Адрас (тканіна): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
→Тэхналогія стварэння: афармленне |
+ |
||
| Радок 29: | Радок 29: | ||
З-за вялікай каштоўнасці і дэкаратыўнасці адрасу выпускаюць яго падробкі тэхнікай штампоўкі. |
З-за вялікай каштоўнасці і дэкаратыўнасці адрасу выпускаюць яго падробкі тэхнікай штампоўкі. |
||
== У культуры == |
|||
У [[Горад Худжанд|Хаджэндзе]] праводзіцца штогодны фестываль атласа і адраса<ref>[http://ru.sputnik-tj.com/culture/20160922/1020714983.html Ткачихи поборятся за звание лучшей в пяти номинациях и смогут претендовать на денежные премии в размере от пяти тысяч за гран-при до двух тысяч сомони] {{ref-ru}}</ref>. |
|||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
Версія ад 15:21, 15 лістапада 2016
Адра́с (узб.: Adras) - від смесавых шаўковых тканін палатнянага перапляцення, якія робяцца ўручную з 50% баваўняных і 50% шаўковых нітак з абровым узорам[1]. Уток у адрасе баваўняны, а аснова шаўковая[2]. Традыцыйна адрас тчэцца ва Узбекістане і Таджыкістане.
У многіх месцах Узбекістана гэтая тканіна называлася таксама узб.: podshohi - «падышахская», што паказвала на яе надзвычайную каштоўнасць, звязаную і з працаёмкім, дарагім працэсам вырабу і з багатым, прыбраным знешнім выглядам[3].
Гісторыя
У Сярэдняй Азіі (у Бухары, Самаркандзе, Хаджэндзе, Намангане, Маргілане) вытворчасць шаўковых і паўшаўковых ікатаў (атлас, канаус, Адрас) дасягнула асаблівага развіцця ў XIX - пачатку XX стагоддзяў.
Тэхналогія стварэння
Шырыня адрасу, зробленага ўручную, вагаецца ад 32 да 55 см, паколькі большую шырыню не дазваляюць задаць ткацкія станы[2].
Пры ручным вырабе адрасу на тканіне абавязкова ёсць белы скат, паласа па якой ткачы раўнавалі ікатавы ўзор. Частата паўтарэння скату каля 2,2 метра і залежыць ад даўжыні рамкі, на якую нацягвалі палатно. Пры пашыве гатовага адзення гэты скат традыцыйна пакідалі. Рабілася гэта з прычыны вялікага кошту тканіны і немэтазгоднасці адбракоўкі годнага матэрыялу. Акрамя гэтага наяўнасць скату на адзенні дадаткова падкрэслівала той факт, што ткань рабілася традыцыйным ручным спосабам[2].
Сучасныя мадэльеры пакідаюць скат толькі ў выпадках, калі хочуць адмыслова падкрэсліць аўтэнтыку пашытых рэчаў, у астатніх выпадках яго выкарыстоўваюць для аздаблення ці наогул адразаюць, каб не парушаў сіметрыю арнаменту на тканіне[2].
Тэхналогія фарбавання
Ва Узбекістане адрас вырабляюць уручную з выкарыстаннем тэхнікі ікат?! і натуральных фарбавальнікаў[4]. Пры гэтым пучкі шаўковых нітак абвязваюць паасобна, каб была магчымасць паэтапна афарбоўваць іх у розныя колеры. Пры гэтым для Узбекістана характэрнай асаблівасцю іката з'яўляецца тое, што рознакаляровасць уласціва толькі ніткам асновы, а ўток пакідаецца аднатонным[1].
У якасці натуральных фарбавальнікаў прымяняюцца водныя выцяжкі з розных раслін: Rubia tinctorum, коркі граната (Punica), цыбулі (Allium), грэцкага арэха (Juglans regia), Delphinium luteum, бутонаў Styphnolobium japonicum, мальвы (Malva) і іншых, а таксама кашаніль (Dactylopius coccus) і індзіга?![2][3].
Выкарыстанне
Уласцівасці адрасу дазваляюць захаваць прахалоду ўлетку і аддаваць цяпло зімой, таму з яго ствараюць шматфункцыянальнае адзенне: блузкі, спадніцы, вячэрнія сукенкі, касцюмы і многае іншае. Акрамя гэтага з адрасу ствараюць аксесуары і дэкаруюць ім памяшканні ва ўсходнім стылі.
Падробкі адрасу
З-за вялікай каштоўнасці і дэкаратыўнасці адрасу выпускаюць яго падробкі тэхнікай штампоўкі.
У культуры
У Хаджэндзе праводзіцца штогодны фестываль атласа і адраса[5].
Зноскі
- ↑ а б Ткани ручной работы (руск.)
- ↑ а б в г д Как делают икаты и что это такое (руск.)
- ↑ а б Абровые ткани (руск.)
- ↑ Одежда из адраса (руск.)
- ↑ Ткачихи поборятся за звание лучшей в пяти номинациях и смогут претендовать на денежные премии в размере от пяти тысяч за гран-при до двух тысяч сомони (руск.)