Перайсці да зместу

Журахон Рахмонбердыевіч Рахмонаў: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: '{{Цёзкі2|Рахмонаў}} {{Кінематаграфіст |імя = Рахмонаў Журахон Рахмонбердиевич |вы...'
(Няма розніцы)

Версія ад 09:08, 28 сакавіка 2016

Рахмонаў Журахон Рахмонбердиевич
Імя пры нараджэнні узб.: Раҳмонов Жўрахон Раҳмонбердиевич
Дата нараджэння 18 жніўня 1917(1917-08-18)
Месца нараджэння Горад Ош, Кыргызстан
Дата смерці 7 красавіка 1977(1977-04-07) (59 гадоў)
Месца смерці Горад Ош, Кыргызстан
Месца пахавання
Грамадзянства Сцяг СССР СССРСцяг Кыргызстана
Бацька Рахмонберды Мадазымаў
Месца працы
Прафесія
Кар’ера 1937-1977
Кірунак Драматычны, трагічны, камедыйны акцёр
Узнагароды
Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені
Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Медаль «50 гадоў Узброеных Сіл СССР»
Медаль «50 гадоў Узброеных Сіл СССР»

Журахон Рахмонаў - заснавальнік тэатра імя Бабура горада Ош, савецкі тэатральны акцёр, Заслужаны артыст Узбекскай ССР (1974).

Біяграфія

Журахон Рахмонаў нарадзіўся 18 жніўня 1917 года ў горадзе Ош ў сям'і служачых. Ён быў адным з заснавальнікаў ўзбекскага драматычнага тэатра імя Кірава (цяпер імя Бабур) г. Ош. Паступіў артыстам у тэатр ў 1937 годзе. Таксама заснавальнікамі Ошскай тэатра імя Кірава з'яўляюцца яго бацька Рахмонберди Мадазимов (з 1914 года), а таксама яго брат Уринбой Рахмонаў (з 1927 года). У 1938 годзе быў прызваны ў рады Чырвонай арміі. Удзельнічаў у Савецка-фінскай вайне, абароне блакаднага Ленінграда, служыў старэйшым сяржантам 95-й танкавай брыгады 9-га танкавага корпуса 2-га Беларускага фронту. Удзельнічаў у вызваленні Расіі, Украіны, Беларусі, Польшчы, Германіі, узяцці Берліна і Рэйхстага. Узнагароджаны ордэнам «Айчыннай вайны» II ступені (загад 9-ТК №015/п ад 23 жніўня 1943 году), а таксама шматлікімі медалямі. Пасля заканчэння вайны Журахон Рахмонаў вярнуўся на працу ў Ошскай дзяржаўны узбекскі музычна-драматычны тэатр імя Бабура і да канца жыцця працаваў там артыстам, сыграў больш за сто роляў у тэатры і кіно. Журахон Рахмонаў памёр 7 красавіка 1977 года і ён быў пахаваны ў горадзе Ош. На яго пахаванні былі і казалі прамовы першы сакратар Ошскай абкама партыі Султан Ібрагімаў і кіраўнікі Ошскай гарвыканкама.

Фільмаграфія

  • 1971 - "Захар Беркут"
  • 1972 - "Кочо" (Улица)
  • "Жолбарс" - басмачамі
  • "Азамат"

