Алібрый
| Аніцый Алібрый лац.: Anicius Olybrius |
||
 |
||
| Манета імператара Алібрыя | ||
|
||
|---|---|---|
| 11 ліпеня — 23 кастрычніка 472 года | ||
| Папярэднік: | Пракопій Антэмій | |
| Пераемнік: | Гліцэрый | |
| Дзейнасць: | палітык | |
| Смерць: | 23 кастрычніка 472 | |
| Дынастыя: | апошнія імператары[d] і Anicia[d] | |
| Бацька: | Anicius Probus[d] | |
| Жонка: | Placidia[d] | |
| Дзеці: | Анікія Юліяна | |
Аніцый Алібрый (лац.: Anicius Olybrius) (пам. 23 кастрычніка 472) — рымскі імператар, які кіраваў з 11 ліпеня па 23 кастрычніка 472 года.
Алібрый быў канстанцінопальсхім сенатарам і кансулярам з роду Аніцыяў. Жанаты быў з малодшай дачкой Валентыніяна III, Плацыдзіяй, і праз гэта мог прэтэндаваць на рымскі пасад. Дзякуючы гэтым сувязям да яго добра ставіўся вандальскі кароль Гейзерых[1]. Падтрымцы гэтага варвара Алібрый шмат у чым быў абавязаны сваім поспехам. Пасля таго як Рыцымер пачаў вайну супраць імператара Антэмія, Алібрый прыбыў у Італію і быў абвешчаны рымскім імператарам у лагеры Рыцымера[2].
Алібрый кіраваў зусім нядоўга і сканаў падчас эпідэміі чумы 23 кастрычніка 472 года.
У шлюбе з Плацыдзіяй у Алібрыя нарадзілася дачка Анікія Юліяна.
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Гиббон, Э. Закат и падение Римской империи. — м, 1997.
- Прокопий Кесарийский. Войны Юстиниана. — М., 1993.
