Іван Герасімавіч Зубовіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іван Герасімавіч Зубовіч
Нараджэнне 1901
Смерць 18 ліпеня 1956(1956-07-18)
Месца пахавання
Партыя
Адукацыя
Узнагароды
ордэн Леніна ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга

Іван Герасімавіч Зубовіч (1901, Чэрыкаў, Магілёўская губерня — 18 ліпеня 1956, Масква) — савецкі дзяржаўны дзеяч, міністр прамысловасці сродкаў сувязі СССР (1946—1947). Дэпутат Вярхоўнага Савета РСФСР 2 склікання.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў рабочай сям’і. У 1935 г. скончыў Ленінградскі індустрыяльны інстытут. Член ВКП(б) з 1930 г.

У 1935—1938 гг. — На ленінградскіх прадпрыемствах: начальнік цэха, начальнік вытворчасці завода «Электрапрыбор» (1935—1937), дырэктар завода № 210 ім. Казіцкага (1937—1938).

У 1938—1939 гг. — Начальнік 5-га Галоўнага ўпраўлення Наркамата абароннай прамысловасці СССР,

ў 1939—1940 гг. — Начальнік 7-га Галоўнага ўпраўлення Наркамата авіяцыйнай прамысловасці СССР.

З 1940 у Наркамаце (Міністэрстве) электрапрамысловасці СССР:

  • у 1940—1941 — намеснік,
  • у 1941—1946 — першы намеснік наркама,
  • у сакавіку-чэрвені 1946 — намеснік міністра.

У 1946—1947 гг. — Міністр прамысловасці сродкаў сувязі СССР.

У 1946—1949 гг. — Намеснік старшыні Камітэта № 2 (Спецыяльны Камітэт па рэактыўнай тэхніцы) пры СМ СССР.

У 1949—1953 гг. — Намеснік міністра ўзбраення СССР,

ў 1949—1951 гг. — Адначасова начальнік 7-га Галоўнага ўпраўлення. На пасадзе намесніка міністра арганізаваў перабудову значнай часткі радыётэхнічнай прамысловасці на распрацоўку і выпуск апаратуры для ракетнай тэхнікі, стаў ініцыятарам утварэння найбуйнейшых навукова-даследчых арганізацый.

У 1953—1956 гг. — Дырэктар ЦНДІ № 173 Міністэрства абароннай прамысловасці СССР.