Парафін: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 20:29, 17 студзеня 2014

Парафін — сумесь насычаных вуглевадародаў (алканаў) складу ад С₁₈Н₃₈ да С₃₅Н₇₂. Можа ўтрымліваць цыклічныя вуглевадароды.

Бясколернае крышталічнае рэчыва, тлустае навобмацак, без паху. Шчыльнасць 0,880—0,915 г/см³ (пры 15 °C). Тэмпература плаўлення 40—65 °C. Не раствараецца ў вадзе і этаноле, раствараецца ў большасці арганічных растваральнікаў, мінеральных маслах. У звычайных умовах устойлівы да кіслот, шчолачаў, галагенаў. Акісляецца азотнай кіслатой, кіслародам паветра (пры 140 °C) у прысутнасці каталізатараў^[1] да тлустых кіслот. Рэагуе з хлорам з утварэннем хлорпарафінаў^[2].

Парафін — гаручае рэчыва (тэмпература ўспышкі не ніжэй 160 °C, тэмпература самазагарання не ніжэй 300 °C)^[2].

Адкрывальнікам парафіну быў Карл фон Райхенбах^[3].

Атрыманне

Парафін атрымліваюць з нафты, азакерыту, аднаўленнем аксіду вугляроду (II) вадародам^[1]. Па ступені ачысткі падзяляецца на высокаачышчаны, ачышчаны і неачышчаны. Усе гатункі парафіну не павінны мець паху і ўтрымліваць бензапірэн^[2].

Выкарыстанне

Парафін выкарыстоўваецца ў вытворчасці карбонавых кіслот, паперы^[1], гумавых вырабаў, свечак, алоўкаў, тавараў бытавой хіміі, пластычных змазак, у якасці электраізаляцыйнага матэрыялу і інш^[2]. Таксама парафін выкарыстоўваецца ў медыцыне, харчовай прамысловасці.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Хімічны слоўнік навучэнца: Дапам. для вучняў / Б. Н. Качаргін, В. М. Макаррэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская. — Мн.: Народная асвета, 2003. — С. 177. — 287 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-12-0621-8.
↑ ^а ^б ^в ^г Артыкул на сайце ХиМиК.ру (руск.)
↑ Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона (руск.)

Літаратура

Хімічны слоўнік навучэнца: Дапам. для вучняў / Б. Н. Качаргін, В. М. Макаррэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская. — Мн.: Народная асвета, 2003. — С. 177. — 287 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-12-0621-8.
ГОСТ 23683-89 Парафины нефтяные твердые. Технические условия. (руск.)

Спасылкі

Артыкул на сайце ХиМиК.ру (руск.)
Парафин (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Парафін

Шаблон:Organic-compound-stub

[dic-1] а ^б ^в Хімічны слоўнік навучэнца: Дапам. для вучняў / Б. Н. Качаргін, В. М. Макаррэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская. — Мн.: Народная асвета, 2003. — С. 177. — 287 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-12-0621-8.

[hem-2] а ^б ^в ^г Артыкул на сайце ХиМиК.ру (руск.)

[3] Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона (руск.)

[1]

[2]

[3]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-[[Image:Parafina.jpg|thumb|Парафін]]
+[[File:Paraffin.jpg|thumb|Парафін]]
 '''Парафін''' — сумесь [[Алканы|насычаных вуглевадародаў (алканаў)]] складу ад С<sub>18</sub>Н<sub>38</sub> да С<sub>35</sub>Н<sub>72</sub>. Можа ўтрымліваць цыклічныя вуглевадароды.
+Бясколернае [[Крышталь|крышталічнае]] рэчыва, тлустае навобмацак, без паху. [[Шчыльнасць]] 0,880—0,915 г/см³ (пры 15 °C). [[Тэмпература плаўлення]] 40—65 [[Градус Цэльсія|°C]]. Не раствараецца ў [[Вада|вадзе]] і [[этанол]]е, раствараецца ў большасці арганічных растваральнікаў, мінеральных маслах. У звычайных умовах устойлівы да [[Кіслоты|кіслот]], [[шчолач]]аў, [[Галагены|галагенаў]]. Акісляецца [[Азотная кіслата|азотнай кіслатой]], [[кісларод]]ам паветра (пры 140 °C) у прысутнасці каталізатараў<ref name="dic">{{кніга|загаловак=Хімічны слоўнік навучэнца: Дапам. для вучняў|адказны=Б. Н. Качаргін, В. М. Макаррэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская|месца=Мн.|выдавецтва=Народная асвета|год=2003|старонкі=177|старонак=287|isbn=985-12-0621-8|тыраж=1000}}</ref> да тлустых кіслот. Рэагуе з хлорам з утварэннем хлорпарафінаў<ref name="hem">[http://www.xumuk.ru/encyklopedia/2/3193.html Артыкул на сайце ХиМиК.ру] {{ref-ru}}</ref>.
-Бясколернае крышталічнае рэчыва, тлустае навобмацак, без паху. [[Шчыльнасць]] 0,880—0,915 г/см³ (15 ). [[Тэмпература плаўлення]] 40—65 [[Градус Цэльсія|°C]].
+Парафін — гаручае рэчыва ([[тэмпература ўспышкі]] не ніжэй 160 °C, тэмпература самазагарання не ніжэй 300 °C)<ref name="hem" />.
-Адкрывальнікам парафіну быў [[Карл фон Райхенбах]]. Атрымоўваюць галоўным чынам з [[нафта|нафты]].
+Адкрывальнікам парафіну быў [[Карл фон Райхенбах]]<ref>[http://slovari.yandex.ru/~книги/Брокгауз%20и%20Ефрон/Рейхенбах/2/ Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона] {{ref-ru}}</ref>.
+== Атрыманне ==
+Парафін атрымліваюць з [[Нафта|нафты]], [[азакерыт]]у, аднаўленнем аксіду вугляроду (II) [[вадарод]]ам<ref name="dic" />. Па ступені ачысткі падзяляецца на высокаачышчаны, ачышчаны і неачышчаны. Усе гатункі парафіну не павінны мець паху і ўтрымліваць [[бензапірэн]]<ref name="hem" />.
+== Выкарыстанне ==
+Парафін выкарыстоўваецца ў вытворчасці [[Карбонавыя кіслоты|карбонавых кіслот]], [[Папера|паперы]]<ref name="dic" />, [[гума]]вых вырабаў, [[Свечка|свечак]], [[Аловак|алоўкаў]], тавараў бытавой хіміі, пластычных змазак, у якасці электраізаляцыйнага матэрыялу і інш<ref name="hem" />. Таксама парафін выкарыстоўваецца ў [[Медыцына|медыцыне]], [[Харчовая прамысловасць|харчовай прамысловасці]].
+{{зноскі}}
 == Літаратура ==
 * {{кніга|загаловак=Хімічны слоўнік навучэнца: Дапам. для вучняў|адказны=Б. Н. Качаргін, В. М. Макаррэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская|месца=Мн.|выдавецтва=Народная асвета|год=2003|старонкі=177|старонак=287|isbn=985-12-0621-8|тыраж=1000}}
+* ГОСТ 23683-89	Парафины нефтяные твердые. Технические условия. {{ref-ru}}
 == Спасылкі ==