425-ы партызанскі полк
| 425-ы партызанскі полк | |
|---|---|
| Гады існавання | 1943—1944 |
| Краіна |
 СССР Беларуская ССР |
| Падпарадкаванне | Беларускі штаб партызанскага руху |
| Уваходзіць у | Магілёўскае партызанскае злучэнне |
| Тып | савецкія партызаны |
| Функцыя | змаганне з Нямецкай акупацыйнай адміністрацыяй |
| Дыслакацыя | Быхаўскі, Кіраўскі, Магілёўскі, Рагачоўскі раёны |
| Войны |
Другая сусветная вайна Вялікая Айчынная вайна |
| Камандзіры | |
| Вядомыя камандзіры | Ф. Ф. Сухаў |
425-ы партызанскі полк — савецкае партызанскае падраздзяленне, створанае ў кастрычніку 1943 года на базе 425-га атрада, які быў арганізаваны ў маі 1942 года ў Быхаўскім раёне і ўвайшоў у Клічаўскі аператыўны цэнтр як 425-ы атрад. Дзейнічаў на акупіраванай тэрыторыі Быхаўскага, Кіраўскага, Магілёўскага і Рагачоўскага раёнаў. 24 лютага 1944 года частка палка (425 партызан, 3 батальёны) злучылася з Чырвонай Арміяй, 590 партызан засталіся ў нямецкім тыле, значная частка іх увайшла ў 15-ы партызанскі полк.
Камандаванне[правіць | правіць зыходнік]
Камандзір[правіць | правіць зыходнік]
Камісар[правіць | правіць зыходнік]
Начальнікі штаба[правіць | правіць зыходнік]
- В. П. Юхнаў
- Ц. Я. Сакалоўскі
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Партызаны вялі баі па ачышчэнню раёна дыслакацыі ад нямецкіх войск. Разграмілі гарнізоны ў вёсках Гарадзец, Ямнае, Вугольшчына, Кучын Быхаўскага, Падзевічы Бялыніцкага раёнаў. У лістападзе 1943 года разагналі атрад карнікаў у вёсцы Гарадзец і выратавалі мірных жыхароў ад загубы. У лютым 1944 года вялі баі з карнікамі ў Бялыніцкім раёне. Наносілі ўдары на чыгуначным участку Быхаў — Рагачоў, у верасні 1943 года ўдзельнічалі ў разгроме гарнізона і чыгуначнай станцыі Тошчыца. 22—25 лютага 1944 года полк у складзе Быхаўскай ВАГ удзельнічаў у баях з праціўнікам у паласе Гамарня — Чыгірынка.
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Партызанскі полк 425-ы // Беларусь у Вялікай Айчыннай вайне, 1941—1945: Энцыкл. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1990. — С. 478. — 680 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-012-2.