Гейзерых: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 27: | Радок 27: | ||
Іардан у сваёй працы «[[Аб паходжанні і дзеяннах гетаў]]» пісаў аб ім: «Гезэрых быў невысокага росту і кульгавы з-за падзення з каня, утойлівы, нешматслоўны, зневажаў раскошу, бурны ў гневе, сквапны да багацця, вельмі недальнабачны, калі трэбы было абурыць плямёны, гатовы сеяць насенне разладу і нянавісці»''. |
Іардан у сваёй працы «[[Аб паходжанні і дзеяннах гетаў]]» пісаў аб ім: «Гезэрых быў невысокага росту і кульгавы з-за падзення з каня, утойлівы, нешматслоўны, зневажаў раскошу, бурны ў гневе, сквапны да багацця, вельмі недальнабачны, калі трэбы было абурыць плямёны, гатовы сеяць насенне разладу і нянавісці»''. |
||
Паводле слоў Пракопія Кесарыйскага, Гейзерых ”цудоўна ведаў вайсковую справу і быў незвычайным чалавекам”<ref>[[Прокопий Кесарийский]], «Война с вандалами», кн. 1.3</ref>. |
|||
=== Уварванне ў Афрыку === |
|||
На момант узыходжання на трон Гейзерыха ў паўночная Афрыца склалася цяжкая дзеля рымскай улады сітуацыя, паўстанне вайскавода [[Баніфацый (магістр войска)|Баніфацыя]], уварванне берберскіх плямёнаў і іншыя складанасці. Гэта выкарысталі аланы і вандалы. Гейзерых з 80-тысячным войскам ў маі 429 года пераправіўся праз Гібралтар і, не сустрэўшы сур�’ёзнага супраціву, прайшоў меней чым за год адлегласць ад Гынгіса да Карфегена, то бок каля 2 тысяч км. Вандалы захапілі буйныя і дробныя гарады, толькі Цытра і Карфаген паспяхова адбілі нашэсце. Рымскі вайскавод Баніфацый адыйшоў са сваім войскам у горад Гіпон-Гірэй, дзе цягам 14 месяцаў, да ліпеня 431 года вытрымліваў аблогу. Затым ён сышоў, пакінуўшы горад аланам і вандалам. Гіпон-Рэгій стаў першай паўночна-афрыканскай рэзідэнцыяй Гейзерах. |
|||
=== Вайна з Візантыяй за Афрыку === |
|||
Каля 432 года на тэрыторыі, за якую ішла барацьба у Паўночнай Афрыцы, уступіла Усходняя Рымская Імпурыя пад камандваннем Флавія Аспара, вайскавода аланскага паходжання. Абодва бакі спустовалі багатыя правінцыі, але, відаць, пазбягалі рашаючай бітвы. За перыяд да 435 года вандалы і аланы захапілі значную частку рымскай Паўночнай Афрыкі. Мір быў падпісаны ў 435 годзе ў Гіпон-Рэгіі. Імперыя пасля перамоў надала вандалам і аланам статус фудэратаў. Паколькі тэкст дамовы да нас не дайшоў, можна толькі меркаваць, што Гейзерых, у сваю чаргу, абавязаўся пастаўляць востра неабходны Італіі аліўкававы алей і зерне, а таксама абараняць межы ад бербераў. |
|||
=== Бітва за панаванне ў Міжземным моры === |
|||
Аднак мір не быў працяглым. 19 кастрычніка 439 года Гейзерых нанес нечаканы ўдар, узяў і спустошыў вобласці, што засталіся ў рымлян (Праконсульская Афрыка і Бізацэны). Авалодаўшы карфагенскім флотам дзеля перавозкі зерня, ён ператварыў яго у ваенны флот. Такім чынам, ён стаў уладарыць на заходнім і цэнтральным Міжземным моры. У 439 - 440 гады вандальскі флот рабаваў узбярэжжы Сіцыліі і Паўднёвай Італіі. Кантынгент заходне-рымскіх войскаў і усходне-рымскі флот, закліканы Валентыянам ІІІ на дапамогу, дасягнулі, праўда, няшмат, але перашкодзілі вокамгненнаму захопу Сіцыліі. Аднак калі ў 442 годзе ўсходне-рымскі флот сышоў, Гейзерых заняў Сіцылію і прымусіў заходне-рымскі ўрад падпісаць з ім новую дамову. Вандалы і аланы вызваліліся ад статусу федэратаў і былі прызнаны практычна незалежнымі. |
|||
== Спасылкі == |
== Спасылкі == |
Версія ад 09:31, 6 сакавіка 2017
Гейзерых | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
лац.: Geisericus | |||||||
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Алібрый | ||||||
Пераемнік | Гундэрых | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
невядома каля 389 |
||||||
Смерць |
пасля 480 года |
||||||
Род | Хасдынгі[d] | ||||||
Бацька | Гадагісл | ||||||
Дзеці | Huneric[d], Gento[d] і Theodoric[d] | ||||||
Дзейнасць | суверэн | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Гейзерых (Гензерых, каля 389—24 ці 25 студзеня 477) - кароль вандалаў у 428—477 гадах, стваральнік Каралеўства вандалаў і аланаў у Паўночнай Афрыцы. У час яго кіравання вандалы і аланы разрабавалі Рым у 455 годзе.
