Адам Канарскі

Адам Канарскі
Адам Канарскі
	Надмагілле Адама Канарскага ў пазнаньскай кафедры
Біскуп пазнаньскі
	1562 — 1574
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	1526
Смерць	2 снежня 1574; Цёнжань[d], Гміна Лёндак, Слупэцкі павет, Велікапольскае ваяводства, Польшча;
Пахаванне	кафедральны сабор Святых Пятра і Паўла;
Дынастыя	Q63531397?
Прыняцце свяшчэннага сану	1551
Прыняцце манаства	1551
Епіскапская хіратонія	1562
Аўтограф
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Адам Канарскі (польск.: Adam Konarski) герба «Абданк»; 1526 — 2 снежня 1574, Цёнжань) — біскуп пазнаньскі і дыпламат, пасол Рэчы Паспалітай у Каралеўстве Францыі (1573)^[1], пробашч пазнаньскага кафедральнага капітула (1552—1562)^[2].

Біяграфія

Бацькі — ваявода калішскі Ежы Канарскі і Агнешка з Кабылінскіх. Навучаўся ў Акадэміі Любранскага, пасля ў Франкфурце-на-Одры, з 1542 у Вітэнбергу, пазней у Падуі, адкуль вярнуўся на радзіму ў 1547 годзе.

У 1548 годзе прыняты на каралеўскі двор сакратаром, а з 1551 таксама падкаморы пазнаньскі. У тым самым года адмовіўся ад пасады падкаморага, атрымаўшы пазнаньскую парафію. У 1552—1554 з дыпламатычнай місіяй у Рыме па загаду Жыгімонта Аўгуста. Па вяртанне атрымаў пасаду каноніка кракаўскага і схаластыка лэнчыцкага. У 1560 годзе ізноў накіраваны ў Рым. У 1562 годзе за заслугі перад каралём атрымаў біскупскую пасаду ў Познані, якую заняў па вяртанні ў Польшчу ў 1564 годзе.

У 1566—1567 выехаў у Падую. На сойме ў 1569 годзе дамагаўся далучэння Кіеўскага ваяводства да Кароны. Быў адным з падпісантаў Люблінскай уніі 1569 года^[3]. У 1570—1571 кароль двойчы выпраўляў Адама Канарскага на перамовы да Максіміліяна II Габсбурга ў справе дагаворы з Янам II Запольям. У 1571 годзе ездзіў да Максіміліяна II трэцім разам як пасол^[4].

Удзельнік канвакацыйнага сойма (польск.) (бел. 1573 года па падрыхтоўцы Варшаўскай канфедэрацыі, аднак не падпісаў яе. У 1573 падтрымаў абранне Генрыка III Валезы на караля польскага^[5]. Падчас перабывання ў Парыжы 29 жніўня 1573 года злажыў да караля пратэст супраць Варшаўскай канфедэрацыі.

На пасадзе пазнаньскага біскупа быў гарачым прыхільнікам Контррэфармацыі, запрасіў у Познань езуітаў.

Зноскі

↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 67.
↑ Konrad Lutyński, Poznańscy prałaci i kanonicy w XVI wieku, w: Saeculum Christianum : pismo historyczno-społeczne 1/2, 1994 s. 138.
↑ Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859. s. 87.
↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 42.
↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572—1576, Kraków 1917, s. 149.

Літаратура

Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.) Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1983, PWN ISBN 83-01-02722-3

[1] Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 67.

[2] Konrad Lutyński, Poznańscy prałaci i kanonicy w XVI wieku, w: Saeculum Christianum : pismo historyczno-społeczne 1/2, 1994 s. 138.

[3] Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859. s. 87.

[4] Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 42.

[5] Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572—1576, Kraków 1917, s. 149.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Слоўнікі і энцыклапедыі	Бракгаўза і Эфрона
Генеалогія і некрапалістыка	Sejm-Wielki.pl
Нарматыўны кантроль	GND: 132620375 · ISNI: 0000000019388077 · NUKAT: n2012260200 · SUDOC: 134354605 · VIAF: 50393181