Канец 1980-х гадоў. Малады хлопец Андрэй Савічаў па мянушцы «Арлекіна» жыве ў в. Парэчча каля чыгункі, недалёка ад Гродна. Ён з’яўляецца лідарам невялікай групы хлопцаў з «вагонкі», якія клічуць сябе «ваўкамі» і супрацьстаяць розным групам нефармалаў: неанацыстам, хіпі, металістам, а таксама проста багаценькім «мажорам» з горада. «Арлекіна» не ў захапленні ад такога жыцця, але ён разумее, што іншага жыцця ў яго быць не можа. Яго дзяўчына Лена, у якую ён па-сапраўднаму быў закаханы, пакiдае яго дзеля забяспечанага маладога «Інтэра». Аднак любіць яна толькі «Арлекіна» і пазней вяртаецца да яго. Абражаны такім чынам «Інтэр» вырашае разабрацца з «Арлекіна». Ён з групай сваіх прыяцеляў вязе Лену і «Арлекіна» за горад і там гвалтуе Лену на вачах у «Арлекіна».