Flavoparmelia caperata

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Flavoparmelia caperata
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Flavoparmelia caperata


Сістэматыка
на Віківідах
Выявы
на Вікісховішчы
NCBI  172615
EOL  133798
MB  103353

Flavoparmelia caperata — лішайнік сямейства Parmeliaceae, від роду Flavoparmelia.

Сінонімы[правіць | правіць зыходнік]

  • Flavoparmelia caperata f. sorediosa (Müll. Arg.) S.Y. Kondr., 1993
  • Imbricaria caperata (L.) DC., 1805
  • Lichen caperatus L., 1753basionym
  • Lobaria caperata (L.) Hoffm., 1759
  • Parmelia caperata (L.) Ach., 1803
  • Parmelia caperata f. saxicola Müll. Arg., 1862
  • Parmelia caperata f. sorediosa Müll. Arg., 1890
  • Parmelia coriacea var. caperata (L.) Eschw., 1833
  • Parmelia flavicans (Tuck.) Herre, 1906
  • Parmelia herreana Zahlbr., 1929
  • Parmelia perlata subsp. flavicans Tuck., 1882
  • Parmelia perlata var. flavicans Tuck., 1866
  • Parmotrema caperatum (L.) M. Choisy, 1952
  • Platisma caperatum (L.) Hoffm., 1794
  • Pseudoparmelia caperata (L.) Hale, 1974

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Слаявіна ліставатая, да 20 см у дыяметры, няправільна разеткападобнай або нявызначанай формы, у цэнтры даволі шчыльна прымацаваная да субстрату, па перыферыі часам са злёгку прыўзнятымі бакамі, лопасці буйныя, збліжаныя, часам налягаюць адна на адну, з закругленымі канцамі, да 15 мм шырыні[1][2]. Верхняя паверхня слаявіны жаўтлява-зялёная, ніжняя — у цэнтры чорная, па краях карычневая, бліскучая[2]. Саралі размяшчаюцца на верхняй паверхні слаявіны, кратарападобныя, развіваюцца ў выніку парываў верхняга коркавага пласта[2]. Апатэцыі да 8-10 мм у дыяметры, з чырванавата-карычневым, ўвагнутым дыскам і аднаго колеру са слаявінай, часта з сарэдыёзным краем, сустракаюцца рэдка[1]. Сумкі шырокабулавападобныя, з 8 спорамі[3]. Споры 15-25×8-14 мкм, з тоўстай, каля 1 мкм таўшчыні, абалонкай.

Фотабіёнт — зялёная водарасць з роду трэбуксія (Trebouxia)[4].

Хімічны склад[правіць | правіць зыходнік]

Прысутнічаць другасныя метабаліты  (руск.) (бел.: уснінавая  (руск.) (бел., протацэнтраравая і каператавая кіслоты, каперын і каперыдзін[5].

Распаўсюджанне і экалогія[правіць | правіць зыходнік]

Расце на кары дрэў, часам на камянях.

Сустракаецца ў Еўропе, Азіі, Афрыцы, Паўночнай, Цэнтральнай і Паўднёвай Амерыцы, Аўстраліі, Новая Зеландыі[5].

У Расіі распаўсюджаны ў лясной зоне па ўсёй тэрыторыі[5].

Ахоўны статус[правіць | правіць зыходнік]

У Расіі від занесены ў Чырвоную кнігу Бранскай[6], Варонежскай[7], Калужскай абласцей[8], горада Масквы[9], Маскоўскай вобласці[10], Пермскага краю[11], Пскоўскай вобласці[12], Санкт-Пецярбурга[13], Свярдлоўскай[14], Цвярской абласцей[15].

Зноскі

  1. ↑ а б Определитель лишайников 1971, с. 353.
  2. ↑ а б в Цуриков А. Г., Корчиков Е. С. 2018, с. 85.
  3. ↑ Moberg, R., Thell, A. & Frödén, P. 2011. Flavoparmelia. — in A. Thell & R. Moberg (eds), Nordic Lichen Flora 4:53
  4. ↑ Мучник Е. Э. и др. 2011, с. 210.
  5. ↑ а б в Определитель лишайников 1971.
  6. ↑ Красная книга Брянской области / Ред. А. Д. Булохов, Н. Н. Панасенко, Ю. А. Семенищенков, Е. Ф. Ситникова. 2-е издание. — Брянск: РИО БГУ, 2016. — 432 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-5-9734-0254-9.
  7. ↑ Красная книга Воронежской области. Том 1: Растения. Лишайники. Грибы / под ред. В. А. Агафонова. — Воронеж: Центр духовного возрождения Чернозёмного края, 2018. — С. 338. — 416 с. — ISBN 978-5-91338-165-1 (т. 1).
  8. ↑ Красная книга Калужской области. Том I. Растительный мир. — Калуга: ООО «Ваш Домъ, 2015. — С. 66. — 536 с. — ISBN 978-5-98204-112-8.
  9. ↑ Список редких, находящихся под угрозой исчезновения и уязвимых в условиях города Москвы видов животных и растений, занесённых в Красную книгу города Москвы. Приложение 2 к постановлению Правительства Москвы от 2 июля 2019 г. № 745-ПП
  10. ↑ Красная книга Московской области. — М.О.: ПФ «Верховье», 2018. — С. 720. — 810 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-5-8493-0404-5.
  11. ↑ Красная книга Пермского края / под общ. ред. М. А. Бакланова. — Пермь: Алдари, 2018. — С. 137. — 232 с. — ISBN 978-5-6040950-6-5).
  12. ↑ Красная книга Псковской области. — Псков, 2014. — С. 286. — 544 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-5-00028-038-6.
  13. ↑ Красная книга Санкт-Петербурга / Комитет по природопользованию, охране окружающей среды и обеспечению экологической безопасности, Ботанический институт им. В. Л. Комарова [и др.; редакционная коллегия: Д. В. Гельтман (отв. ред. и др.] (руск.). — Санкт-Петербург: Дитон», 2018. — С. 15. — 568 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-5-6041581-0-4.
  14. ↑ Красная книга Свердловской области: животные, растения, грибы / отв. ред. Н. С. Корытин. — Екатеринбург: ООО «Мир», 2018. — С. 385. — 450 с. — 600 экз. — ISBN 978-5-6042751-1-5.
  15. ↑ Красная книга Тверской области. Изд. 2-е, перераб. и доп.. — Тверь: Тверской Печатный Дом, 2016. — С. 165. — 400 с. — ISBN 978-5-9907425-9-8.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Flavoparmelia_caperata&oldid=4550898"