Аграмант
_-_%D0%B6%D1%83%D1%80%D0%BD%D0%B0%D0%BB_%D0%9C%D0%BE%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D1%82%D0%B5%D0%BB%D0%B5%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84_%E2%84%9622.jpg)
Аграмант[1] (ад фр.: agrements — упрыгажэнне)[2] — басонны выраб, плеценая сеткавая тасьма са шнуркоў, абвітых шаўковай ніткай.
Апісанне[правіць | правіць зыходнік]
Прадстаўляе ўзорыстае пляценне з каляровага або аднакаляровага шнура ў выглядзе доўгай стужкі для ашалёўкі краёў адзення, аздаблення драпіровак, мэблі і г. д.[3]
У якасці матэрыялу для вырабу шнура аграманта выкарыстоўваліся шоўк, металізаваныя ніткі або поўсць. Назва ад фр.: agrément (у дадзеным выпадку — упрыгажэнне).
Выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
У другой палове XVIII стагоддзя адамантамі называлі махры ў слуцкіх паясах[1].
Аграмант у якасці аздаблення сукенак у XIX стагоддзі ўваходзіў у моду толькі час ад часу. Нязменную вернасць аграманту захоўвала рускае купецтва. У жаночых уборах аграмант ужываўся ў якасці зашпілек, накладных узораў на крыссе або спінку вопраткі. Нароўні з пераважным распаўсюджваннем аграмантаў у выглядзе плеценай стужкі рознай шырыні і даўжыні вядомыя таксама плеценыя разеткі і накладкі ў выглядзе банта на галаўныя ўборы і прычоскі. У літаратуры яны набылі назву «тарсада», ад фр.: torsade — віты шнурок[4].
У касцюмах XX стагоддзя выкарыстоўваліся ў так званых касцюмах у стылі Шанэль, паліто і плашчах у «нацыянальным стылі». Звычайна аграмант прышывалі на тканіну зверху — у адрозненне ад махроў.
Зноскі
- ↑ а б Лазука, Барыс Андрэевіч. Слуцкія паясы і еўрапейскі тэкстыль XVIII стагоддзя. Малы лексікон / Б. А. Лазука; [фота: Б. А. Лазука, М. П. Мельнікаў]. ― Мінск : Беларусь, 2015. — 170, [2] с. : каляр. іл., партр. ; 30 см. Фактычная дата выхаду ў свет ― 2014. ― Бібліяграфія: с. 170―171.
- ↑ Словарь иностранных слов. — М.: «Русский язык», 1989. — 624 с. ISBN 5-200-00408-8
- ↑ Аграманты — узорчатые плетёжки из снурков, для обшивки женских уборов, занавесок… (Даль, т. 1, стр. 11)
- ↑ Костюм в русской художественной культуре 1995.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Лазука, Барыс Андрэевіч. Слуцкія паясы і еўрапейскі тэкстыль XVIII стагоддзя. Малы лексікон / Б. А. Лазука; [фота: Б. А. Лазука, М. П. Мельнікаў]. ― Мінск : Беларусь, 2015. — 170, [2] с. : каляр. іл., партр. ; 30 см. Фактычная дата выхаду ў свет ― 2014. ― Бібліяграфія: с. 170―171.
- Р. М. Кирсанова. Костюм в русской художественной культуре 18—первой половины 20 вв.: Опыт энциклопедии / под редакцией Т. Г. Морозовой, В. Д. Синюкова. — М.: Большая энциклопедия, 1995. — С. 11—12. — 383 с. — ISBN 5-85270-144-0.