Эблаіцкая мова

Эблаіцкая мова
Краіны	Эбла
Рэгіёны	Сірыя
Вымерла	да пачатку II тысячагоддзі да н.э.
Класіфікацыя
Катэгорыя	Мовы Еўразіі
Афразійская макрасям'я Семіцкая сям'я Усходнесеміцкая галіна
Моўныя коды
ISO 639-1	—
ISO 639-2	—
ISO 639-3	xeb
IETF	xeb
Glottolog	ebla1238

Эблаі́цкая мова — мёртвая семіцкая мова, якая ўжывалася ў 3 тыс. да н.э. у г. Эбла, цяпер гарадзішча Тэль-Мардых (تل مرديخ) паміж Халебам і Хамай на захадзе сучаснай Сірыі. Адна з найстаражытных пісьмовых семіцкіх моў (пасля акадскай).

Мова вядомая дзякуючы архіву з каля 5000 гліняных таблічак, запісаных клінапісам, якія былі выяўлены ў 1974—1976 гг. падчас раскопак Эблы. Першым таблічкі змог перакласці Джавані Пеціната.

Эблаіцкая мова, як і акадская, адносіцца да ўсходнесеміцкіх моў, і магчыма, з'яўляецца дыялектам акадскай мовы дасарганаўскага перыяду.

Літаратура

• A. Archi. 1987. "Ebla and Eblaite, " Eblaitica 1. Ed. C.H. Gordon. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. Pages 7-17.
• Cyrus H. Gordon. 1990. "Eblaite and Northwest Semitic, " Eblaitica 2. Ed. C.H. Gordon. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. Pages 127—139.
• Cyrus H. Gordon. 1997. "Amorite and Eblaite, " The Semitic Languages. Ed. Robert Hetzron. New York: Routledge. Pages 100—113.

Спасылкі

• Eblaitica vol.2 at Google Books
• Eblaitica vol.4 at Google Books