Мікалай Ільіч Бялуга

Мікалай Ільіч Бялуга
Мікалай Ільіч Бялуга
Нараджэнне	1885; Лакно, Азёрская воласць[d], Гродзенскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя;
Смерць	не раней за 1960; Гродна, Гродзенскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя;
Партыя	КПСС;
Дзейнасць	дзяржаўны дзеяч
Месца працы	Нацыянальная акадэмія навук Беларусі; Беларускі рэспубліканскі саюз спажывецкіх таварыстваў;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Ільіч Бялуга (1885, в. Лакно, Гродзенскі павет, цяпер Гродзенскі раён — пасля 1960, Гродна^[1]) — беларускі дзяржаўны дзеяч.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З беларускай сялянскай сям’і. Атрымаў вышэйшую адукацыю. У 1919—1924 гадах служыў у Чырвонай арміі. З 1920 года член ВКП(б). З 1929 да 1933 года віцэ-прэзідэнт БелАН, загадчык сектара (аддзела) Белкаапсаюза^[1]. Старшыня Цэнтральнага бюро краязнаўства.

Арыштаваны 19 студзеня 1933 года. Асуджаны пастановай калегіі АДПУ СССР 2.4.1933 як «удзельнік контррэвалюцыйнай шкодніцкай арганізацыі» і за «сабатаж» да 3 гадоў пазбаўлення волі. Этапаваны ў Казахстан^[1].

Пасля вызвалення жыў у Гродне. Далейшы лёс невядомы. Рэабілітаваны судовай калегіяй па крымінальных справах Вярхоўнага суда БССР 28.10.1960. Асабовая справа Бялугі № 16776-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі^[1].