Сяргей Канстанцінавіч Паўловіч: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др →Літаратура: афармленне |
др афармленне |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Сяргей Канстанцінавіч ПАЎЛОВІЧ''' ( |
'''Сяргей Канстанцінавіч ПАЎЛОВІЧ''' ({{ДН|25|9|1875|13}}, в. Асаўцы Кобрынскага пав. Гродзенскай губ., цяпер Драгічынскі р-н Брэсцкай вобл. — {{ДС|16|9|1940}}, [[Вільня]]; Псеўданім: ''Паляшук'') — беларускі педагог, публіцыст, грамадскі і культурны дзеяч. |
||
З духоўнага саслоўя. Скончыў праваслаўную Віленскую семінарыю, Кіеўскую духоўную акадэмію (1899). Працаваў у царкоўных установах, у 1909—1913 выкладчыкам мужчынскай 4-класнай настаўніцкай семінарыі, рэальнага вучылішча імя Іопшынай, прыватнай жаночай гімназіі імя Анісімавай у Рагачове Магілёўскай губ. (1909—1912), у 1913—1918 інспектарам народных школ Ваўкавыскага пав. Гродзенскай губ. З пачатку 1920-х жыў у Вільні. Член [[Беларускае навуковае таварыства|Беларускага навуковага таварыства]]; адзін з кіраўнікоў [[Таварыства беларускай школы]]. У 1925—1928 настаўнік і дырэктар [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Прапагандаваў ідэі працоўнай школы. Актыўна выступаў супраць паланізацыі. Крытыкаваў прымусовае ўвядзенне ў беларускіх школах [[Беларускі лацінскі алфавіт|лацінкі]] (брашура «Некалькі ўваг аб беларускім „Лемантары“ Ст. Любіч-Маеўскага», 1929), але сам таксама карыстаўся лацінкай (буквар «Zasieúki», 1937). Аўтар школьных падручнікаў і вучэбных дапаможнікаў. У публіцыстыцы (найперш на старонках час. «Беларускі летапіс») шмат увагі надаваў пытанням самаадукацыі і хатняга выхавання, культурна-асветнай рабоце, рэлігійнай адукацыі. Арыштоўваўся польскімі ўладамі ў 1930 і 1933. У 1937 выдаваў часопіс для дзяцей «Снапок». |
З духоўнага саслоўя. Скончыў праваслаўную Віленскую семінарыю, Кіеўскую духоўную акадэмію (1899). Працаваў у царкоўных установах, у 1909—1913 выкладчыкам мужчынскай 4-класнай настаўніцкай семінарыі, рэальнага вучылішча імя Іопшынай, прыватнай жаночай гімназіі імя Анісімавай у Рагачове Магілёўскай губ. (1909—1912), у 1913—1918 інспектарам народных школ Ваўкавыскага пав. Гродзенскай губ. З пачатку 1920-х жыў у Вільні. Член [[Беларускае навуковае таварыства|Беларускага навуковага таварыства]]; адзін з кіраўнікоў [[Таварыства беларускай школы]]. У 1925—1928 настаўнік і дырэктар [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Прапагандаваў ідэі працоўнай школы. Актыўна выступаў супраць паланізацыі. Крытыкаваў прымусовае ўвядзенне ў беларускіх школах [[Беларускі лацінскі алфавіт|лацінкі]] (брашура «Некалькі ўваг аб беларускім „Лемантары“ Ст. Любіч-Маеўскага», 1929), але сам таксама карыстаўся лацінкай (буквар «Zasieúki», 1937). Аўтар школьных падручнікаў і вучэбных дапаможнікаў. У публіцыстыцы (найперш на старонках час. «Беларускі летапіс») шмат увагі надаваў пытанням самаадукацыі і хатняга выхавання, культурна-асветнай рабоце, рэлігійнай адукацыі. Арыштоўваўся польскімі ўладамі ў 1930 і 1933. У 1937 выдаваў часопіс для дзяцей «Снапок». |
Версія ад 21:57, 5 красавіка 2012
Сяргей Канстанцінавіч ПАЎЛОВІЧ (13 (25) верасня 1875, в. Асаўцы Кобрынскага пав. Гродзенскай губ., цяпер Драгічынскі р-н Брэсцкай вобл. — 16 верасня 1940, Вільня; Псеўданім: Паляшук) — беларускі педагог, публіцыст, грамадскі і культурны дзеяч.
З духоўнага саслоўя. Скончыў праваслаўную Віленскую семінарыю, Кіеўскую духоўную акадэмію (1899). Працаваў у царкоўных установах, у 1909—1913 выкладчыкам мужчынскай 4-класнай настаўніцкай семінарыі, рэальнага вучылішча імя Іопшынай, прыватнай жаночай гімназіі імя Анісімавай у Рагачове Магілёўскай губ. (1909—1912), у 1913—1918 інспектарам народных школ Ваўкавыскага пав. Гродзенскай губ. З пачатку 1920-х жыў у Вільні. Член Беларускага навуковага таварыства; адзін з кіраўнікоў Таварыства беларускай школы. У 1925—1928 настаўнік і дырэктар Віленскай беларускай гімназіі. Прапагандаваў ідэі працоўнай школы. Актыўна выступаў супраць паланізацыі. Крытыкаваў прымусовае ўвядзенне ў беларускіх школах лацінкі (брашура «Некалькі ўваг аб беларускім „Лемантары“ Ст. Любіч-Маеўскага», 1929), але сам таксама карыстаўся лацінкай (буквар «Zasieúki», 1937). Аўтар школьных падручнікаў і вучэбных дапаможнікаў. У публіцыстыцы (найперш на старонках час. «Беларускі летапіс») шмат увагі надаваў пытанням самаадукацыі і хатняга выхавання, культурна-асветнай рабоце, рэлігійнай адукацыі. Арыштоўваўся польскімі ўладамі ў 1930 і 1933. У 1937 выдаваў часопіс для дзяцей «Снапок».
Бібліяграфія
- Свяшчэнная гісторыя Старога Завету. Вільня, 1926;
- Пазашкольная асвета. Культурна-асветная праца ў гуртках ТБШ. Вільня, 1928;
- Пішы самадзейна: Развіццё навыку самастойнага пісьма. Ч. 1. Вільня, 1928;
- Метадычныя ўвагі да пасобніка «Пішы самадзейна». Вільня, 1929;
- Свяшчэнная гісторыя Новага Завету. Вільня, 1936;
- Першыя зерняткі. Вільня, 1936.
Літаратура
- [0 2] // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). / Укладальнік Л. У. Маракоў.
- [0 2] // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). / Укладальнік Л. У. Маракоў.
- Антология педагогической мысли Белорусской ССР. М., 1986
- Памятная книжка Могилевской губернии.
- Народная адукацыя і педагагічная навука ў Беларусі (1917—1945). Мн., 1993
- Вабішчэвіч А. Каб жыць пад сваім небам: Навукова-педагагічная спадчына Сяргея Паўловіча // Голас Радзімы. 1996, 19, 26 снеж.
- ЭГБ, т. 5.