датуецца XIXII стст.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Лашанкоў, М. І. Курганны могільнік дрыгавічоў каля вёскі Ліскі Рэчыцкага раёна // Гістарычна-археалагічны зборнік. — 1996. — № 9. — С.
  • Лашанкоў, М. І. Ліскі / М. І. Лашанкоў // Археалогія Беларусі: энцыклапедыя: у 2 т. / [склад. Ю. У. Каласоўскі; рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.]. Т. 2: Л — Я. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2009. — 492, [1] c. — С. 19—20. — ISBN 978-985-11-0354-2.
  • Лошенков, М. И. О хозяйственных занятиях населения болотных городищ Южной Белоруссии // Древности Белоруссии и Литвы: [сборник статей] / Институт истории АН Белорусской ССР, Институт истории АН Литовской ССР. — Минск: Наука и техника, 1982. — 174, [1] с.: ил., табл. — С.
  • Лашанкоў, М. І. Тыпалогія гліняных грузікаў з усходнепалескіх гарадзішчаў мілаградскай культуры // Весці Акадэміі навук БССР. — 1989. — № 5. — С.
  • Лошенков, М. И., Богомольников, В. В. Раскопки городища у д. Лиски // Археологические открытия 1980 года / Институт археологии Академии наук СССР; [Отв. ред. Б. А. Рыбаков]. — М.: Наука, 1981. — 508 с.: ил. — С.