Эманацыя
Эмана́цыя (лац.: emanatio — «выцяканне, распаўсюджанне»):
- Эманацыя — заканчэнне чаго-небудзь адкуль-небудзь, з’яўленне чаго-небудзь у выніку вылучэння з чаго-небудзь больш складанага; тое, што ўзнікла, з’явілася ў выніку такога заканчэння.
- Эманацыя ва ўсходнім багаслоўі (грэка-каталіцтва і праваслаўе) — прычына пэўных істот або станаў быцця, якія складаюцца ў перапаўненні сутнасці Бога ці іншых вышэйшых духоўных істот, у адрозненне ад асаблівага акта тварэння[1] .
- Эманацыя — у філасофіі, канцэптуальны тэрмін, які азначае Паходжанне Універсума (сусвету) з дапамогай выцякання яго з трансцэндэнтнага першапачатка, Адзінага (Бажаства).
- Эманацыя — кабалістычны тэрмін, азначаючы пераход чагосьці духоўнага з аднаго прадмету на другі.
- Эманацыя — у фізіцы, выпусканне прамянёў радыеактыўнымі рэчывамі (гл. Радыеактыўны распад); тое, у што ператвараецца радыеактыўнае рэчыва пры выпусканні прамянёў, газападобны прадукт распаду радыеактыўных рэчываў[2].
- Эманацыі (Пендэрэцкі) — кампазіцыя 1958 года Кшыштафа Пендарэцкага.
- «Эманацыя» Зорны шлях: Вояджэр — эпізод 1995 года амерыканскага серыяла «Зорны шлях: Вояджэр».
- Эманацыя (Em) — у хіміі назва, якая часта ўжываецца ў дачыненні да любога з прыродных ізатопаў радону. Раней «эманацыяй» называлі сам хімічны элемент радон.
- Эманацыя дзяржавы — гэта тэрмін, які выкарыстоўваецца ў еўрапейскім праве для апісання любога органа, які прадстаўляе дзяржаўную паслугу пад кантролем урада.
Зноскі
- ↑ Lossky, Vladimir, The Theology of Light in the Thought of St. Gregory Palamas, in In the Image and Likeness of God, New York: St. Vladimir’s Seminary Press, 1947
- ↑ Эманация, в физике // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
 |
Спіс значэнняў слова або словазлучэння са спасылкамі на адпаведныя артыкулы. Калі вы трапілі сюды з іншага артыкула Вікіпедыі, можаце вярнуцца і ўдакладніць спасылку, каб яна вяла да пэўнага артыкула. |