Друкарня: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др вікіфікацыя, перанесена: Троцкі павет → Троцкі павет з дапамогай AWB |
||
| Радок 9: | Радок 9: | ||
=== Беларусь === |
=== Беларусь === |
||
[[Файл:Skaryna 1517.jpg|thumb|220пкс|Францыск Скарына (гравюра з кнігі «Быццё», 1519 г.)]] |
[[Файл:Skaryna 1517.jpg|thumb|220пкс|Францыск Скарына (гравюра з кнігі «Быццё», 1519 г.)]] |
||
У 1520 годзе ў [[Вільня|Вільні]] (цяпер Літва) [[Францыск Скарына]] стварыў першую друкарню ў Вялікім Княстве Літоўскім, у якой выдаў на [[Старабеларуская мова|старабеларускай мове]] «[[Малая падарожная кніжыца|Малую падарожную кніжыцу]]» ў 1522 годзе і кнігу «[[Апостал (Скарына)|Апостал]]» ў 1525 годзе. У 1553 годзе ў [[Брэст|Брэсце]] (Вялікае Княства Літоўскае) заснавалі першую друкарню ў межах сучаснай Рэспублікі Беларусь. Цягам 16-17 стагоддзяў найбольшымі ў ВКЛ былі [[Еўінская друкарня]] ([[Троцкі павет]]; цяпер [[Эляктрэнайскае самакіраванне]], Віленскі павет, Літва), Нясвіжская друкарня ([[Наваградскі павет]]; цяпер [[Мінская вобласць]], Беларусь) і [[друкарня Мамонічаў]] у Вільні. Пры канцы 18 ст. адчынілі Віцебскую, Гродзенскую, Магілёўскую і Мінскую губернскія друкарні (Расійская імперыя). На пачатку 20 ст. у Беларусі налічвалася 123 друкарні і [[Літаграфія|літаграфічныя]] прадпрыемствы. На 1 студзеня 1997 г. існавала 341 друкарня, з іх 135 (40%) дзяржаўных. Найбольшымі з іх былі: Паліграфічны камбінат імя Якуба Коласа (Мінск), Мінская фабрыка каляровага друку і Беларускі дом друку<ref name="б"/>. |
У 1520 годзе ў [[Вільня|Вільні]] (цяпер Літва) [[Францыск Скарына]] стварыў першую друкарню ў Вялікім Княстве Літоўскім, у якой выдаў на [[Старабеларуская мова|старабеларускай мове]] «[[Малая падарожная кніжыца|Малую падарожную кніжыцу]]» ў 1522 годзе і кнігу «[[Апостал (Скарына)|Апостал]]» ў 1525 годзе. У 1553 годзе ў [[Брэст|Брэсце]] (Вялікае Княства Літоўскае) заснавалі першую друкарню ў межах сучаснай Рэспублікі Беларусь. Цягам 16-17 стагоддзяў найбольшымі ў ВКЛ былі [[Еўінская друкарня]] ([[Троцкі павет (Вялікае Княства Літоўскае)|Троцкі павет]]; цяпер [[Эляктрэнайскае самакіраванне]], Віленскі павет, Літва), Нясвіжская друкарня ([[Наваградскі павет]]; цяпер [[Мінская вобласць]], Беларусь) і [[друкарня Мамонічаў]] у Вільні. Пры канцы 18 ст. адчынілі Віцебскую, Гродзенскую, Магілёўскую і Мінскую губернскія друкарні (Расійская імперыя). На пачатку 20 ст. у Беларусі налічвалася 123 друкарні і [[Літаграфія|літаграфічныя]] прадпрыемствы. На 1 студзеня 1997 г. існавала 341 друкарня, з іх 135 (40%) дзяржаўных. Найбольшымі з іх былі: Паліграфічны камбінат імя Якуба Коласа (Мінск), Мінская фабрыка каляровага друку і Беларускі дом друку<ref name="б"/>. |
||
== Гл. таксама == |
== Гл. таксама == |
||
| Радок 19: | Радок 18: | ||
<references /> |
<references /> |
||
</div> |
</div> |
||
[[Катэгорыя:Друкарні]] |
[[Катэгорыя:Друкарні]] |
||
Версія ад 23:27, 22 лістапада 2018
Друкарня — паліграфічнае вытворчае прадпрыемства, на якім у агульным выпадку ажыццяўляецца падрыхтоўка да друку (выраб друкаваных формаў, клішэ, штампаў для высечкі, фотаформаў), нанясенне малюнка на носьбіт (папера, пластык, метал) — друк накладу, а таксама паслядрукавая апрацоўка друкаванай прадукцыі (брашуроўка, пераплёт, ламінацыя, цісненне, кангрэў, высечка, злепванне і т. п.)[1].
Друкарні могуць быць універсальнымі або спецыялізавацца на асобных спосабах друку і відах друкаванай прадукцыі. Увесь цыкл паліграфічных работ друкарняў звычайна дзеліцца на тры этапы: дадрукавая падрыхтоўка (прэпрэс), друк і паслядрукавая апрацоўка[2].
Гісторыя
У 1438 годзе ў Страсбургу (Святая Рымская імперыя; цяпер дэпартамент Ніжні Рэйн, Францыя) вынаходнік Іаган Гутэнберг заснаваў першую ў Еўропе друкарню[2]. 6 жніўня 1517 года ў сваёй друкарні ў Празе (Чэшскае каралеўства) Францыск Скарына выдаў першую друкаваную кнігу на старабеларускай мове, якой стаў Псалтыр.
Беларусь
У 1520 годзе ў Вільні (цяпер Літва) Францыск Скарына стварыў першую друкарню ў Вялікім Княстве Літоўскім, у якой выдаў на старабеларускай мове «Малую падарожную кніжыцу» ў 1522 годзе і кнігу «Апостал» ў 1525 годзе. У 1553 годзе ў Брэсце (Вялікае Княства Літоўскае) заснавалі першую друкарню ў межах сучаснай Рэспублікі Беларусь. Цягам 16-17 стагоддзяў найбольшымі ў ВКЛ былі Еўінская друкарня (Троцкі павет; цяпер Эляктрэнайскае самакіраванне, Віленскі павет, Літва), Нясвіжская друкарня (Наваградскі павет; цяпер Мінская вобласць, Беларусь) і друкарня Мамонічаў у Вільні. Пры канцы 18 ст. адчынілі Віцебскую, Гродзенскую, Магілёўскую і Мінскую губернскія друкарні (Расійская імперыя). На пачатку 20 ст. у Беларусі налічвалася 123 друкарні і літаграфічныя прадпрыемствы. На 1 студзеня 1997 г. існавала 341 друкарня, з іх 135 (40%) дзяржаўных. Найбольшымі з іх былі: Паліграфічны камбінат імя Якуба Коласа (Мінск), Мінская фабрыка каляровага друку і Беларускі дом друку[2].
Гл. таксама
- Друкавальная машына
Зноскі
- ↑ Друкарня // Выдавецкі слоўнік-даведнік : [электрон. выд.] / А . Э. Мильчин. — 3-е выд., испр. і доп.. — М.: ОЛМА-Прэс, 2006.
- ↑ а б в А.І. Раковіч. Друкарня // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1998. — Т. 6. — С. 220-221. — 576 с. — ISBN 985-11-0106-0.