Iris winkleri

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Iris winkleri
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Iris winkleri


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
EOL  5867110
IPNI  439264-1
TPL  kew-322591

Iris winkleri — від кветкавых раслін роду Касач, уваходзіць у падрод Hermodactyloides і секцыю Monolepsis. Гэта цыбульны шматлетнік.

Ён быў знойдзены батанікамі ў 1884 годзе і апублікаваны ў выданні «Працы Санкт-Пецярбургскага батанічнага сада» (руск.: Труды Санкт-Петербургского ботанического сада) паміж 1884 і 1885. Відавая назва дадзена ў гонар Канстанціна Юльевіча Вінклера  (руск.) (1848—1900), батаніка з Дэрпцкага ўніверсітэта. Пазней у 1897 годзе, Вінклер быў галоўным батанікам у Санкт-Пецярбургскім батанічным садзе.

Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Вырастае да 10-20 см вышынёй з блакітна-фіялетавымі кветкамі, якія з’яўляюцца ў чэрвені.

Арэал[правіць | правіць зыходнік]

Першапачаткова быў знойдзены ў рэгіёнах з умераным кліматам у Сярэдняй Азіі і Кыргызстане. Ён таксама сустракаецца і ў іншых былых рэспубліках Савецкага Саюза, (уключаючы Узбекістан) і на Цянь-Шані.

Экалогія[правіць | правіць зыходнік]

Гэты касач лічыцца вельмі падобнымі на Iris kolpakowskiana (які таксама ўваходзіць у секцыю Monolepsis падроду Hermodactyloides), але ён мае плёнкавую абгортку цыбуліны. Іris kolpakowskiana (іншы член секцыі) мае сеткаватую абгортку. Іншы блізкі від - Іris pskemensis.

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісванай у гэтым артыкуле групы раслін да класа аднадольных гл. раздзел «Сістэмы APG» артыкула «Аднадольныя».

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Czerepanov, S. K. 1995. Vascular plants of Russia and adjacent states (the former USSR).
  • Komarov, V. L. et al., eds. Flora SSSR. 1934—1964.
  • Mathew, B. 1981. The Iris. 179.
  • Seisums, A. Ruksans, J. 1998. The Hunt for Iris winkleri (QUARTERLY BULLETIN- ALPINE GARDEN SOCIETY)
  • Lazkov, G.A.; Umralina, A.R. Endemic and Rare Plant Species of Kyrgyzstan (Atlas). 2015 -pp. 58-59