Біяграфія
Паходжанне
Гейзерых быў другім сынам караля вандалаў Гадагісла ад наложніцы з адзінакроўным братам і пераемнікам Гундэрыха.
Іардан у сваёй працы «Аб паходжанні і дзеяннах гетаў» пісаў аб ім: «Гезэрых быў невысокага росту і кульгавы з-за падзення з каня, утойлівы, нешматслоўны, зневажаў раскошу, бурны ў гневе, сквапны да багацця, вельмі недальнабачны, калі трэбы было абурыць плямёны, гатовы сеяць насенне разладу і нянавісці».
Паводле слоў Пракопія Кесарыйскага, Гейзерых ”цудоўна ведаў вайсковую справу і быў незвычайным чалавекам”[1].
Уварванне ў Афрыку
На момант узыходжання на трон Гейзерыха ў паўночная Афрыца склалася цяжкая дзеля рымскай улады сітуацыя, паўстанне вайскавода Баніфацыя, уварванне берберскіх плямёнаў і іншыя складанасці. Гэта выкарысталі аланы і вандалы. Гейзерых з 80-тысячным войскам ў маі 429 года пераправіўся праз Гібралтар і, не сустрэўшы сур�’ёзнага супраціву, прайшоў меней чым за год адлегласць ад Гынгіса да Карфегена, то бок каля 2 тысяч км. Вандалы захапілі буйныя і дробныя гарады, толькі Цытра і Карфаген паспяхова адбілі нашэсце. Рымскі вайскавод Баніфацый адыйшоў са сваім войскам у горад Гіпон-Гірэй, дзе цягам 14 месяцаў, да ліпеня 431 года вытрымліваў аблогу. Затым ён сышоў, пакінуўшы горад аланам і вандалам. Гіпон-Рэгій стаў першай паўночна-афрыканскай рэзідэнцыяй Гейзерах.
Вайна з Візантыяй за Афрыку
Каля 432 года на тэрыторыі, за якую ішла барацьба у Паўночнай Афрыцы, уступіла Усходняя Рымская Імпурыя пад камандваннем Флавія Аспара, вайскавода аланскага паходжання. Абодва бакі спустовалі багатыя правінцыі, але, відаць, пазбягалі рашаючай бітвы. За перыяд да 435 года вандалы і аланы захапілі значную частку рымскай Паўночнай Афрыкі. Мір быў падпісаны ў 435 годзе ў Гіпон-Рэгіі. Імперыя пасля перамоў надала вандалам і аланам статус фудэратаў. Паколькі тэкст дамовы да нас не дайшоў, можна толькі меркаваць, што Гейзерых, у сваю чаргу, абавязаўся пастаўляць востра неабходны Італіі аліўкававы алей і зерне, а таксама абараняць межы ад бербераў.
Бітва за панаванне ў Міжземным моры
Аднак мір не быў працяглым. 19 кастрычніка 439 года Гейзерых нанес нечаканы ўдар, узяў і спустошыў вобласці, што засталіся ў рымлян (Праконсульская Афрыка і Бізацэны). Авалодаўшы карфагенскім флотам дзеля перавозкі зерня, ён ператварыў яго у ваенны флот. Такім чынам, ён стаў уладарыць на заходнім і цэнтральным Міжземным моры. У 439 - 440 гады вандальскі флот рабаваў узбярэжжы Сіцыліі і Паўднёвай Італіі. Кантынгент заходне-рымскіх войскаў і усходне-рымскі флот, закліканы Валентыянам ІІІ на дапамогу, дасягнулі, праўда, няшмат, але перашкодзілі вокамгненнаму захопу Сіцыліі. Аднак калі ў 442 годзе ўсходне-рымскі флот сышоў, Гейзерых заняў Сіцылію і прымусіў заходне-рымскі ўрад падпісаць з ім новую дамову. Вандалы і аланы вызваліліся ад статусу федэратаў і былі прызнаны практычна незалежнымі.
Спасылкі
- Foundation for Medieval Genealogy. Гейзерых
- Ісідор Севільскі. Гісторыя Вандалаў
- Іардан. Аб паходжанні і дзеяннах гетаў
- Пракопій Кесарыйскі. Вайна ў вандаламі
- Шаблон:Кніга:Эрлихман В.В.: Правители мира
- ↑ Прокопий Кесарийский, «Война с вандалами», кн. 1.3