Праца ў тэатры

  • 1937 год - Шылера «Падман і каханне», Ш.Хуршид «Фархад і Шырын».
  • 1938 год - К.Гольдони «Слуга двух гаспадароў», Сабір Абдула «Шабля Узбекістана».
  • 1946 год - Мухтараў «Гонар жанчыны».
  • 1947 год - Уйгун «Вясна», Хуршид «Фархад і Шырын».
  • 1948 год - К.Тренёв «Чырвоны гальштук», Уйгун «Песня жыцця», Уйгун «Алтынкуль».
  • 1949 год - Фатхуллин «Пялёсткі», Хамід Алимджан «Семург».
  • 1950 год - Исмоил Акрам «Справядлівасць», Сабір Абдула «Алпамыш».
  • 1951 год - Боконбаев «Токтогул», Хуршид «Лейла і Меджнун».
  • 1952 год - Шукур Саъдулла «Ёрилтош», Махмуд Рахмон «Радасць», Абдула Каххар «шаўковых Сюзане».
  • 1953 год - Ізат Султан «Алішэр Наваі», М. Лысенка «Наталка Полтавка», К.Яшин «Нурхон».
  • 1954 год - Шукур Саъдулла «Свята на поле», Бахрам Рахмонаў «Сардэчныя сакрэты».
  • 1955 год - К.Яшин «Офтобхон», Рабіндраната Тагор «Дзяўчына ракі Ганг».
  • 1956 год - К.Яшин «Раўшан і Зулхумор», Фатхуллин «Любоў да Радзімы», И.Ахмедов «Сундук сакрэтаў».
  • 1957 год - Сабір Абдула «Алпамыш», Самад Вургун «Юлдуз».
  • 1958 год - Хамід Алимджан «Ойгул і Бахтиёр», М.Шатров «Імем рэвалюцыі».
  • 1959 год - Турсунов збіраючы «Орзигул», Ахмад Бобожон «Ашик Гарыб і Шахсанам», А.Бобожон «Тайфун», Хамза «Сакрэты паранджы».
  • 1960 год - Кубанычбек Малікаў «На высокай зямлі», Хамід Гулям «Ташбалта закаханы», Карла Гоцы «Прынцэса Турандот».
  • 1961 год - Рихси Орифжонов «Калі твая галава крывая», К.Яшин «Дилором».
  • 1962 год - Шукур Саъдулла «Два бранзалета», Бексултон Жакиев «Лёс бацькі».
  • 1963 год - Мухаммаджон Хайруллаев «Дзіця», Абдула Каххар «Голас з труны», Яхёхон Маматхонов «Мялізны хоббон, Набі товон».
  • 1964 год - Ахмад Бобожон «Трагедыя паэмы», Байсеитов, Шангитбоев «Дарагія дзяўчаты», У.Шэкспіра «Атэла», Касымали Джантошев «Чортава дзяўчына», Прэм Чанд «Нимми».
  • 1965 год - Сахиб Жамал «Гулі сиёх», Фатхуллин «Любоў у маладосці», Касымали Джантошев «Горны беркут», Ізат Султан «Палёт беркута».
  • 1966 год - Ізат Султан «Невядомы чалавек», Сабір Абдула «Гул і Наўруз», Чынгіз Айтматаў «Матчына поле», Уйгун «Парвона».
  • 1967 год - Алішэр Наваі «Дилором», Адхам Рахмат «Абдула Набиев», Уткир Рашыд «Сваты», Касымали Джантошев «Дзяўчына з вусамі».
  • 1968 год - Абдула Кадыраў «Скарпіён з алтара», Анатоль Сафронія «кухаркі замужам», Мирзабек Тойбаев «Новая нявеста», Бекниёзов, Ісмаілаў «Між двух агнёў», Абдугани Абдугафуров «Шкадаванне».
  • 1969 год - Н. В. Гогаль «Жаніцьба», Хамід Гулям «Дзіўныя рэчы», Шараф Рашыд «Магутная хваля», Мирзакалон Исмоилий «Калі зара ўзыдзе над Фергане».
  • 1970 год - Т. Абдумомунов «Хто смяецца апошнім», М. Ордубади «Нявеста за 5 сом», Шухрат «Танны жаніх», Димитрас Псафас «Патрабуецца ілгун».
  • 1971 - А.Д. Ілавайскага «Прыгоды Чанда», Гунтекин «Падман па шарыяту», Умаржон Ісмаілаў «Рустам», Суорун Омоллоон «Перад світаннем».
  • 1972 год - Мухтараў «Чортавы пакаленне», Токтоболот Абдумомунов «Дзяўчына Атабекаў», А.Абдугафуров «Балойи нафс».
  • 1973 год - Абдукаххор Маннонов «Пачатак жыцця», Аляксандр Астроўскі «Навальніца», Хамід Гулям «Ташбалта закаханы», Саидмуродов «Горная прыгажуня».
  • 1974 год - А.Абдугафуров «Куйдирмаган кундош», Жура Махмудаў «Прыгажуня», Аалы Токомбаев «Аширбой», Рихси Орифжонов «Злачынства без пакараньня», Саід Ахмад «Бунт нявестак».
  • 1975 - Турсунов Сабіра «Орзигул», Н. В. Гогаль «Рэвізор», Умарахунов «Чалавек здалёк», Хута «Старыя з маладымі душамі», Ісмаіл Акрам «Справядлівасць».
  • 1976 год - Мехрибон Назараў «Рука аднаго», Т. Абдумомунов «Нікому не кажы», Бабаханов «Жартаўнік Алі», Ахмедаў «Сундук сакрэтаў».
  • 1977 год - Папая «Перапалох перад вяселлем», Насриддин Байтэмір «Уркуя», А.Абдугафуров «Спадчына бацькоў», Аалы Токомбаев «Жаль да жывёлы».

Акрамя таго, ён удзельнічаў у шматлікіх канцэртных праграмах.

Асабістае жыццё

Жонка: Ойимхон (1929-1997). Дзеці: Анзиратхон (1951-2015), Муяссархон (1955), Санжарбек хожи (1959-2012), Минурахон (1962), Муаззамхон (1964), Анвар (1969-2004).

Ўзнагароды

  • Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені (23 жніўня 1943 году)
  • Медаль «Дваццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.» (1968/03/02 год)
  • Медаль «50 гадоў Узброеных Сіл СССР» (1968/10/25 год)
  • Медаль «У адзначэнне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна» (1970/04/10 год)
  • Знак «25 гадоў перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне" (1970 г.)
  • Медаль «Трыццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.» (1975/11/21 год)
  • Заслужаны артыст Узбекскай ССР (5 ліпеня 1974 году)
  • Ганаровая грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета Кіргізскай ССР (10 лютага 1968 году)
  • Ударнік 9 пяцігодкі (28 студзеня 1976 году)
  • Ганаровая грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета Кіргізскай ССР (28 жніўня 1974 году)
  • Ганаровая грамата Міністэрства культуры Кіргізскай ССР (1957 г.)
  • і шматлікія медалі, як ветэрану Вялікай Айчыннай вайны.

Літаратура

  • Энцыклапедыя Ошскай вобласці, раздзел "Тэатральная жыццё", стр.110, выдадзеная Акадэміяй Навук Кіргізскай ССР, 1987 год, горад Фрунзе.
  • А. Абдугафуров «Вядомыя сыны Оша», 2000. год, горад Ош, стр.129-130.
  • А. Абдугафуров «Ошскай акадэмічны тэатр», 2010 год, горад Ош, стр.6, 41, 45.

Нататкі

Спасылкі