Ірына Яўгенаўна Задаяная
| Ірына Яўгенаўна Задаяная | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 19 лістапада 1962 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 10 чэрвеня 2005 (42 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Адукацыя | |
| Прафесія | балерына, балетмайстар |
| Тэатр | |
| Узнагароды |
 |
.svg){kind=small}
Ірына Яўгенаўна Задаяная (укр.: Задаянна Ірина Євгеніївна, 19 лістапада 1962, Кіеў — 10 чэрвеня 2005, Кіеў) — украінская артыстка балета, балетмайстар, заслужаная артыстка УССР (1991).[1]
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзілася 19 лістапада 1962 года ў Кіеве.
У 1980 годзе скончыла Кіеўскае харэаграфічнае вучылішча. Вучаніца Г. М. Кірылавай.
З 1980 года — артыстка балета Кіеўскага тэатра оперы і балета імя Т. Шаўчэнкі.
На сцэне тэатра дэбютавала ў чацвёрцы сябровак у нядаўна пастаўленым балетмайстрам А. Вінаградавым балеце «Марная засцярога». Пачаўшы з кардэбалета, імкліва прайшла шлях да салісткі і ўжо праз два гады выконвала такія партыі як Русалка ў «Лясной песні» і Эфі ў «Сільфідзе». Танцавала на сцэне тэатра 20 гадоў.[2]
З 2001 года — галоўны балетмайстар Нацыянальнага драматычнага тэатра імя Івана Франко.
14 чэрвеня 2008 года Нацыянальная опера Украіны прысвяціла памяці Ірыны Задаянай балетны спектакль «Лебядзінае возера» П. Чайкоўскага.[2]
Творчасць[правіць | правіць зыходнік]
Балерына лірыка-рамантычнага плана. Мяккая пластыка, лірычнасць злучаліся ў выканальніцкай манеры І. Задаянай з уменнем выказаць драматычнасць выявы, яго духоўную сутнасць.[3]
Сярод партый Адэта-Адылія, Аўрора («Спячая прыгажуня»), Клара («Шчаўкунок»), Жызель, Фрыгія («Спартак»), Джульета («Рамэа і Джульета» у харэаграфіі А. Шэкеры), Кітры («Дон Кіхот»), Сільфіда, Эфі («Сільфіда» Х. Левенсхольда ў харэаграфіі А. Бурнанвіля ў рэдакцыі Э. М. фон Розен), Мілуша («Вольга» Я. Станковіча ў харэаграфіі А. Шэкеры), Шырын («Легенда пра каханне»), Муха-Цакатуха, Сванільда («Капелія»)[4] і іншыя.
Паставіла танцы ў драматычных спектаклях: «Трагікамедыя аб нядзелі мёртвых» Г. Каніскага (2002), «Буквар свету» Р. Скаварады (2002), «Мама, ці Нясмачнае тварэнне» С. Віткевіча (2003), «Наталка Палтаўка» І. Катлярэўскага (2005).
Зноскі
- ↑ Указ Президії Верховної Ради Української РСР № 923-XII від 8 квітня 1991 року «Про присвоєння артистам Державного академічного театру опери і балету УРСР імені Т. Г. Шевченка почесних звань Української РСР». Архівавана з першакрыніцы 8 квітня 2018. Праверана 7 квітня 2018.
- ↑ а б Туркевич В. Д. Обожженные крылья Сильфиды // День. — 2008. — № 102 от 11 июня.
- ↑ Туркевич В. Д. Хореографічне мистецтво України у персоналіях: Довідник. Київ: Біографічний інститут НАН України, 1999. — С.81.
- ↑ Олексюк С. Акробатика подмяла лирику // Газета «День». — 1999. — № 23 от 9 февраля.
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Генеалогія і некрапалістыка |
